ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1

1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Adolf Fredrik Lindblad

1801: Γεννιέται ο Σουηδός συνθέτης της ρομαντικής περιόδου Adolf Fredrik Lindblad. Είναι κυρίως γνωστός για τα - πάνω από 200- lieder του. Ο Lindblad ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική σε αρκετά νεαρή ηλικία και κυρίως μελέτησε πιάνο και φλάουτο. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, κέρδισε ευρεία αναγνώριση για τη σύνθεση ενός κοντσέρτου για φλάουτο που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Norrköping το 1816. Μετά την πρώτη του συνθετική επιτυχία, ο θετός του πατέρας τον έστειλε να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο στο Αμβούργο, αλλά έμεινε μόνο για ένα χρόνο. Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στη Σουηδία το 1823, ο Lindblad εγγράφεται στη μουσική σχολή του Πανεπιστημίου της Ουψάλα όπου σπούδασε αρμονία με τον J.C.F. Haeffener και έλαβε προτροπή από τον Σουηδό συγγραφέα Malla Silfverstolpe να σπουδάσει μουσική στο Βερολίνο για ένα χρόνο με τον Carl Friedrich Zelter. Εκεί γνώρισε και μαθήτευσε επίσης δίπλα στον δεκαεπτάχρονο τότε Felix Mendelssohn. Οι δυο τους έγιναν φίλοι και αλληλογραφούσαν τακτικά μετά την επιστροφή του Lindblad στη Σουηδία το 1827. Επιστρέφοντας στη Σουηδία, αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη μουσική, ίδρυσε μια σχολή πιάνου η οποία λειτούργησε μέχρι το 1861 και διορίστηκε καθηγητής μουσικής της σουηδικής βασιλικής οικογένειας. Η θέση αυτή του παρείχε ένα αξιόλογο εισόδημα και έτσι ο Lindblad μπορούσε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη σύνθεση, ειδικά στα lieder των οποίων συνέθεσε πάνω από 200, αποκτώντας τα προσωνύμια ‘’ο Σουηδός Schubert’’ και ‘’πατέρας του σουηδικού τραγουδιού’’.
Η επιτυχία των τραγουδιών του οφείλεται εν μέρει στη βοήθεια της μαθήτριάς του, διεθνούς φήμης σοπράνο Jenny Lind, γνωστής ως ‘’η Σουηδή Nightengale’’. Το 1831 ο Lindblad ολοκλήρωσε τη Συμφωνία αρ. 1 σε Ντο μείζονα και η πρώτη πλήρης εκτέλεση του έργου έγινε στις 25 Μαρτίου 1832. Συνέχισε να συνθέτει τα επόμενα χρόνια μεγαλύτερα έργα συμπεριλαμβανομένων της Συμφωνίας αρ. 2 σε ρε μείζονα, δύο κουιντέτα εγχόρδων, τρεις σονάτες για βιολί, επτά κουαρτέτα εγχόρδων και μια όπερα με τίτλο ‘’Frondörerna’’ (The Rebels). Προς το τέλος της ζωής του, απείχε από τη σύνθεση μεγάλων έργων. Πέθανε σε ηλικία 77 ετών στο Linköping στις 23 Αυγούστου του 1878.

http://www.youtube.com/watch?v=HoYZ13rWfUY

Adolf Fredrik Lindblad - Piano Trio in G-minor, Op.10

Michael Jeffrey Shapiro.

1951: Γέννηση του Αμερικανού συνθέτη και μαέστρου Michael Jeffrey Shapiro.
Ο Shapiro γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των γυμνασιακών του χρόνων στο Baldwin, ένα προάστιο του Long Island. Στην νεότητά του, κέρδισε σε αρκετούς διαγωνισμούς πιάνου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Columbia όπου ειδικεύτηκε στην αγγλική λογοτεχνία και μελέτησε μουσική στην σχολή μουσικολογίας του Πανεπιστημίου η οποία, την εποχή εκείνη, περιλάμβανε διεθνώς καταξιωμένους καθηγητές όπως οι Paul Henry Lang, Denis Stevens και Joel Newman. Επίσης, σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας με τον Karl Bamberger στο Mannes College of Music στη Νέα Υόρκη και ολοκλήρωσε ένα μεταπτυχιακό του Juilliard School στο Σολφέζ με την διάσημο Renée Longy.
Από το 2002, ο Shapiro είναι ο μουσικός διευθυντής και μαέστρος της Chappaqua Orchestra της Νέας Υόρκης και διετέλεσε για δύο χρόνια σύμβουλος μουσικής στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον, όπου συνέθεσε και ερμήνευσε μουσική από διάφορους συνθέτες που είτε δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους ή είχαν επιζήσει ως πρόσφυγες από το Τρίτο Ράιχ. Υπήρξε επίσης βοηθός μαέστρος στο Zurich Opera Studio. Έχει γραφτεί για την μουσική του σε μία κριτική των New York Times οτι ‘’διαθέτει μια σπάνια μελωδική αρμονία’’. Το έργο του περιλαμβάνει πάνω από εκατό έργα για σόλο φωνή, πιάνο, σύνολα μουσικής δωματίου, χορωδία, καθώς και μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο Shapiro έχει λάβει βραβεία και υποτροφίες από το Martha Baird Rockefeller Composer’s Assistance και το Columbian Award, καθώς και το βραβείο του Διαγωνισμού Sigma Alpha Iota για συνθέτες. Επίσης, είναι επιτυχημένος συγγραφέας με μεταφράσεις του έργου του σε πολλές χώρες. 

