ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 20

20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Charles Auguste de Bériot

Προτομή, Conservatoire
Royal de Bruxelles

1802: Γεννιέται ο Βέλγος βιολιστής και συνθέτης Charles Auguste de Bériot. Γεννημένος στο Leuven, μετακόμισε στη Γαλλία το 1810 όπου σπούδασε βιολί με τον Jean - François Tiby, μαθητή του Giovanni Battista Viotti. Αργότερα, ενθαρρύνεται από τον Viotti να σπουδάσει για λίγο με τον Baillot, αλλά δεν συμφωνούσε απόλυτα με τις διδασκαλίες του και επηρεάστηκε επίσης από τον Paganini. Εργάστηκε ως βιολονίστας στην Αυλή του βασιλιά Καρόλου X της Γαλλίας και το βασιλιά William I των Κάτω Χωρών και περιόδευσε με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο, το Παρίσι και τα μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης. Εκτός από το βιολί, υπήρξε δεξιοτέχνης πιανίστας ο οποίος περιόδευσε σε ένα μεγάλο μέρος της Κίνας, παρά τις αντιρρήσεις του αυτοκράτορα. Ο Bériot έζησε μαζί με την τραγουδίστρια της όπερας Maria Malibran και απέκτησε ένα παιδί μαζί της το 1833, τον Charles - de Wilfrid Bériot, καθηγητή πιάνου που δίδαξε τον Maurice Ravel, τον Ricardo Viñes, τον Enrique Granados και άλλους. Ο Felix Mendelssohn έγραψε μια άρια συνοδευόμενη από ένα σόλο βιολί ειδικά για το γάμο του ζευγαριού. Ωστόσο, η Malibran πέθανε την ίδια χρονιά από τραυματισμούς μετά από πτώση από ένα άλογο. Μετά το θάνατο της Malibran, ο de Bériot έζησε στις Βρυξέλλες, δίνοντας περιστασιακά συναυλίες. Το 1841 όμως, πήγε σε περιοδεία στη Γερμανία όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την Maria Huber, κόρη του δημάρχου της Βιέννης. Ο Baillot πέθανε στο Παρίσι το 1842 σε ηλικία 71 ετών και η θέση του ως καθηγητή στο Ωδείο του Παρισιού προσφέρθηκε στον de Bériot. Εκείνος όμως απέρριψε την προσφορά και το 1843 έγινε ο κύριος δάσκαλος βιολιού στο Ωδείο των Βρυξελλών. Αποσύρθηκε το 1852 λόγω προβλημάτων όρασης και το 1858 τυφλώθηκε εντελώς. Μια παράλυση του αριστερού του βραχίονα, τερμάτισε την καριέρα του ως ερμηνευτή το 1866. Ανάμεσα στους πιο επιφανείς μαθητές του ήταν οι Hubert Léonard, Henri Vieuxtemps και Heinrich Wilhelm Ernst.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1626: John Dowland
1653: Luigi Rossi
1911: Alexander Alexandrovich Kopylov
1925: Marco Enrico Bossi
1958: Isidor Philipp
1961: Percy Aldridge Grainger
1970: Albert Wolff
1974: David Monrad Johansen
1984: Fikret Amirov
1995: Ugo Amendola
1996: Toru Takemitsu

20 Φεβρουαρίου

1650: Πρεμιέρα της όπερας του Francesco Cavalli "Orimonte" (Οριμόντης [πρίγκηπας της Μηδίας]) σε λιμπρέτο του Niccolò Minato στο Teatro San Cassiano της Βενετίας. 

1666: Πρεμιέρα της όπερας του Francesco Cavalli "Pompeo Magno" (Πομπήιος ο Μέγας) σε λιμπρέτο του Niccolò Minato στο Teatro San Salvatore της Βενετίας.

