*Nikolaos Ahtaris 1. Cello Suite No.1 in G major BWV 1007 0:00-18:07 Prelude Allemande Courante Sarabande Minuet Gigue 2. Cello Suite No.2 in D minor BWV 1008 18:07-38:02 Prelude Allemande Courante Sarabande Minuet Gigue 3. Cello Suite No.3 in C major BWV 1009 38:02-1:00:39 Prelude Allemande Courante Sarabande Bourree Gigue 4. Cello Suite No.4 in E flat major BWV 1010 1:00:39-1:24:47 Prelude Allemande Courante Sarabande Bourree Gigue 5. Cello Suite No.5 in C minor BWV 1011 1:24:47-1:51:02 Prelude Allemande Courante Sarabande Gavotte Gigue 6. Cello Suite No.6 in D major BWV 1012 1:51:02 Prelude Allemande Courante Sarabande Gavotte Gigue J.S. Bach Cello Suites No.1-6 BWV 1007-1012, Ralph Kirshbaum
Επιμελεια:
*Sofia Kouvari Johann Sebastian Bach Violin Concertos BWV 1042,1041,1052,1056a
Επιμελεια:
*Demetrius Nikoloulias
Yo-Yo Ma - Bach, Cello Suites
J. J. Walther: Hortulus Chelicus (1688) / Suites for violin &
b.c. / Les Plaisirs du Parnasse
Επιμελεια: *Stamatios Demetriou
Pablo Casals - Bach Cello Suites Nos. 1-6 - Full Album
Krisztina Laki, soprano. Julia Hamari, alto. Claes H. Ahnsjö, tenor. Richard Anlauf, bass. Christof Roos, organ. Kammerchor Stuttgart, Württemberg Kammerorchester Heilbronn, Frieder Bernius
Haydn: Stabat Mater by Ann Murray, Sheila Armstrong, Martin Hill, Huttenlocher
Sheila Armstrong, soprano Ann Murray, alto Martin Hill, tenor Philippe Huttenlocher, bass Lausanne Vocal Ensamble Chamber Orchestra of Lausanne Conducted by Michel Corboz 09/1981
Grieg - To Spring Op. 43 No. 5 ( Til Varen), Iskra Mantcheva, piano
Επιμελεια:
*De Profundis Ya Είναι η πιο δημοφιλής απο τις τρεις και ήταν και η αγαπημένη σονάτα του ίδιου.
Στην πρεμιέρα που δόθηκε στο Leipzig, έπαιξε ο ίδιος πιάνο και βιολί ο Adolf Brodsky. Την σονάτα την έχτισε πάνω σε μελωδίες και ρυθμούς της νορβηγικής λαϊκής μουσικής. Όμως για τον ίδιο η δεύτερη σονάτα του ήταν η "νορβηγική", ενώ η τρίτη θεωρούσε οτι είχε ευρύτερο ορίζοντα.
Alexander Labko & Vladimir Ashkenazy play Grieg violin sonata no.3 c-minor
Leonid Kogan & Grigory Ginzburg play Grieg Sonata For Violin And Piano No.3 In C Minor Op.45
Καβάφης 1948, Ν.Εγγονόπουλος, αυγοτέμπερα σε ξύλο (από φωτογραφία), βυζαντινότροπο.
Επιμέλεια: De Profundis Ya
8/9/2014
«Μακρυά»
Θά ‘θελα αυτήν την μνήμη να την πω...
Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει –
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Αυγούστου – Αύγουστος ήταν; – η βραδιά...
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια∙ ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
Α ναί, μαβιά∙ ένα σαπφείρινο μαβί.
Ο Δ. Μητρόπουλος εκτός από μεγάλος μαέστρος υπήρξε και συνθέτης.
Γοητευμένος από την ποίηση του Καβάφη, τολμά (1925-26) να γράψει μουσική
πάνω σε 14 τολμηρά ερωτικά ποιήματα του του μεγάλου Αλεξανδρινού.
Τα μελοποιημένα ποιήματα με τη σειρά είναι: «Μακριά», «Να μείνει», «Για
νάρθουν», «Το διπλανό τραπέζι» «Γκρίζα», «Μέρες του 1903"
«Εν τη οδώ», «Ο ήλιος του απογεύματος»«Έτσι πολύ ατένισα», «Επήγα»
Αναρτώ ενδεικτικά 4 από αυτά.
ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Θάναι μόλις είκοσι δυο ετών. Κι όμως εγώ είμαι βέβαιος που, σχεδόν τα ίσα χρόνια προτήτερα, το ίδιο σώμα αυτό το απήλαυσα.
Δεν είναι διόλου έξαψις ερωτισμού. Και μοναχά προ ολίγου μπήκα στο καζίνο• δεν είχα ούτε ώρα για να πιώ πολύ. Το ίδιο σώμα εγώ το απήλαυσα.
Κι αν δεν θυμούμαι, πού — ένα ξέχασμά μου δεν σημαίνει.
A τώρα, να, που κάθησε στο διπλανό τραπέζι γνωρίζω κάθε κίνησι που κάμνει — κι απ’ τα ρούχα κάτω γυμνά τ’ αγαπημένα μέλη ξαναβλέπω.
Lila Adamaki - Canon (The next table) -Dimitri Mitropoulos
ΕΤΣΙ ΠΟΛΥ ΑΤΕΝΙΣΑ Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου. Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά. Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα• πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι, και πέφτουν, λίγο, επάνω στ' άσπρα μέτωπα. Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν η ποίησίς μου... μες στες νύχτες της νεότητός μου, μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα...
ΕΠΗΓΑ Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ' επήγα. Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές, μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν, επήγα μες στη φωτισμένη νύχτα. Κ' ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής
Charles-Louis Muller: "The Call for the Last Victims of the Terror
(στο κέντρο ο Σενιέ)
Επιμέλεια: Elpida Nousa
30/10/2014
Επειδή δεν είναι παρά μία Ελληνίδα, στην νεανική της άνοιξη Ομορφη, στο κρεβάτι ενος τέκνου της Γαλλίας , Με γέννησε Γάλλο μέσα στους κόλπους του Βυζαντίου. "
Το απόσπασμα είναι από τις "Ελεγείες" του γάλλου ποιητή,Αντρέ Σενιέ,
ελληνικής καταγωγής,που γεννήθηκε στο Γαλατά της Πόλης,σαν σήμερα,30
Οκτώβρη του 1762.
Τιμώντας τη γενέτειρά του συνήθιζε να υπογράφει ως Andreas Byzantinus. Η ποίησή του αισθησιακή ,κινείται στα πλαίσια του ρομαντισμού.Ξεχωρίζει για την καθαρότητα, τη δύναμη και την παραστατικότητα.
Ελεγείες, ωδές, βουκολικά,ειδύλλια ... Η ελληνίδα μητέρα του τού εμφύσησε την αγάπη για τους αρχαίους έλληνες ποιητές και τη μυθολογία.
Πολλές φορές στην ποίησή του αποτυπώνονται στοιχεία μυθολογικά όπως το
παρακάτω ,που υμνεί την κόρη του Πανδίονα,Φιλομήλα,που οι θεοί
μεταμόρφωσαν στη γνωστή Χελιδόνα...
"A L’Hirondelle-στη Χελιδόνα"
Ω!κόρη του Πανδίονα, νεαρή Αθηναία, για τροφή καταπίνεις το τζίτζικα ,σκληρή μου... τον πιστό τραγουδιστή...
Fille de Pandion, ô jeune Athénienne, La cigale est ta proie, hirondelle inhumaine, Et nourrit tes petits qui, débiles encor, Nus, tremblants, dans les airs n'osent prendre l'essor. Tu voles; comme toi la cigale a des ailes. Tu chantes; elle chante. À vos chansons fidèles Le moissonneur s'égaye, et l'automne orageux En des climats lointains vous chasse toutes deux. Oses-tu donc porter dans ta cruelle joie A ton nid sans pitié cette innocente proie? Et faut-il voir périr un chanteur sans appui Sous la morsure, hélas! d'un chanteur comme lui!
Από τους διασημότερους ποιητές του 18ου αι.αλλά και ποιητής-ήρωας .
Υποστηρικτής αρχικά της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά όταν διαμαρτυρήθηκε
για τις ακρότητες της Τρομοκρατίας, φυλακίστηκε και λίγους μήνες
αργότερα τον περίμενε η καρμανιόλα!