ΘΑΝΑΤΟΙ

1824: Maria Theresia von Paradis
1875: William Sterndale Bennett
1901: Miguel Ângelo Pereira
1929: August Otto Halm
1981: Ernst Pepping
1981: Geirr Tveitt
1990: Peter Racine Fricker
2001: Willem Strietman
2007: Gian Carlo Menotti
2009: Lukas Foss
2012: Ton de Kruyf

1 Φεβρουαρίου

1893: Πρεμιέρα της όπερας του Giacomo Puccini “Manon Lescaut” στο Teatro Regio του Τορίνο, που ήταν ένας θρίαμβος για τον συνθέτη. Βασίζεται στο άλλοτε δημοφιλέστατο ηθικοπλαστικό μυθιστόρημα του αβά Πρεβό “L'Histoire du chevalier des Grieux et de Manon Lescaut” (Ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκό) του 1731. Η υπόθεση αφορά τον έρωτα του νεαρού ιππότη Ντε Γκριέ για την όμορφη έφηβη Μανόν Λεσκό. Εκείνη προτιμά την πολυτελή ζωή, που βρίσκει κοντά σε ώριμους, εύπορους προστάτες. Συλλαμβάνεται για κλοπή και για πορνεία και εξορίζεται στην Αμερική, όπου πεθαίνει από εξάντληση. Στο πλευρό της, καταστρέφοντας και τη δική του ζωή, μένει μέχρι το τέλος ο Ντε Γκριέ. Όπως σημείωσε ο ίδιος ο Puccini αργότερα, «Η Μανόν είναι η μοναδική από τις όπερές μου που ποτέ δεν με λύπησε... Μια κόρη υπόδειγμα!».

1896: Πρεμιέρα της όπερας του Giacomo Puccini “La bohème” στο Teatro Regio του Τορίνο, υπό τη διεύθυνση του νεαρού Arturo Toscanini, η δεύτερη μεγάλη επιτυχία του συνθέτη. Το λιμπρέτο των Luigi Illica και Giuseppe Giacosa είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα “Scènes de la vie de bohème” (Σκηνές από τη ζωή των μποέμ) του Henri Murger. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στο Παρίσι περίπου το 1830 σε μια φτωχική σοφίτα όπου ζουν ανέμελα τέσσερις φίλοι: ο ποιητής Ροντόλφο, ο ζωγράφος Μαρτσέλο, ο φιλόσοφος Κολίν κι ο μουσικός Σωνάρ. Σε αυτό το αλέγκρο κουαρτέτο θα παρεισφρήσουν και δυο γυναίκες, η ράφτρα Μιμή κι η τραγουδίστρια Μουζετα. Στην πρώτη πράξη του έργου η Μιμή, μια ασθενική κοπέλα, θα συναντήσει στη σοφίτα το Ροντόλφο και θα γίνουν ζευγάρι. Η σχέση αυτή θα περάσει σύντομα, κυριολεκτικά και μεταφορικά , σε ένα χειμώνα. Κάποια μέρα του Φλεβαρη οι δυο νέοι θα αποφασίσουν να χωρίσουν. Η Άνοιξη έρχεται, οι Μποέμ ζουν όπως έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια, αλλά τη συνέχεια αυτή θα διαταράξει η επιδείνωση της υγείας της Μιμής. Το έργο τελειώνει με τους δυο ερωτευμένους να ξανασμίγουν στη δύση της Μιμής. Είναι πια αργά όμως. Ο θάνατος της νέας από φυματίωση θα σφραγίσει με αυτόν τον τρόπο το κλείσιμο της παράστασης.

1916: Πρώτη εκτέλεση της Συμφωνίας No. 4 Op. 29 του Carl Nielsen με τον υπότιτλο “Det Uudslukkelige” (Η ακατάσβεστη) με την Ορχήστρα Musikforeningen της Κοπεγχάγης υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. 

