MAHLER GUSTAV, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΑ ΕΡΓΑ,

MAHLER GUSTAV
 1860 - 1911

Ο Γκούσταβ Μάλερ (γερμ. Gustav Mahler, 7 Ιουλίου 1860 - 18 Μαΐου 1911) ήταν Αυστριακός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, εβραϊκής καταγωγής. Συνέθεσε κυρίως συμφωνίες και μελοποίησε τραγούδια. Ο Μάλερ έγινε ευρύτερα γνωστός εν ζωή ως ένας από τους κύριους ορχηστρικούς και μελοδραματικούς διευθυντές της εποχής του.
Έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ύστερο - ρομαντικούς συνθέτες, αν και η μουσική του δεν έγινε ποτέ πλήρως αποδεκτή από το μουσικό καθεστώς της Βιέννης κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν αρχικά ως «εκκεντρικά», ενώ κατά άλλους εξέφραζαν το γερμανικό μοντερνισμό, ωστόσο μόνο κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του γνώρισαν ευρύτερη απήχηση. Ο Μάλερ συνέθεσε κατά κύριο λόγο συμφωνίες και Λήντερ (Lieder=τραγούδια), ωστόσο η προσέγγισή του στο τελευταίο αυτό είδος κατέστησε συχνά δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ των ορχηστρικών ειδών του Ληντ, της συμφωνίας και του συμφωνικού ποιήματος.
Παιδικά και νεανικά χρόνια

Gustav Mahler, 1865

Ο Μάλερ υπήρξε γόνος γερμανόφωνης οικογένειας Εβραίων Εσκενάζι, στην πόλη Καλλίστη (γερμ. Καλίστχ) της Βοημίας, τότε επαρχίας της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, και νυν περιοχή της Δημοκρατίας της Τσεχίας. Ήταν το δεύτερο από δεκατέσσερα παιδιά, από τα οποία μόνο τα έξι επέζησαν. Οι γονείς του Μάλερ μετακόμισαν από νωρίς στην Τζιλάβα της Μοραβίας, περιοχής η οποία επίσης ανήκει στην σημερινή Δημοκρατία της Τσεχίας. Εκεί ο Μάλερ πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Οι γονείς του, έχοντας παρατηρήσει το ταλέντο του παιδιού τους από νεαρή ηλικία, φρόντισαν ώστε να ξεκινήσει μαθήματα πιάνου από έξι ετών. Το 1875, ο Μάλερ, σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έγινε δεκτός στο Ωδείο της Βιέννης, όπου σπούδασε πιάνο με διδάσκαλο τον Γιούλιους Έπσταϊν, Αρμονία με τον Ρόμπερτ Φουξ, και Σύνθεση με τον Φραντς Κρενν. Τρία χρόνια αργότερα, ο Μάλερ εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου δίδασκε ο Άντον Μπρούκνερ. Εκεί ο Μάλερ σπούδασε Ιστορία, Φιλοσοφία καθώς και Μουσική. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του εργάστηκε ως δάσκαλος, κι έκανε την πρώτη του σημαντική απόπειρα σύνθεσης με την καντάτα Το τραγούδι του παραπόνου (Das Klagende Lied). Με το έργο αυτό συμμετείχε σε έναν διαγωνισμό, στου οποίου την επιτροπή ήταν επικεφαλής ο Γιοχάνες Μπραμς. Ωστόσο, δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο βραβείο.
Άνοδος της φήμης του

