ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 19-21

19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Albert Wolff

1884: Γεννιέται ο Γάλλος μαέστρος και συνθέτης ολλανδικής καταγωγής Albert Wolff. Είναι περισσότερο γνωστός για τη θέση του αρχιμουσικού στην Opéra-Comique στο Παρίσι για πολλά χρόνια. Ήταν παντρεμένος με τη γαλλίδα μέτζο σοπράνο Simone Ballard. Ο Wolff άρχισε τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο του Παρισιού όταν ήταν μόλις 12 ετών και σπούδασε με δασκάλους τους André Gedalge, Xavier Leroux και Paul Antonin Vidal. Μετά την αποφοίτησή του σε ηλικία 22 ετών, του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στην αρμονία και την συνοδεία. Το 1906 ο Wolff εντάχθηκε στο προσωπικό της Opéra - Comique, το θέατρο που έγινε το κέντρο της καριέρας του και το 1908 διορίστηκε διευθυντής χορωδίας και αρχιμουσικός. Συνέχισε ως μαέστρος στην Opéra - Comique μέχρι το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οπότε και υπηρέτησε τη χώρα του ως πιλότος και παρασημοφορήθηκε για το θάρρος του. Στο τέλος του πολέμου, ο Wolff πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να αντικαταστήσει τον Pierre Monteux στο γαλλικό ρεπερτόριο της Metropolitan Opera. Ο Wolff επέστρεψε στην Opéra - Comique το 1921, διαδεχόμενος τον André Messager ως επικεφαλής αρχιμουσικός, θέση την οποία κατείχε για τα επόμενα τρία χρόνια. Το 1924 παραιτήθηκε και έγινε μουσικός διευθυντής του Théâtre des Champs - Élysées. Από το 1928 έως το 1934 έγινε αρχιμουσικός της Orchestre Lamoureux. Το 1945 έγινε διευθυντής της Opéra - Comique για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Από την θέση αυτή, διηύθυνε το 1947 την πρώτη εκτέλεση του έργου ΄΄Les mamelles de Tirésias΄΄ του Poulenc και το 1960 το Κοντσέρτο για Πιάνο σε σολ μείζονα του Ravel στη Στοκχόλμη με τον περίφημο Σουηδό πιανίστα Lars Sellergren. Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου του 1970.
http://www.youtube.com/watch?v=mJjrKeDWacU

Fauré's "Pélléas et Mélisande" conducting by Albert Wolff

http://www.youtube.com/watch?v=W9jVGmVOZmI

Ravel: Pavane pour une infante défunte - Wolff/Berlin Philharmonic

http://www.youtube.com/watch?v=0wBWi8DM7_Q

MASSENET - OUVERTURE DE PHEDRE - Albert WOLFF (1951 ) VINYL

Pehr Henrik Nordgren
1944: Γέννηση του Φινλανδού συνθέτη Pehr Henrik Nordgren. Ο Pehr Henrik Nordgren ξεκίνησε μαθήματα σύνθεσης το

1958 στο Ελσίνκι και σπούδασε μουσικολογία στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης από το 1962 μέχρι το 1967 και επίσης παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα από τον Joonas Kokkonen από το 1965 μέχρι το 1969. Συμπλήρωσε τις σπουδές σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκυο από το 1970 έως το 1973 με καθηγητή τον Yoshio Hasegawa και έτσι ήρθε σε επαφή με την παραδοσιακή ιαπωνική μουσική η οποία άσκησε σημαντική επιρροή στο έργο του. Το 1973 παντρεύτηκε την Shinobu Suzuki στο Τόκυο και επέστρεψε στην Φινλανδία όπου εγκαταστάθηκε στην Kaustinen και δούλεψε ως ελεύθερος επαγγελματίας συνθέτης. Επίσης, ξεκίνησε εντατικά συνεργασία με την Ορχήστρα Δωματίου Ostrobothnian και τον επικεφαλής της Juha Kangas και η οποία τον οδήγησε στην σύνθεση μιας πληθώρας ορχηστρικών έργων. Το στυλ του Nordgren περνά από την δωδεκατονική τεχνική καθώς και την τεχνική Cluster Ligetis και εξελίσσεται προοδευτικά με την επιρροή της παραδοσιακής ιαπωνικής μουσικής και του φινλανδικού φολκλόρ το οποίο ονομάζεται kantele. Έγραψε επίσης έργα για έγχορδα, κουαρτέτα εγχόρδων και σονάτες. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 2008 στο Veteli.
http://www.youtube.com/watch?v=ueAIDLllskI