1918: Πρεμιέρα της οπερέτας του Franz Lehár “Wo die Lerche singt“ (Όπου τραγουδάει ο κορυδαλλός), στη Βασιλική Όπερα της Βουδαπέστης.

1930: Πρεμιέρα της μονόπρακτης όπερας του Arnold Schoenberg “Von heute auf morgen“ (Από σήμερα ως αύριο) στην Όπερα της Φραγκφούρτης υπό τη διεύθυνση του William Steinberg. Είναι η πρώτη δωδεκαφθογγική όπερα και απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και τεράστια προσπάθεια από τους τραγουδιστές. Παράλληλα είναι η μόνη κωμωδία του Schoenberg, σε λιμπρέτο της δεύτερης συζύγου του Gertrud Schoenberg υπό το ψευδώνυμο Max Blonda. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα σύγχρονο σπίτι όπου ο άντρας και η γυναίκα γυρίζουν μετά τη βραδινή τους έξοδο. Ο άντρας δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του μια γοητευτική φίλη και η γυναίκα αποφασίζει να του δώσει ένα μάθημα. Ντύνεται προκλητικά και δηλώνει ότι είναι μια μοντέρνα γυναίκα που αρνείται να παίζει το ρόλο της νοικοκυράς. Επιπλέον, ανακοινώνει ότι της αρέσει ένας τραγουδιστής. Το ζευγάρι τσακώνεται. Όταν εμφανίζεται η φίλη και ο τραγουδιστής, όμως, οι σχέσεις του ζευγαριού έχουν αποκατασταθεί. Ο άντρας εκτιμά τα πλεονεκτήματα του παραδοσιακού γάμου. Δεν θέλει πια να αφήσει τη γυναίκα του και να ζει μόνο για το σήμερα. Μετά την ερώτηση του παιδιού «Τι σημαίνει να είσαι μοντέρνος;», πέφτει η αυλαία.

1947: Πρώτη εκτέλεση της “Sinfonia Serena” του Paul Hindemith με τη Συμφωνική του Ντάλλας υπό τη διεύθυνση του Antal Dorati, στο Ντάλλας.
http://youtu.be/guZsiKOijtw

Paul Hindemith: Symphonia Serena (1946) (1/3)

1953: Πρώτη εκτέλεση του Κοντσέρτου για πιάνο No. 3 σε Ρε μείζονα Op. 50 του Dmitri Kabalevsky, το τρίτο από μια σειρά κοντσέρτων αφιερωμένων στη Σοβιετική Νεολαία (προηγήθηκαν το Κοντσέρτο για βιολί το 1948 και το Κοντσέρτο για τσέλο το 1949), στη Μεγάλη Αίθουσα του Ωδείου της Μόσχας με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μόσχας υπό τη διεύθυνση του συνθέτη και σολίστ τον Vladimir Ashkenazy.

1984: Πρώτη εκτέλεση της εκδοχής για ορχήστρα δωματίου των “Mirabai Songs” του Αμερικανού συνθέτη John Harbison σε ποιήματα της Ινδής ποιήτριας του 15ου αιώνα Mirabai, μεταφρασμένα από τον Robert Bly, με τη μέτζο-σοπράνο Janice Felty και το Ensemble Collage, υπό τη διεύθυνση του Gunther Schuller, στο Sanders Theater του Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης.

1996: Πρώτη εκτέλεση του έργου για φωνή και ορχήστρα “Lilacs” (Πασχαλιές) του George Walker, με τη σοπράνο Faye Robinson και τη Συμφωνική της Βοστώνης υπό τη διεύθυνση του Seiji Ozawa στο Orchestra Hall της Βοστώνης. Ο George Walker ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός συνθέτης που κέρδισε το Βραβείο Pulitzer για τη Μουσική με αυτό το έργο.

2002: Πρώτη εκτέλεση του έργου για ορχήστρα “An American Abroad” ( Ένας Αμερικανός στο εξωτερικό) του Αμερικανού συνθέτη Michael Torke, με τη Royal Scottish National Orchestra υπό τη διεύθυνση της Marin Alsop στο Εδιμβούργο.

2002: Πρώτη εκτέλεση του έργου “Pavana Para Cuerdas” (Παβάνα για έγχορδα) του Κοσταρικανού συνθέτη Benjamin Gutierrez με την Ορχήστρα San Antonio Symphony, υπό τη διεύθυνση του Giancarlo Guerrero.
http://youtu.be/4pl3BEcAYYw

Benjamin Gutierrez - Pavane for Strings/ Pavana