Στα 1880, ο Μάλερ ξεκίνησε την καριέρα του ως διευθυντής ορχήστρας, εργαζόμενος στο θερινό Θέατρο Μπαντ Χαλ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο μουσικός εργάστηκε σε ολοένα και σημαντικότερες Όπερες της Ευρώπης, όπως στην Όπερα της Λουμπλιάνας το 1881, του Όλομουκ το 1882, της Βιέννης και του Κάσελ το 1883, της Πράγας το 1885, της Λειψίας το 1886 και της Βουδαπέστης το 1888. Το 1887, ανέλαβε επίσης να διευθύνει το έργο του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν (Der Ring Des Nibelungen), αντικαθιστώντας τον ασθενή αρχιμουσικό Άρτουρ Νίκις και εγκαθιδρύοντας έτσι την φήμη του μεταξύ τόσο των κριτικών όσο και του κοινού. Στην συνέχεια παρουσίασε μια εκδοχή ερμηνείας της ημιτελούς όπερας του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ, Οι Τρεις Πίντες (Die drei Pintos). Η επιτυχία αυτού του έργου του απέφερε οικονομικές απολαβές και συνέβαλε στην άνοδο της φήμης του. Ο Μπραμς εντυπωσιάστηκε επίσης από την διεύθυνσή του στο Ντον Τζιοβάννι του Μότσαρτ. Η πρώτη μακρόχρονη εργασία του Μάλερ ήταν στην Όπερα του Αμβούργου το 1891, όπου παρέμεινε έως το 1897. Το 1895, κι ενώ ο Μάλερ βρισκόταν στο Αμβούργο, ο νεότερος αδελφός του Όθων, επίσης συνθέτης, αυτοκτόνησε σε ηλικία 21 ετών. Κατά την περίοδο 1893 έως και 1896, ο Μάλερ παραθέριζε στην περιοχή Στάινμπαχ της Βόρειας Αυστρίας, όπου αναθεώρησε την Συμφωνία Νο.1 (που είχε πρωτοακουστεί το 1899), συνέθεσε την Συμφωνία Νο.2, σχεδίασε την Συμφωνία Νο.3 και έγραψε τα περισσότερα τραγούδια του από τον Κύκλο Τραγουδιών Το παιδί με το Μαγικό Κόρνο (Des Knaben Wunderhorn), βασισμένο στον περίφημο ομώνυμο κύκλο παραδοσιακών ποιημάτων.
Το 1897, ο Μάλερ σε ηλικία τριάντα επτά ετών, δέχθηκε τη θέση του αρχιμουσικού στην Όπερα της Βιέννης. Η θέση αυτή είχε το μεγαλύτερο κύρος σε ολόκληρη την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, καθώς το συγκεκριμένο αξίωμα θεωρείτο "αυτοκρατορικό" και τελούσε υπό την προστασία του Αυστροουγγρικού νόμου, κατά συνέπεια δεν προσφερόταν σε Εβραίους. Ο Μάλερ, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ του ένθερμος Εβραίος, είχε εγκαίρως μεταστραφεί στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Ως παιδί, είχε συμμετάσχει στην χορωδία της Καθολικής ενορίας του, όπου είχε λάβει και τα πρώτα μαθήματα πιάνου από τον χορωδιάρχη. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο Μάλερ ένιωθε μια αυξανόμενη έλξη προς τον Καθολικισμό. Οι επιρροές αυτές είναι ιδιαίτερα αισθητές σε κάποια έργα του, όπως για παράδειγμα στον ύμνο της Συμφωνίας Νο. 8, "Veni Creator Spiritus". Παρ' όλα αυτά, στην τρίτη πράξη της Συμφωνίας Νο. 1, μπορεί κανείς να βρει αρκετά εβραϊκά στοιχεία. Στα 1899 και 1910, διηύθυνε την αναθεωρημένη εκδοχή των Συμφωνιών Νο. 2 και Νο. 4 του Ρόμπερτ Σούμαν.
Κατά την δεκαετή παραμονή του στην Όπερα της Βιέννης, ο Μάλερ μεταμόρφωσε το σχετικά συντηρητικό ρεπερτόριο της και ανύψωσε κατά πολύ το επίπεδο των καλλιτεχνικών της κριτηρίων, "επιβάλλοντας" τις επιλογές του τόσο στους καλλιτεχνικούς συντελεστές, όσο και στο κοινό. Όταν πρωτοανέλαβε ως αρχιμουσικός της Όπερας, ως πιο δημοφιλή έργα θεωρούντο το Λόενγκριν (Lohenhrin) του Ρίχαρντ Βάγκνερ, η Μανόν (Manon) του Ζυλ Μασνέ και η Καβαλερία Ρουστικάνα (Cavalleria rusticana) του Πιέτρο Μασκάνι. Ως νέος διευθυντής ορχήστρας ο Μάλερ επικεντρώθηκε σε κλασικές όπερες του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ και του Βόλφγκαγκ Αμαντέους Μότσαρτ, ενώ σε συνεργασία με τον ζωγράφο Άλφρεντ Ρόλερ (1864 - 1935) δημιούργησε σημαντικές παραγωγές για τις όπερες Φιντέλιο (Fidelio) του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, Τριστάνος και Ιζόλδη (Tristan und Isolde) καιΤο Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν (Der Ring des Nibelungen) του Ρίχαρντ Βάγκνερ.
Επί των ημερών του Μάλερ, η Βιέννη ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις παγκοσμίως και μια από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες της Κεντρικής Ευρώπης. Αποτελούσε το λίκνο μιας σημαντικότατης καλλιτεχνικής και διανοητικής δραστηριότητας και την γενέτειρα σημαντικών ζωγράφων όπως ο Γκούσταβ Κλιμτ και ο Έγκον Σίλε. Ο Μάλερ γνώριζε πολλούς από αυτούς τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες. Ο Μάλερ εργαζόταν στην Όπερα επί εννέα μήνες ετησίως, έχοντας μόνο τα καλοκαίρια ελεύθερο χρόνο για να συνθέτει. Τα καλοκαίρια εκείνα παραθέριζε κυρίως στο Μάιερνιγκ, στην περιοχή Βέρθερσι. Σε αυτό το ειδυλλιακό τοπίο ο μουσικός συνέθεσε την πέμπτη από τις οκτώ συμφωνίες του, τα Ρύκερτληντερ (Rückertlieder), και τον κύκλο τραγουδιών Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά (Kindertotenlieder), βασισμένα σε ποίηση του Φρίντριχ Ρύκερτ.
Ύστερη περίοδος
                                                                                    O Γκούσταβ Μάλερ το 1909