"...Φυλακές Αγ.Λαζάρου.Εκεί
φυλάκιζαν τους ευγενείς που προόριζαν για τη λαιμητόμο. Εχει ένα μικρό
δωματιάκι όπου πέρασε τις τελευταίες της ώρες η Μαρία Αντουανέτα. Από
εκεί πέρασε κι ο ποιητής Αντρέ Σενιέ, που τον έκανε όπερα μετά, ο
βεριστής Umberto Giordano,"αντίπαλος" του Πουτσίνι..."
Μια όπερα ,που περιγράφει τη ζωή του επαναστάτη - ποιητή και αποτελεί το αποκορύφωμα της καριέρας του συνθέτη.
Andres Chenier -η όπερα του Uberto Giordano (Πρωτη παρουσίαση στη Σκάλα του Μιλάνου το 1896. Bασισμένη στη ζωή του ιδεαλιστή ποιητή και με φόντο τη Γαλλική Επανάσταση,ένα δράμα που συνδυάζει την Ιστορία με μια παθιασμένη ιστορία αγάπης. Δυναμική,σε υφος επαναστατικό ,η ενθουσιωδης μουσική του Giordano μεταφέρει την ατμόσφαιρα της εποχής. ------ Από τις πιο γνωστές και αγαπημένες άριες είναι η άρια της Μανταλένας : "Mamma morta". Aνάμεσα στις ερμηνεύτριες που ξεχώρισαν στο ρόλο της Μανταλένας οι: Φρένι ,Κάλλας και από τις νεότερες η Άνγκελα Γκεόργκιου. Διθυραμβικές όμως κριτικές για την εκφραστικότατη ερμηνεία της πήρε η Ρενάτα Τεμπάλντι:
Muse Of Andre Chenier ,Denys Puech
Ανάμεσα
στα πολιτικά του ποιήματα ξεχωρίζει η "Ωδή στην Charlotte Corday ",που
έγραψε για την γυναίκα ,που δολοφόνησε τον Μαρά.
"Le noir serpent, sorti de sa caverne impure, A donc vu rompre enfin sous ta main ferme et sûre le venimeux tissu de ses jours abhorrés! Aux entrailles du tigre, à ses dents homicides, Tu vins demander et les membres livides Et le sang des humains qu'il avait dévorés! (The black serpent, leaving his filthy cave, Has finally suffered by your hand so sure and brave The end of its venomous existence so despised! From the tiger's guts, from his homicidal teeth You came and drew what he'd devoured from beneath: The blood and livid members of his victims sacrificed"
Η ερμηνεία της Κάλλας χρησιμοποιήθηκε στην ταινία : "Φιλαδέλφεια" του Τζόναθαν Ντέμι.
Μπορείτε να δείτε τη σκηνή εδώ:
Ο Σενιέ σε πίνακα του Louis Boilly.
Την περίοδο της φυλάκισής του ο Σενιέ έγραψε αρκετά ποιήματα ,ανάμεσά τους και τη "Νεαρή αιχμάλωτη" για μια συγκρατουμένη του :
"La jeune captive"
" L'épi naissant mûrit de la faux respecté ; Sans crainte du pressoir, le pampre tout l'été Boit les doux présents de l'aurore ; Et moi, comme lui belle, et jeune comme lui, Quoi que l'heure présente ait de trouble et d'ennui, Je ne veux point mourir encore.
Qu'un stoïque aux yeux secs vole embrasser la mort, Moi je pleure et j'espère ; au noir souffle du Nord Je plie et relève ma tête. S'il est des jours amers, il en est de si doux ! Hélas ! quel miel jamais n'a laissé de dégoûts ? Quelle mer n'a point de tempête ?
L'illusion féconde habite dans mon sein. D'une prison sur moi les murs pèsent en vain. J'ai les ailes de l'espérance : Échappée aux réseaux de l'oiseleur cruel, Plus vive, plus heureuse, aux campagnes du ciel Philomène chante et s'élance.