Pehr Henrik Nordgren: Symphony No. 3 (Sakari Oramo)

http://www.youtube.com/watch?v=8e7lCOd3Xik

Pehr Henrik Nordgren: String Quartet No. 10 (Tempera Quartet)
http://www.youtube.com/watch?v=Y1oNE0W0MO4

Portraits of Country Fiddlers, Nordgren. Vivace of Stringendo

 ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1787: Πρεμιέρα στην Πράγα της Συμφωνίας σε D major KV 504 ΄΄The Prague΄΄ του Wolfgang Amadeus Mozart.
1853: Πρεμιέρα στη Ρώμη της όπερας ΄΄Il Trovatore΄΄ του Giuseppe Verdi.
1873: Πρεμιέρα στο Παρίσι του Κοντσέρτου για τσέλο αρ. 1 σε a minor op. 33 του Camille Saint-Saëns.
1884: Πρεμιέρα στο Παρίσι της ΄΄Manon΄΄ του Jules Massenet.
1924: Πρεμιέρα στο Μόντε Κάρλο του έργου ΄΄Les Fâcheux΄΄ του Georges Auric.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1765: Johan Joachim Agrell
1795: Maria Teresa Agnesi Pinottini
1833: Ferdinand Hérold
1944: Harold Fraser-Simson 

20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Francesco Bartolomeo Conti 
1681 ή 1682: Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης και ερμηνευτής μαντολίνου και θεόρβης Francesco Bartolomeo Conti. Ο Conti

έγραψε το παλαιότερο εγχειρίδιο που έχει σωθεί σχετικά με το μαντολίνο. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Μέχρι το 1700 ήταν ήδη γνωστός ως ερμηνευτής της θεόρβης, όχι μόνο στην πατρίδα του αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως η Ferrara και το Μιλάνο. Η φήμη που απολάμβανε από το 1701, τού επέτρεψε να διοριστεί ως βοηθός ερμηνευτής της θεόρβης στην Αυλή των Αψβούργων στη Βιέννη με τον ίδιο μισθό που έπαιρνε ο επικεφαλής του ίδιου οργάνου Orazio Clementi. Έκανε το ντεμπούτο του ως συνθέτης το 1706 με την όπερα ΄΄Cleotide΄΄ και το 1713 διορίστηκε επίσημος συνθέτης της Αυλής. Το 1708, με το θάνατο του Clementi, ο Conti προήχθη σε Ανώτερο θεορβίστα, μια θέση την οποία κατείχε μέχρι το 1726. Την ίδια χρονιά εξελέγη μέλος της Accademia Filarmonica της Μπολόνια και το 1711 διορίστηκε αντιπρόεδρος Kapellmeister στη Βιέννη. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου Theresia Kugler, ο Conti ξαναπαντρεύτηκε την πριμαντόνα Maria Landini η οποία ήταν εκείνη την εποχή η υψηλότερα αμειβόμενη τραγουδίστρια στη Βιέννη. Τραγούδησε τους κύριους ρόλους σοπράνο στις όπερες του Conti από το 1714 μέχρι το 1721, αλλά πέθανε το 1722. Μετά το θάνατό της, η Anna Maria Lorenzana διορίστηκε πριμαντόνα και εμφανίστηκε σε τρεις όπερες του Conti, έγινε δε η τρίτη γυναίκα του τον Απρίλιο του 1725. Το 1726 και ξανά κατά τη διάρκεια των χρόνων 1729-1732, ο Conti επισκέφτηκε την Ιταλία λόγω προβλημάτων υγείας. Επέστρεψε στη Βιέννη το 1732 όπου ανέβασε δύο νέες όπερες αλλά τον Ιούλιο του ίδιου έτους πέθανε και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ignazio Conti (Φλωρεντία 1699 - 1759). Ο Conti ήταν επίσης ένας εξαιρετικά προικισμένος ερμηνευτής του μαντολίνου και έγραψε τις πρωιμότερες σονάτες στην ιστορία της μουσικής για αυτό το όργανο.
Ο Handel χρησιμοποίησε αργότερα ορισμένα μέρη από τη μουσική του Conti για την ΄΄Cleotide΄΄ στο pasticcio του (ένα είδος όπερας που βασίζεται στην συρραφή έργων διαφόρων συνθετών) ΄΄Ormisda΄΄ (1730) το οποίο ανέβηκε στο Θέατρο της Βασίλισσας. Η μουσική του επίσης εκτιμήθηκε ιδιαίτερα και μελετήθηκε από τον Johann Sebastian Bach. 
http://www.youtube.com/watch?v=XjXE-voownE