Τον Ιούνιο του 1901, μετακόμισε σε μια καινούρια έπαυλη στην λίμνη του Μάιερνιγκ, στην Καρινθία. Στις 9 Μαρτίου 1902, ο Μάλερ νυμφεύθηκε την Άλμα Σίντλερ (1879 - 1964), νεότερή του κατά είκοσι χρόνια και θετή κόρη του φημισμένου Βιεννέζου ζωγράφου, Καρλ Μολλ. Η Άλμα ήταν επίσης μουσικός και συνθέτης, μαθήτρια του συνθέτη Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκυ, με τον οποίο διέκοψε τον δεσμό που διατηρούσε καθώς δεν ήταν αποδεκτός από την οικογένειά της, για να παντρευτεί τον Μάλερ που ήταν περισσότερο διάσημος. Μετά τον γάμο της ωστόσο, ο Μάλερ της απαγόρευσε να ασχολείται δημιουργικά με την μουσική, παρ' όλο που τον βοηθούσε καθαρογράφοντας τις χειρόγραφες παρτιτούρες του. Ο Μάλερ συνήψε δεσμούς με διάφορες γυναίκες, όπως η βιολονίστρια Νάταλι Μπάουερ Λέχτερ, κατά δύο χρόνια νεότερή του, με την οποία είχαν γνωριστεί κατά την διάρκεια των σπουδών του στη Βιέννη. Ο ρόλος της Άλμα σύμφωνα με τον Μάλερ ήταν να προσαρμόζεται στις δικές του ανάγκες κι απαιτήσεις. Μαζί της απέκτησε δύο κόρες την Μαρία Άννα, η οποία πέθανε από διφθερίτιδα σε ηλικία τεσσάρων ετών και την Άννα, η οποία αργότερα έγινε γλύπτρια.

