ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 24

24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Johann Baptist Cramer

Johann B. Cramer by William Sharp

1771: Γεννιέται ο Άγγλος (γερμανικής καταγωγής) πιανίστας και συνθέτης Johann Baptist Cramer. Ήταν γιος του Wilhelm Cramer, διάσημου βιολονίστα και μαέστρου. Ο Cramer γεννήθηκε στο Mannheim και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του πολύ μικρός στο Λονδίνο, όπου και εργάστηκε το μεγαλύτερο διάστημα της μουσικής του σταδιοδρομίας. Σπούδασε πιάνο με τον Muzio Clementi από το 1782 έως το 1784 και σύντομα έγινε διάσημος επαγγελματίας πιανίστας, τόσο στο Λονδίνο όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Απολάμβανε παγκόσμια φήμη και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον Μπετόβεν όταν επισκέφθηκε την Βιέννη και διαγωνίστηκε μαζί του. Και οι δύο θεωρούνται οι μεγαλύτεροι πιανίστες της εποχής τους, ο Μπετόβεν για την ερμηνευτική του εκφραστικότητα, ο Cramer για την καθαρή τεχνική τελειότητα. Μετά το 1800, που εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία, ακολούθησε το επιτυχημένο παράδειγμα του πρώην δασκάλου του Clementi και έγινε εκδότης μουσικής στο Λονδίνο. Οι συνθέσεις του θεωρούνται υποδεέστερες της ερμηνευτικής του δεξιοτεχνίας και ο Μπετόβεν τον ανέφερε ως τον καλύτερο πιανίστα της εποχής από την άποψη της καθαρής τεχνικής του αρτιότητας. Ο μουσικός εκδοτικός οίκος Cramer & Co βρισκόταν στον αρ. 201 της Regent Street και συνεργάτες του ήταν οι Thomas Frederick Beale και Robert Addison. Ο Cramer έγραψε μια σειρά από σονάτες και άλλα έργα για πιάνο, καθώς και λίγες συνθέσεις για άλλα όργανα και τα έργα του εξακολουθούν να θεωρούνται διδακτικά πρότυπα για του σπουδαστές του πιάνου. Η μουσική του είναι γενικά λιγότερο δραματική και κομψή από του Clementi, λιγότερο τολμηρή από του Dussek και πολύ λιγότερο ρομαντική στο συναίσθημα από του Chopin. Είναι συντηρητική στο ύφος, αλλά γεμάτη με μια προηγμένη, ιδιωματική πιανιστική γλώσσα και έκφραση, ιδιαίτερα στα ‘’περάσματα’’. Έγραψε περίπου 200 σόλο σονάτες για πιάνο, 50 σονάτες για άλλα όργανα με συνοδεία πιάνου, 9 κοντσέρτα για πιάνο και μουσική δωματίου. Πέθανε στο Λονδίνο στις 16 Απριλίου 1858.

http://www.youtube.com/watch?v=KxB0B8kzyfg

Cramer / Miklos Schwalb, 1951: Thirteen Etudes (From JB Cramer's 84)

http://www.youtube.com/watch?v=BC3xvZRaEQY

Johann Baptist Cramer - Piano Concerto No.8 in D-minor, Op.70 (1825)

ΘΑΝΑΤΟΙ
1674: Matthias Weckman
1704: Marc-Antoine Charpentier
1907: Otto Goldschmidt
1929: André-Charles Messager
1947: Henri Hermans
1976: Charles Wilfred Orr
1983: Herbert Norman Howells
1999: Huub Kerstens
2002: Leo Ornstein
2004: Virtú Maragno
2012: István Anhalt

24 Φεβρουαρίου

1607: Πρεμιέρα της όπερας του Claudio Monteverdi "Orfeo" στο Δουκικό Παλάτι της Μάντοβα μετά από παραγγελία του Francesco Gonzaga, γιού του Δούκα της Μάντοβα, για τον εορτασμό του καρναβαλιού. Ήταν μια από τις πρώτες όπερες που γράφτηκαν και που παρουσιάζονται μέχρι σήμερα (η πρώτη όπερα "Dafne" [Δάφνη] είχε γραφτεί μερικά χρόνια νωρίτερα το 1598 από τον Jacopo Peri, αλλά δεν σώζεται) και είναι μια προσπάθεια αναβίωσης του αρχαίου δράματος. Ο Monteverdi εμπνεύστηκε το έργο του από ένα άλλο έργο του Peri, την όπερα "Euridice" (Ευρυδίκη) που παρουσιάστηκε με την ευκαιρία των γάμων του Ερρίκου Δ΄ με την Μαρία των Μεδίκων το 1600 και είναι το δεύτερο χρονολογικά έργο στην ιστορία της όπερας, το πρώτο τέτοιου είδους μουσικό δράμα που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα. Το λιμπρέτο του Alessandro Striggio βασίζεται στον αρχαιοελληνικό μύθο της καθόδου του Ορφέα στον Άδη όπως περιγράφεται στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. 
http://youtu.be/0mD16EVxNOM

L' ORFEO: Favola in Musica (Claudio Monteverdi) - Representación de Jordi Savall

1725: Πρεμιέρα της όπερας του Georg Friedrich Händel "Rodelinda, regina de' Longobardi" (Ροδελίνδη, βασίλισσα των Λομβαρδών) στο King’s Theater του Λονδίνου. Το λιμπρέτο του Nicola Francesco Haym, είναι βασισμένο σε ένα παλιότερο λιμπρέτο του Antonio Salvi του 1710, που με τη σειρά του βασίζεται στο θεατρικό έργο του Pierre Corneille "Pertharite, roi des Lombards" (1653), εμπνευσμένο από την ιστορία του Περκτάρητου, βασιλιά των Λομβαρδών τον 7ο αιώνα, με κεντρική ηρωίδα την σύζυγό του Ροδελίνδη που παρουσιάζεται διχασμένη ανάμεσα στα συναισθήματά της ως σύζυγος και γυναίκα, και τα καθήκοντά της ως βασίλισσα. Γράφτηκε στην ακμή της καριέρας του Händel στην Αγγλία και ο συνθέτης ήταν σε θέση να προσλάβει τους καλύτερους τραγουδιστές στην Ευρώπη και να έχει στη διάθεσή του τα καλύτερα σκηνικά, κοστούμια και μηχανήματα σκηνής. Η όπερα είχε τεράστια επιτυχία και η παρτιτούρα της ήταν η πρώτη που εκδόθηκε και προσφέρθηκε με συνδρομή στο κοινό.