F.B. Conti - David Oratorio (Azione Sacra) / Alan Curtis Il Complesso Barocco

http://www.youtube.com/watch?v=W7-2VZzuYVc

Francesco Bartolomeo Conti "Vola Presto" Jolanta Kowalska & I Pizzicanti

 http://www.youtube.com/watch?v=fGqtlLVTECA

Magdalena Kozena - Languet anima mea - Francesco Bartolomeo Conti

Ernest Chausson

1855: Γέννηση του Γάλλου ρομαντικού συνθέτη Amédée-Ernest Chausson. Ο Ernest Chausson γεννήθηκε στο Παρίσι σε

μια εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του έκανε την περιουσία του βοηθώντας τον Baron Haussmann στην κτιριακή και πολεοδομική ανασυγκρότηση του Παρισιού το 1850. Για να ευχαριστήσει τον πατέρα του, ο Chausson σπούδασε νομικά και διορίστηκε δικηγόρος στο Εφετείο, αλλά είχε ελάχιστο ή καθόλου ενδιαφέρον γι’ αυτό το επάγγελμα. Σύχναζε στα σαλόνια του Παρισιού όπου συναναστρεφόταν με καλλιτέχνες όπως ο Henri Fantin-Latour, ο Odilon Redon και ο Vincent d'Indy. Τον Οκτώβριο του 1879, σε ηλικία 25 ετών, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα σύνθεσης στο Ωδείο του Παρισιού με καθηγητές τον Jules Massenet και τον César Franck. Από το 1886 μέχρι τον θάνατό του το 1899, ο Chausson ήταν γραμματέας της Société Nationale de Musique. Στο σπίτι του (22 Boulevard de Courcelles , κοντά στο Parc Monceau ) δεχόταν πολλούς διάσημους καλλιτέχνες της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των συνθετών Henri Duparc, Gabriel Fauré, Claude Debussy και Isaac Albeniz, τον ποιητή Mallarmé, τον Ρώσο συγγραφέα Τουργκένιεφ και τον ιμπρεσιονιστή ζωγράφο Μονέ . Ο Chausson επίσης δημιούργησε μια σημαντική συλλογή από πίνακες ζωγραφικής . Όταν ήταν μόνο 44 ετών, ο Chausson πέθανε κατά την διαμονή του στο Château de Mioussets στην Limay, Yvelines κατεβαίνοντας με το ποδήλατο μια απότομη κατηφόρα και χτυπώντας με μεγάλη δύναμη έναν τοίχο από τούβλα όπου και πέθανε ακαριαία. Οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου του παραμένουν ασαφείς και φαινομενικά υπάρχει η υποψία οτι δεν επρόκειτο για ατύχημα, αλλά για αυτοκτονία λόγω της κατάθλιψης από την οποία υπέφερε για κάποιο χρονικό διάστημα ο Chausson. Αυτή την θεωρία αυτοκτονίας την ανέπτυξε ο βιογράφος του Debussy Edward Lockspeiser, αλλά έχει πρόσφατα απορριφθεί κατηγορηματικά από τον βιογράφο του Chausson, Ralph Scott Grover. Η μουσική του Chausson χωρίζεται συνήθως σε τρεις περιόδους. Στην πρώτη , η οποία κυριαρχείται από την επιρροή του δασκάλου του Massenet, ο συνθέτης παρουσιάζει κυρίως ρευστές και κομψές μελωδίες . Η δεύτερη περίοδος, που χρονολογείται από το 1886, χαρακτηρίζεται από ένα πιο δραματικό χαρακτήρα. Από το θάνατο του πατέρα του το 1894 χρονολογείται η έναρξη της τρίτης περιόδου του, κατά την οποία ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένος από τον συμβολισμό των Ρώσων ποιητών λογοτεχνών, ιδιαίτερα τους Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι και Τολστόι. Σε γενικές γραμμές, το συνθετικό ιδίωμα του Chausson γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του ώριμου ρομαντισμού των Massenet και Franck με τον πιο εσωστρεφή ιμπρεσιονισμό του Debussy. Ο Chausson άφησε πίσω του μόνο 39 έργα. Η μουσική δημιουργία για εκείνον ήταν πάντα μια μακρά, επώδυνη μάχη . Ωστόσο, η ποιότητα και η πρωτοτυπία των συνθέσεών του είναι υψηλές και συνεχίζουν να εκτελούνται σε συναυλίες από κορυφαίους τραγουδιστές, σύνολα μουσικής δωματίου και ορχήστρες. 