Ο θάνατος της κόρης του έκανε τον Μάλερ να καταρρεύσει ψυχολογικά. Ωστόσο τα χτυπήματα της μοίρας δεν σταμάτησαν εκεί. Τον ίδιο χρόνο ανακάλυψε ότι έπασχε από οξεία καρδιοπάθεια που τον ανάγκασε να μειώσει τις δραστηριότητές του. Στην Όπερα, η ισχυρογνωμοσύνη του σε σχέση με καλλιτεχνικά ζητήματα είχε δημιουργήσει εχθρούς, ενώ τον απασχολούσαν σοβαρά και οι επιθέσεις που δεχόταν από την αντι-Σημιτική μερίδα του Τύπου. Η παραίτησή του από την Όπερα το 1907, δεν υπήρξε ιδιαίτερα απρόσμενη.
Η μουσική του Μάλερ προκαλούσε αντιδράσεις στους κριτικούς, οι οποίοι έτειναν να θεωρούν τις συμφωνίες του ως συμπιλήματα στα οποία τα θέματα από ανομοιογενείς περιόδους και μουσικές παραδόσεις ήταν αδιακρίτως συνονθυλευμένα. Ο Μάλερ παρέθετε στα έργα του υλικό τόσο από "υψηλές" όσο και από "χαμηλές" κουλτούρες, ενώ ανεμείγνυε διαφορετικές, από εθνοτικής πλευράς, μουσικές παραδόσεις, εξοργίζοντας τους συντηρητικούς κριτικούς σε μία εποχή που τα μαζικά εργατικά κινήματα αυξάνονταν ραγδαία, και οι τριβές μεταξύ Γερμανών, Τσέχων, Ούγγρων και Εβραίων δημιουργούσαν ανησυχία και αστάθεια. Παρ' όλα αυτά πάντοτε είχε ένθερμους θαυμαστές στο πλευρό του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μάλερ άρχισε να σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο ευρύ κοινό, με την παρουσίαση της Συμφωνίας Νο. 2 στο Μόναχο το 1900, την πρώτη παρουσίαση της Συμφωνίας Νο. 3 στην πλήρη μορφή της στο Κρέφελντ το 1902, και κυρίως με μία θριαμβευτική παρουσίαση της μεγαλειώδους και τιτάνιας Συμφωνίας Νο. 8 το 1910. Η μουσική που έγραψε στην συνέχεια ωστόσο, δεν παρουσιάστηκε όσο ο ίδιος ήταν εν ζωή.

Η τελική ώθηση προκειμένου να εγκαταλείψει ο Μάλερ την Όπερα της Βιέννης δόθηκε με μία σημαντική ευκαιρία να εργαστεί στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Εργάστηκε ως διευθυντής ορχήστρας για μία και μοναδική σεζόν, το 1908, μόνο και μόνο για να παραμεριστεί στην συνέχεια προς χάριν του Αρτούρο Τοσκανίνι. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής τόσο στο κοινό όσο και στους κριτικούς, είχε πέσει στην δυσμένεια των Επιτρόπων του Συμβουλίου της Όπερας. Πίσω στην Ευρώπη, τον περίμεναν νέες δυσκολίες λόγω της κρίσης που είχε δημιουργηθεί στον γάμο του, καθώς είχε αποκαλυφθεί μια απιστία της Άλμα. Στα 1910 ο Μάλερ είχε μία και μοναδική (και μάλλον βοηθητική) συνεδρία με τον Σίγκμουντ Φρόυντ.
Έχοντας υπογράψει πλέον πολυετές συμβόλαιο με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, ο Μάλερ μαζί με την οικογένειά του ταξίδεψαν ξανά για την Αμερική. Την εποχή εκείνη ολοκλήρωσε Το Τραγούδι της Γης (Das Lied von der Erde) και την Συμφωνία Νο. 9, η οποία υπήρξε το τελευταίο πλήρως ολοκληρωμένο έργο του. Τον Φεβρουάριο του 1911, κατά την διάρκεια μιας μακράς κι απαιτητικής σεζόν στην Νέα Υόρκη, ο Μάλερ ένιωσε σοβαρή αδιαθεσία. Έπασχε από στρεπτόκοκκο στο αίμα, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να διευθύνει την τελευταία του συναυλία ενώ είχε πυρετό (στο πρόγραμμα συγκαταλεγόταν η παγκόσμια πρώτη παρουσίαση του έργου του Φερούτσιο Μπουσόνι Ελεγειακό Νανούρισμα (Berceuse elegiaque). Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, μεταφέρθηκε στο Παρίσι, όπου πρόσφατα είχε εξελιχθεί μια νέα θεραπεία. Ωστόσο, δεν ανταποκρίθηκε κι ύστερα από επιθυμία του τον μετέφεραν στην Βιέννη. Πέθανε εκεί στις 18 Μαΐου 1911, σε ηλικία πενήντα ετών, αφήνοντας την Συμφωνία Νο. 10 ημιτελή.
Έργο