1722: Πρώτη τεκμηριωμένη εκτέλεση σε συναυλιακή μορφή της "Water Music" (Μουσικής των Νερών) του Georg Friedrich Händel στο Stationer's Hall του Λονδίνου. Η πρώτη παρουσίαση του έργου είχε γίνει κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της βασιλικής λέμβου στον ποταμό Τάμεση από το Whitehall στο Chelsea στις 28 Ιουλίου 1717.

1816: Πρεμιέρα της όπερας του Gioachino Rossini "Il barbiere di Siviglia" (Ο κουρέας της Σεβίλλης) υπό τη διεύθυνση του συνθέτη στο Teatro Argentina της Ρώμης. Το λιμπρέτο του Cesare Sterbini είναι βασισμένο στην ομώνυμη κωμωδία του Pierre Beaumarchais. Η πρώτη αυτή παρουσίαση είχε παταγώδη αποτυχία και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της όπερας. Το γεγονός αυτό δεν οφειλόταν στη μουσική γραφή, αλλά στο ότι είχαν κατακλύσει το θέατρο σαμποτάροντας την παράσταση οπαδοί ενός άλλου συνθέτη, του Giovanni Paisiello, ο οποίος το 1782 είχε συνθέσει μια όπερα με τον ίδιο τίτλο και πάνω στο ίδιο θέμα. Την επομένη της πρεμιέρας, όμως, το ίδιο κοινό δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να κατακλύσει και πάλι το θέατρο και να αποθεώσει το συνθέτη. Από εκείνη τη βραδιά, ο Κουρέας τοποθετείται στο πάνθεον των πλέον δημοφιλών λυρικών έργων και θεωρείται ως η κατεξοχήν opera buffa. Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Σεβίλλη του 18ου αιώνα. Ο κόμης Αλμαβίβα, παριστάνοντας άλλοτε το φτωχό φοιτητή κι άλλοτε το δάσκαλο πιάνου, πολιορκεί ερωτικά την όμορφη Ροζίνα, η οποία είναι κλεισμένη στο σπίτι του κηδεμόνα της Μπάρτολο, που θέλει επίσης να την παντρευτεί. Έπειτα από πολλά εμπόδια και κωμικές καταστάσεις, και με τη βοήθεια του ευρηματικού κουρέα Φίγκαρο, ο κόμης και η κοπέλα καταφέρνουν να επικυρώσουν το γάμο τους. 

1827: Πρώτη δημόσια εκτέλεση της ορχηστρικής εισαγωγής του Felix Mendelssohn "A Midsummer Night's Dream" (Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας) Op. 21 υπό τη διεύθυνση του Carl Loewe στο Stettin της τότε Πρωσίας (σημερινό Στσέτσιν της Πολωνίας). Ο Mendelssohn τη συνέθεσε τον προηγούμενο χρόνο σε ηλικία μόλις 17 ετών εμπνευσμένος από τη γερμανική μετάφραση των Ludwig Tieck και August Wilhelm Schlegel της ομώνυμης κωμωδίας του William Shakespeare που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, καταφέρνοντας να μεταφράσει αριστοτεχνικά τους τρεις κόσμους (ένας εκ των οποίων είναι υπερφυσικός) του σύμπαντος της κωμωδίας σε μουσική με ξεχωριστό χαρακτήρα. 16 χρόνια αργότερα συνέθεσε και την υπόλοιπη σκηνική μουσική για το έργο.

1881: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας No. 4 σε Μι ύφεση μείζονα WAB 104 με τον υπότιτλο "Die Romantische" (Ρομαντική) του Anton Bruckner, με τη Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του Hans Richter. Αυτή ήταν η δεύτερη αναθεωρημένη εκδοχή του 1878-1880 της πρωτότυπης παρτιτούρας του 1874 και ήταν η πρώτη φορά που δεν διηύθυνε ο ίδιος ο Bruckner μια συμφωνία του, η συναυλία δε είχε μεγάλη επιτυχία με το κοινό να καλεί το συνθέτη σε υπόκλιση μετά από το τέλος κάθε μέρους. Ο υπότιτλος προήλθε από ένα πρόγραμμα που ο Bruckner πείστηκε από τους φίλους του να προσαρτήσει στο έργο, το οποίο ανακαλεί εικόνες από μεσαιωνικούς ιππότες, κάστρα, και ένα κυνήγι μεταξύ άλλων.