http://www.youtube.com/watch?v=dnzSYzLNv6c

ERNEST CHAUSSON.-1855-1899.String quartet violín piano Op.21

http://www.youtube.com/watch?v=14hKEu5G1DQ

Ernest Chausson - La Légende De Sainte Cécile Et La Tempête

http://www.youtube.com/watch?v=e6Yq6cqPFaY

Ernest Chausson - Poème de l'amour et de la mer - Gérard Souzay

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1851: Πρεμιέρα στη Φρανκφούρτη του ΄΄Deie Opernprobe΄΄ του συνθέτη Gustav Albert Lortzing.
1880: Πρεμιέρα στο Krefeld των Ραψωδιών για πιάνο σε b minor και g minor op. 79 του Johannes Brahms με ερμηνευτή τον ίδιο τον συνθέτη.
1892: Πρεμιέρα στο Μιλάνο του ΄΄La Wally΄΄ του Alfredo Catalani.
1934: Πρεμιέρα στη Βιέννη της ΄΄Giuditta΄΄ του Franz Lehár.
1940: Πρεμιέρα στο Βερολίνο του ΄΄Joan von Zarissa΄΄ του Werner Egk.
1944: Πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη της ΄΄Symphonic Metamorphoses on themes by C.M. von Weber΄΄ του Paul Hindemith.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1774: Florian Leopold Gaßmann
1798: Johann Christian Cannabich
1871: Aleksandr Nikolayevitch Serov
1890: Franz Lachner
1952: Arthur Farwell
2014: Claudio Abbado 

 

 

 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Reinhard Keiser
1674: Γεννιέται ο Γερμανός δημοφιλής συνθέτης Reinhard Keiser ο οποίος έγραψε πάνω από εκατό όπερες. Ο Johann Adolf

Oper am Gänsemarkt

Scheibe τον θεωρεί ισάξιο με τον Johann Kuhnau, τον Georg Friedrich Händel και τον Georg Philipp Telemann, αλλά το έργο του σε μεγάλο βαθμό ξεχάστηκε για πολλές δεκαετίες. Ο Keiser ήταν γιος του Οργανίστα και δάσκαλου Gottfried Keiser. Σε ηλικία έντεκα ετών ξεκίνησε σπουδές στο Thomasschule της Λειψίας με καθηγητές τους Johann Schelle και Johann Kuhnau, άμεσους προκατόχους του Johann Sebastian Bach. Το 1694 έγινε συνθέτης στην Αυλή του Δούκα του Brunswick – Wolfenbüttel. Αυτή ήταν μια γόνιμη περίοδος για τον Keiser και συνέθεσε όπερες, άριες, ντουέτα, καντάτες, εκκλησιαστική μουσική και μεγάλα ορατόρια. Γύρω στο 1697 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Αμβούργο και έγινε ο επικεφαλής συνθέτης στο Gänsemarktoper (σήμερα ονομάζεται Hamburg State Opera ) μέχρι το 1717. Το 1718, η Όπερα του Αμβούργου έπεσε σε αδράνεια λόγω της πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στην πόλη και ο Keiser έφυγε για να αναζητήσει άλλη απασχόληση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1721 επέστρεψε στο Αμβούργο, αλλά λίγες μόνο εβδομάδες αργότερα, πήγε στην Κοπεγχάγη και, μεταξύ 1721 και 1727, διορίστηκε Δάσκαλος του Δανικού Βασιλικού Παρεκκλησίου. Το 1728 έγινε διευθυντής χορωδίας στον καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρίας του Αμβούργου διαδεχόμενος τον Johann Mattheson και έγραψε κυρίως εκκλησιαστική μουσική μέχρι το θάνατό του το 1739. Στη νεκρολογία του, ο συνάδελφός του Johann Mattheson τον περιέγραψε ως ΄΄ τον μεγαλύτερο συνθέτη όπερας στον κόσμο΄΄ .
http://www.youtube.com/watch?v=rLNBG16zUb4