1876: Πρώτη εκτέλεση της σκηνικής μουσικής του Edvard Grieg "Peer Gynt " για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Henrik Ibsen που πρωτοπαρουσιάστηκε την ίδια μέρα στο Christiania Theater της Χριστιανίας (όπως ονομαζόταν τότε το Όσλο) της Νορβηγίας. Η μουσική που συνέθεσε ο Grieg είχε συνολική διάρκεια περίπου 90 λεπτά και περιελάμβανε μέρη με χορωδία και  τραγούδια, αργότερα όμως ο ίδιος απέσπασε οχτώ κομμάτια και δημιούργησε δύο ορχηστρικές σουίτες (Op. 46 και Op. 55) που περιλαμβάνουν μερικά από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του συνθέτη αλλά και της κλασικής μουσικής γενικότερα. 

1935: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας No. 14 σε Ντο μείζονα Op. 37 του Nikolai Myaskovsky με την Ορχήστρα του Θεάτρου Bolshoi υπό τη διεύθυνση του W.L. Kubatsky στη Μόσχα.

1939: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας σε ένα μέρος No. 3 του Roy Harris με τη Συμφωνική της Βοστώνης υπό τη διεύθυνση του Serge Koussevitzky, ο οποίος τη χαρακτήρισε σαν την «πρώτη μεγάλη συμφωνία από έναν Αμερικανό συνθέτη». 

1955: Πρεμιέρα της όπερας του Αμερικανού συνθέτη Carlisle Floyd "Susannah" στο Florida State University του Ταλαχάσι της Φλόριντα. Το λιμπρέτο του συνθέτη βασίζεται στην ιστορία της Σωσάννας στο βιβλίο του Δανιήλ της Αγίας Γραφής μεταφερμένη στη σύγχρονη νότιο αμερικανική πολιτεία του Τενεσί, όπου η δεκαοκτάχρονη Susannah Polk, ένα αθώο κορίτσι, γίνεται στόχος ως αμαρτωλή στη μικρή ορεινή πόλη του New Hope Valley. Η όπερα είναι η δεύτερη αμερικάνικη όπερα μετά την "Porgy and Bess" του George Gershwin που παρουσιάζεται συχνότερα στην Αμερική, όχι μόνο από τοπικούς θιάσους αλλά και από μεγάλα θέατρα όπως η Lyric Opera του Σικάγο και η Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, καθώς επίσης και στην Ευρώπη.

1956: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας No. 5 του Walter Piston με την Juilliard Orchestra υπό τη διεύθυνση του Jean Morel στη Νέα Υόρκη, σε μια εορταστική συναυλία για την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση της περίφημης Μουσικής Σχολής Juilliard, η οποία έκανε και την ανάθεση του έργου για αυτόν το σκοπό.
http://youtu.be/lJKsAAtgI0c

Walter Piston Symphony No 5. Full. HQ

1979: Πρεμιέρα της όπερας του Alban Berg "Lulu" στην πλήρη της μορφή, με ενορχηστρωμένα από τον Friedrich Cerha την Τρίτη πράξη και τα μέρη που ο συνθέτης είχε αφήσει πριν πεθάνει μόνο σαν προσχέδια, στην Opéra Garnier του Παρισιού με την Teresa Stratas στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Pierre Boulez στη διεύθυνση της ορχήστρας (οι δύο πρώτες πράξεις της όπερας είχαν πρωτοπαρουσιαστεί μετά το θάνατο του συνθέτη στην Όπερα της Ζυρίχης στις 2 Ιουνίου 1937). Το λιμπρέτο του συνθέτη βασίζεται στα θεατρικά έργα του Frank Wedekind "Erdgeist" (Το πνεύμα της Γης) και "Die Büchse der Pandora" (Το κουτί της Πανδώρας) και ο χαρακτήρας του τίτλου είναι από πολλές απόψεις η απόλυτη ενσάρκωση της οικείας μορφής της μοιραίας γυναίκας της Ρομαντικής εποχής, της οποίας η σεξουαλικότητα επιφέρει την καταδίκη στους άνδρες. Ο Berg συνέθεσε την όπερα βάσει της δωδεκάφθογγης τεχνικής, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα διαφορετικών θεματικών σχημάτων για κάθε ρόλο, και από πολλούς θεωρείται η σημαντικότερη όπερα του εικοστού αιώνα.

1985: Πρώτη εκτέλεση του "Requiem" του Andrew Lloyd-Webber στην εκκλησία του Αγ. Θωμά της Νέας Υόρκης με σολίστ τη σοπράνο Sarah Brightman, τον τενόρο Plácido Domingo, το αγόρι σοπράνο Paul Miles-Kingston και την Orchestra of St. Luke's υπό τη διεύθυνση του Lorin Maazel. Γράφτηκε στη μνήμη του πατέρα του συνθέτη William Lloyd Webber, επίσης συνθέτη και οργανίστα, που είχε πεθάνει το 1982.