1897: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας No. 1 σε σολ ελάσσονα του Vasily Kalinnikov σε μια συναυλία του Ρώσικου Μουσικού Συλλόγου στο Κίεβο υπό τη διεύθυνση του Alexander Nikolaevich Vinogradsky, με μεγάλη επιτυχία.

1907: Πρεμιέρα της όπερας του Nikolai Rimsky-Korsakov "Ο θρύλος της αόρατης πόλης του Κιτέζ" στο Θέατρο Mariinsky της Αγ. Πετρούπολης, υπό τη διεύθυνση του Felix Blumenfeld. Το λιμπρέτο του Vladimir Belsky βασίζεται σε ένα συνδυασμό δύο ρωσικών θρύλων: της Αγίας Φεβρωνίας του Μούρομ, και αυτόν της μυθικής πόλης του Κιτέζ, η οποία έγινε αόρατη όταν δέχθηκε επίθεση από τους Τατάρους τον 13ο αιώνα.

1910: Πρώτη εκτέλεση της ορχηστρικής σουίτας του Claude Debussy "Ibéria" με την Ορχήστρα Colonne στο Παρίσι υπό τη διεύθυνση του Gabriel Pierné. Αποτελεί το δεύτερο μέρος του μεγαλύτερου έργου "Images" (Εικόνες), αν και ολοκληρώθηκε πρώτα, και η μουσική είναι εμπνευσμένη από εντυπώσεις της Ισπανίας. Αποτελείται από τρία μέρη: 1. "Par les rues et par les chemins" (Στους δρόμους και τα μονοπάτια), 2. "Les parfums de la nuit" (Τα αρώματα της νύχτας) και 3. "Le matin d'un jour de fête" (Το πρωινό μιας γιορτινής ημέρας).

1937: Πρώτη δημόσια εκτέλεση της ορχηστρικής σουίτας του Sergei Prokofiev "Υπολοχαγός Κιζέ" Op. 60 (από την κινηματογραφική μουσική που είχε γράψει το 1933 για την ομώνυμη σοβιετική ταινία του Aleksandr Faintsimmer) υπό τη διεύθυνση του συνθέτη στο Παρίσι. Μια ραδιοφωνική εκτέλεση του έργου είχε προηγηθεί στη Μόσχα στις 21 Δεκεμβρίου 1934.

1943: Πρεμιέρα της όπερας του Carl Orff "Die Kluge" (Το έξυπνο κορίτσι) στο Δημοτικό Θέατρο της Φρανκφούρτης. Ο Orff χαρακτήρισε την όπερα σαν Märchenoper (Παραμυθόδραμα) και έγραψε ο ίδιος το λιμπρέτο βασισμένος στο παραμύθι των Αδελφών Grimm "Die kluge Bauerntochter" (Η σοφή κόρη του αγρότη).

2003: Πρώτη εκτέλεση του κοντσέρτου για τσέλο, πολυμέσα (βίντεο) και ορχήστρα με τον τίτλο "The Map" (Ο Χάρτης) του Κινέζου συνθέτη Tan Dun, με σολίστ τον Yo-Yo Ma και τη Συμφωνική της Βοστώνης (που έκανε και την ανάθεση του έργου), υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Το έργο, όπου ο συνθέτης πειραματίζεται με την εφαρμογή του βίντεο στη μουσική, διαθέτει πλάνα ντοκιμαντέρ που απεικονίζουν τη ζωή των εθνικών μειονοτήτων της Κίνας Tujia, Miao και Dong. Οι μουσικοί επί σκηνής, συμπεριλαμβανομένου και του σολίστ, αλληλεπιδρούν με τους μουσικούς της οθόνης, σε ένα συνδυασμό ζωντανής και βιντεοσκοπημένης εκτέλεσης.