Mahler conducting a rehearsal of his 8th Symphony - Exhibition Hall, Munich

 Ο Μάλερ υπήρξε ο τελευταίος από μια σειρά Βιεννέζων συνθετών συμφωνικής μουσικής επεκτείνοντας την Πρώτη Βιεννέζικη Σχολή που αποτελείτο από τους Χάυντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Φραντς Σούμπερτ, και τον Κύκλο των Ρομαντικών μεταξύ των οποίων ο Άντον Μπρούκνερ και ο Γιοχάνες Μπραμς, ενώ ακόμη ενσωμάτωσε στοιχεία και μη Βιεννέζων ρομαντικών, όπως ο Ρόμπερτ Σούμαν και ο Φέλιξ Μέντελσον. Ωστόσο το έργο του έχει δεχθεί τεράστια επίδραση κυρίως από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο οποίος σύμφωνα με τον Μάλερ υπήρξε ο μοναδικός συνθέτης μετά τον Μπετόβεν που με το έργο του κατάφερε να επιφέρει κάποια μορφολογική εξέλιξη στην μουσική της εποχής του. (βλ. Σονάτα)
Γκούσταβ Μάλερ - Βικιπαίδεια
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B2_%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%81

Επιλογή έργων

από μέλη της ομάδας "Ακούτε Κλασική Μουσική; Εγώ ακούω."

*StathisGotsis  
Mahler: 2nd Symphony / Dudamel · SBSOV · NYCGB ·BBC Proms 2011 
http://www.youtube.com/watch?v=hZzFruQCofM&feature=youtu.be
*Χρήστος Ζουλιάτης
Mahler -- Symphony No. 2 'Auferstehung'
http://www.youtube.com/watch?v=sHsFIv8VA7w&feature=related
Royal Concertgebouw Orchestra -

Mariss Jansons, chief-conductor
Ricarda Merbeth, soprano

Bernarda Fink, mezzo soprano

Netherlands Radio Choir, chief-conductor Celso Antunes

*Gianni Christopoulos  

Mahler: Symphony No. 2 (Resurrection)  
http://www.youtube.com/watch?v=d6idPaGqvV8 
From the Mondavi Center on the UC Davis campus, the UC Davis Symphony Orchestra, University Chorus, and Alumni Chorus present Mahler: Symphony No. 2 ("Resurrection"), with Arianna Zukerman, soprano, and Zoila Muñoz, contralto. D. Kern Holoman, conducting 
*Stamatios Demetriou
Mahler: Symphony No. 2 / Rattle · City of Birmingham Symphony Orchestrahttp://www.youtube.com/watch?v=BwRPYijLygA
*Christos Tsiftsis
Gustav Mahler: Sinfonia No.3 (1895/1896)/ Bychkov
http://youtu.be/kQIaDq70d9w