Est-ce à moi de mourir ? Tranquille je m'endors, Et tranquille je veille ; et ma veille aux remords Ni mon sommeil ne sont en proie. Ma bienvenue au jour me rit dans tous les yeux ; Sur des fronts abattus, mon aspect dans ces lieux Ranime presque de la joie.
Mon beau voyage encore est si loin de sa fin ! Je pars, et des ormeaux qui bordent le chemin J'ai passé les premiers à peine, Au banquet de la vie à peine commencé, Un instant seulement mes lèvres ont pressé La coupe en mes mains encor pleine.
Je ne suis qu'au printemps, je veux voir la moisson ; Et comme le soleil, de saison en saison, Je veux achever mon année. Brillante sur ma tige et l'honneur du jardin, Je n'ai vu luire encor que les feux du matin ; Je veux achever ma journée.
Ô mort ! tu peux attendre ; éloigne, éloigne-toi ; Va consoler les coeurs que la honte, l'effroi, Le pâle désespoir dévore. Pour moi Palès encore a des asiles verts, Les Amours des baisers, les Muses des concerts. Je ne veux point mourir encore. "
Ainsi, triste et captif, ma lyre toutefois S'éveillait, écoutant ces plaintes, cette voix, Ces voeux d'une jeune captive ; Et secouant le faix de mes jours languissants, Aux douces lois des vers je pliais les accents De sa bouche aimable et naïve.
Ces chants, de ma prison témoins harmonieux, Feront à quelque amant des loisirs studieux Chercher quelle fut cette belle : La grâce décorait son front et ses discours, Et, comme elle, craindront de voir finir leurs jours Ceux qui les passeront près d'elle.
David d'Angers - "Chenier προτομή"
Λίγο πριν καρατομηθεί ,αναφέρει σε ένα από τα ποιήματά του :
"Πεθαίνω, Πριν το σούρουπο το ταξίδι μου θα τελειώσει. Ακόμα δεν άνοιξε στο φως, το δικό μου τριαντάφυλλο και έχει ξεθωριάσει Η ζωή είχε για μένα γλυκές, φευγαλέες στιγμές Ακόμα δεν τις είχα γευτεί και τώρα πεθαίνω..."
Τον
ομώνυμο ρόλο στην όπερα "Αντρέα Σενιέ" έχουν ενσαρκώσει ,Φράνκο
Κορέλι,Καρούσο,Ντομίνγκο,Παβαρότι,αλλά και πρόσφατα ο Γιόνας Κάουφμαν . Τον ακούμε στο λυρικότατο ντούο "Vicino a te" με την ολλανδή σοπράνο Eva-Maria Westbroek στο ρόλο της Μανταλένας ...
25 Ιούλη 1794, στη φυλακή του Αγίου Λαζάρου . Ο
Αντρέ αποχαιρετά τους φίλους του ...κι ενω υπάρχει τρόποςγια τη
Μανταλένα να σωθεί,εκείνη προτιμά να μείνει και να πεθάνει μαζί
του.Μοιράζονται τις τελευταίες στιγμές πριν τη λαιμητόμο,τραγουδώντας... "Vicino a te s'acqueta l'irrequieta anima mia..."
Κοντά σου ηρεμεί η ανήσυχη ψυχή μου είσαι κάθε πεθυμιάς μου ο σκοπός εισαι τ'όνειρο κι η ποίησή μου... Σ'αγαπώ... Ο θάνατος θά'ρθει την αυγή με βιολέτες και ρόδα...
Η
όπερα ανέβηκε το 2011 στην αυστριακή λίμνη Bodensee ,όπου βρίσκεται η
μεγαλύτερη πλωτή σκηνή του κόσμου ,με εντυπωσιακότατα σκηνικά ,μοναδικου
θεάματος,καθώς είχε μισοβυθιστεί στα νερά της λίμνης ένα τεραστίων
διαστάσεων κορμί,το "άγαλμα του Μαρά" (έμπνευση από τον γνωστό πίνακα)
όπου λειτουργούσε ως σκηνή ,που διαδραματίζεται το όλο σκηνικό.
Η ανάρτηση αυτή,αποτελεί μια μεγάλη περίληψη, μέρους μιας εργασίας μου με θέμα : "Η Γαλλική ποίηση στην κλασική μουσική". Αν σας κούρασα,ζητώ συγγνώμη... ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ!