Reinhard Keiser - Passion music

http://www.youtube.com/watch?v=Pvbo1_WyT6c

Reinhard Keiser Chaconne en rondeau Hercules und Hebe François Lemoyne

Eugène Henri Marie Fouques Duparc

1848: Γέννηση του Γάλλου συνθέτη της ύστερης ρομαντικής περιόδου Eugène Henri Marie Fouques Duparc. Ο Duparc

γεννήθηκε στο Παρίσι και σπούδασε πιάνο με τον César Franck στο Κολέγιο των Ιησουιτών στην περιοχή Vaugirard και έγινε ένας από τους πρώτους μαθητές του στη σύνθεση. Το 1871 ίδρυσε μαζί με τον Saint-Saëns και τον Romain Bussine την Société Nationale de Musique Moderne. Είναι περισσότερο γνωστός για τις ΄΄17 μελωδίες΄΄ του σε κείμενα των ποιητών Baudelaire, Gautier, Leconte de Lisle και Goethe. Μια ψυχική ασθένεια, που είχε διαγνωστεί εκείνη την εποχή ως νευρασθένεια, τον ανάγκασε να σταματήσει απότομα να συνθέτει σε ηλικία 37 ετών το 1885 και να αφοσιωθεί στην οικογένειά του και τα άλλα ενδιαφέροντά του, το σχέδιο και τη ζωγραφική. Όμως, η επιδείνωση της ψυχικής του νόσου τον οδήγησε τελικά σε ολική τύφλωση γύρω στο 1900 και κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του, αφήνοντας λιγότερα από 40 έργα. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στη La Tour - de - Peilz, κοντά στο Vevey της Ελβετίας και πέθανε στο Mont - de - Marsan, στη νοτιοδυτική Γαλλία, σε ηλικία 85 ετών. Ένα τετράγωνο στο 17ο διαμέρισμα του Παρισιού, κοντά στην Rue de Levis, πήρε το όνομά του προς τιμήν του.  

http://www.youtube.com/watch?v=UXcjpIACsa4

Henri Duparc - Lénore, poème symphonique d'après Bürger (1874-75)

 http://www.youtube.com/watch?v=MWx6mHI0q3o

Phidylé - Henri Duparc - Janet Baker
 

Δημήτρης Δραγατάκης

1914: Ο Δημήτρης Δραγατάκης ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες

της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ.Τσαλαχούρης, Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας). Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο ΄΄Μαρία Κάλλας΄΄ από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο ΄΄Γ.Α.Παπαϊωάννου΄΄ της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί. (ΠΗΓΗ: Ελληνική Βικιπαίδεια).
http://www.youtube.com/watch?v=s83OZkg_90A

Dragatakis Dimitris Sonata No 1 for violin and piano 1958

 http://www.youtube.com/watch?v=HhlmZQisSEo

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΡΑΓΑΤΑΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡΙΘΜΟΣ 1

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1904: Πρεμιέρα στο Brno της ΄΄Jenufa΄΄ του Leoš Janáček.
1910: Πρεμιέρα στη Δρέσδη του ΄΄Der Schleier de Pierrette΄΄ του Ernö von Dohnányi.
1917: Πρεμιέρα στη Ρώμη της ΄΄Elegia Eroica΄΄ του Alfredo Casella.
1937: Πρεμιέρα στη Βασιλεία της ΄΄Μουσικής για έγχορδα, percussion και celesta΄΄ του Béla Bartók.
1938: Πρεμιέρα στη Βαρσοβία του ΄΄Le Nouvel Age΄΄ του Igor Markevitch.
1996: Πρεμιέρα στο Esbjerg της Δανίας του ΄΄Trinity Agreement΄΄ του Peter Wallin.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1851: Gustav Albert Lortzing
1872: Jean Andries
1884: Auguste Joseph Franchomme
1888: Stephan Hale Alonzo Marsh
1891: Calixa Lavallée
1894: Guillaume Lekeu
1931: Felix Mikhailovich Blumenfeld
1948: Ermanno Wolf-Ferrari
1960: Launy Grøndahl