*Έλλη Τσιρογιάννη  

Mahler: Symphony No.3 - Jansons/BRSO(2010Live)  
http://www.youtube.com/watch?v=bdS06DZJLek&feature=related
*Vasilis Vandoros
Mahler: Symphony No. 3 / Bernstein · Vienna Philharmonic Orchestra
 http://www.youtube.com/watch?v=1AwFutIcnrU&feature=youtu.be
 *Chris Panagopoulos
Mahler: Symphony No 5 in C sharp minor / Barenboim, Chicago Symphony Orchestra
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=URKGIa0b_jI
Written: 1901-1902, Vienna, Austria-Conductor: Daniel BarenboimOrchestra/Ensemble: Chicago Symphony Orchestra 
*Kuriaki Glauki
Mahler: Symphony No. 5 / Gergiev · World Orchestra for Peace · BBC Proms 2010
http://www.youtube.com/watch?v=UjmthMDpyco*Themis Taflanidis
 Mahler: Symphony No.6 - Haitink/CSO(2008Live)
http://www.youtube.com/watch?v=Zvfh_mjPLlQ

*Aglaia Raptou

Mitropoulos - 1959 (Live) Mahler, Symphony No. 6 in A minor "Tragic" 
http://www.youtube.com/watch?v=GxoYnUzTtnA&sns=fb

WDR Sinfonieorchester

Dimitri Mitropoulos, Conductor. Live Recording; Köln (Cologne) August 31, 1959.

*Christos Sipsis
Great Performances Chicago Symphony Orchestra Mahlers
http://youtu.be/u34TL77GHss
Mahler Symphony Nr. 7 - Pierre Boulez
*Christos Sipsis
Mahler 9 Walter, Scherchen, Horenstein, Mitropoulos & Barbirolli.wmv
http://www.youtube.com/watch?v=cixakmmeDeU&feature=youtu.be
*Christos Sipsis
Mahler 9 Kondrashin, Bernstein, Kubelik & Neumann.wmv http://www.youtube.com/watch?v=f8c1rpeDNIo&feature=youtu.be 

*Ignatios Ignatiadis

Mahler: Des Knaben Wunderhorn (Baker/Evans/Morris)

 http://www.youtube.com/watch?v=oPJ6s3hifX0

 

DAS LIED VON DER ERDE

*Christos Sipsis
Mahler: Das Lied von der Erde - Haitink/RCO(2006Live)
http://www.youtube.com/watch?v=spsBF5_CDfI&feature=youtu.be
Das Lied von der Erde - Wikipedia, the free encyclopedia
Das Lied von der Erde
Wikipedia
Das Lied von der Erde ("The Song of the Earth") is a large-scale work for two vocal soloists and orchestra by the Austrian composer Gustav Mahler. Laid out in six separate movements, each of them an independent song, the work is described on the title-page as Eine Symphonie für eine Tenor- und eine Alt- (oder Bariton-) Stimme und Orchester (nach Hans Bethges "Die chinesische Flöte") – "A Symphony for Tenor and Alto (or Baritone) Voice and Orchestra (after Hans Bethge's 'The Chinese Flute'"). Bethge's text was published in the autumn of 1907. Mahler's use of 'Chinese' motifs in the music is unique in his output. Composed in the years 1908–1909, it followed the Eighth Symphony, but is not numbered as the Ninth, which is a different work. Following the most painful period (1907) in his life, Mahler touches on issues of living, parting and salvation with this work. It lasts approximately 65 minutes in performance.
Origins
Mahler conceived the work in 1908. This followed closely on the publication of Hans Bethge's volume of ancient Chinese poetry rendered into German, Die Chinesische Flöte ("The Chinese Flute"), based on several intermediate works (see Text). Mahler was very taken by the vision of earthly beauty and transience expressed in these verses[1] and chose seven (two of them used in the finale) to set to music. Mahler himself wrote: "I think it is probably the most personal composition I have created thus far."[2] Bruno Walter called it "the most personal utterance among Mahler's creations, and perhaps in all music."[3]
According to the philosopher Theodor W. Adorno, in Chinese poetry Mahler found what he had formerly sought in the genre of German folk song: a mask or costume for the sense of rootlessness or "otherness" attending his identity as a Jew.[4] This theme, and its influence upon Mahler's tonality, has been further explored by John Sheinbaum.[5] It is also claimed that Mahler found in these poems an echo of his own increasing awareness of mortality.[6]
Mahler's experiences during the preceding summer (1907) are likened to the three hammer blows of his Sixth Symphony (written in 1903–1904).[7] He was pushed to resign his post as Director of the Vienna Court Opera, through political intrigue partly involving anti-semitism. His eldest daughter Maria died from scarlet fever and diphtheria. In addition, Mahler himself was diagnosed with a congenital heart defect. "With one stroke," he wrote to his friend Bruno Walter, "I have lost everything I have gained in terms of who I thought I was, and have to learn my first steps again like a newborn".[7]
Mahler had already included movements for voice and orchestra in his Second, Third, Fourth and Eighth Symphonies. However, Das Lied von der Erde is the first work giving a complete integration of song cycle and symphony. The form was afterwards imitated by other composers, notably by Shostakovich and Zemlinsky. This new form has been termed a "song-symphony",[8] a hybrid of the two forms that had occupied most of Mahler's creative life.
Mahler was aware[9] of the so-called "curse of the Ninth", the fact that no major composer since Beethoven had successfully completed more than nine symphonies before dying. He had already written eight symphonies before composing Das Lied von Der Erde, which he subtitled A Symphony for Tenor, Contralto and Large Orchestra, but left unnumbered as a symphony. His next (instrumental) symphony was numbered his Ninth. That was indeed the last he fully completed, for only the first movement of the Tenth had been orchestrated at the time of his death.
The original public performance was given on 20 November 1911 in the Tonhalle in Munich, with Bruno Walter conducting and sung by Sara Cahier and William Miller. One of the earliest in London (possibly the first) was in January 1913 at the Queen's Hall, under Henry Wood, where it was sung by Gervase Elwes and Doris Woodall: Wood thought it 'excessively modern but very beautiful'.[10]
 Four of the Chinese poems used by Mahler ("Das Trinklied vom Jammer der Erde", "Von der Jugend", "Von der Schönheit" and "Der Trunkene im Frühling") are by Li Bai, the famous Tang dynasty wandering poet. The German text used by Mahler was derived from Hans Bethge's translations in his book Die chinesische Flöte (1907). These 'translations' were in fact loose imitations of translations[11] in Hans Heilman's 1907 book Chinesische Lyrik,[12] and draw also upon Heilman's two sources in French translation from the Chinese. These French sources were Poésies de l'époque des Thang by Marie-Jean-Léon, Marquis d'Hervey de Saint Denys,[13] and the Livre de Jade by Judith Gautier[14] (an intimate friend of Richard Wagner).[15][16]
"Der Einsame im Herbst" is by Qian Qi[17] and "Der Abschied" combines poems by Mong Hao-Ran and Wang Wei, plus several additional lines by Mahler himself.
In 2005 a Cantonese version was prepared by Daniel Ng. The world premiere of this version was given by the Singapore Symphony Orchestra on 22 July 2005 with mezzo Ning Liang and tenor Warren Mok under the direction of Lan Shui.
http://en.wikipedia.org/wiki/Das_Lied_von_der_Erde
The American poet Ronald Johnson wrote a series of concrete poems called "Songs of the Earth" (1970) based on a "progression of hearings" of Mahler's work.
Wikipedia
Ronald Johnson - p 1 -- Calligraphy

Songs of the Earth ("Οπτικά" ποιήματα)
by Ronald Sandra Johnson

"Thoreau, as he walked year after year the Concord woods, was the first to record the musics of silence... These songs are listening, as poems must listen and sing simultaneously. They are a progression of hearings of Mahler's 'Song of the Earth' on records, in concert and in my head." (Ronald Johnson)
Page 1
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-01.htm
Ronald Johnson - p 2 -- visual poetry, concrete poetry, minimalism

http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-02.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-03.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-04.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-05.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-06.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-07.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-08.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-09.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-10.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-11.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-12.htm
http://www.thing.net/~grist/ld/koppany/kgram/rj-13.htm

 




MAHLER - KINDERTOTENLIEDER
BRUNO WALTER - KATHLEEN FERRIER
http://listenclassicalmusiccs.blogspot.gr/2012/03/mahler-kindertotenlieder.html

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ G. MAHLER
ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
http://listenclassicalmusiccs.blogspot.gr/2012/10/mahler-gustav.html