Ανέκδοτα και πληροφορίες που αφορούν την άλλη, την ανθρώπινη και αθέατη, πλευρά των μεγάλων της μουσικής...
Με εξωφρενικές ιστορίες για τους διάσημους μουσικοσυνθέτες, από τον Τζοακίνο Ροσίνι (φυγόστρατος ερωτύλος) μέχρι τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (κατάδικος) και τον Ρίχαρντ Βάγκνερ (λέγεται ότι γινόταν γυναίκα). Θα μάθετε ότι ο Έντουαρντ Έλγκαρ πειραματιζόταν με εκρηκτικές ύλες, ότι ο Τζον Κέιτζ είχε μανία με τα μανιτάρια, ότι ο Μπερλιόζ σχεδίαζε δολοφονία και ότι ο Τζάκομο Πουτσίνι έκλεβε τους αυλούς από ένα εκκλησιαστικό όργανο και τους πουλούσε σαν παλιοσίδερα για να αγοράζει τσιγάρα. Ένα μάθημα Ιστορίας της Μουσικής που θα σας μείνει αξέχαστο!
Β
BACH JOHANN SEBASTIAN
*Tanja Pavlovic
"Πλέον , ο Μπαχ θεωρείτο αναχρονιστικός και η ακρίβεια και η αυστηρότητα του κοντραπούντο ήταν ξεπερασμένες.Όμως ο επίμονος συνθέτης συνέχισε.Στην Τέχνη της φούγκας διερεύνησε τις δυνατότητες μιας μόνης μελωδικής γραμμής, συνθέτοντας μάλιστα ένα θέμα βασισμένο στις νότες "B-A-C-H" (δηλαδή σι ματζόρε, λα, ντο, σι ύφεση).Η Φούγκα BACH τελειώνει απότομα : υποτίθεται ότι ο Μπαχ πέθανε ενώ την έγραφε. Η αλήθεια είναι πιο περίπλοκη.Απο τα τέλη της δεκαετίας του 1740 , ο συνθέτης άρχισε να χάνει την όραση του. Την άνοιξη του 1750 κατέφυγε στον "διάσημο οφθαλμίατρο" (δηλ. μέγα τσαρλατάνο) Δρα Τζον Τέιλορ για να του κάνει εγχείρηση.Ο Τέιλορ δεν είχε μεγαλύτερη επιτυχία με τον Μπαχ απ'όσο με τον Χέντελ: για λίγο ανέκτησε πλήρως την όραση του , αλλά κατόπιν τυφλώθηκε εντελώς. Ο Μπαχ βασανίστηκε για λίγες εβδομάδες ΄ςσπου έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε στις 28 Ιουλίου. "
"Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΡΓΩΝ" - Elizabeth Lunday
Bach: Toccata and Fugue in D minor, BWV 565
BARBER SAMUEL
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ, ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, Ο ΜΠΑΡΜΠΕΡ ΑΡΧΗΣΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1946 ΚΑΙ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΧΗ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΤΟ 1949. Ο ΜΠΑΡΜΠΕΡ ΕΜΟΙΑΖΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΙ ΕΓΡΑΨΕ : " ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ , ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ! "
Samuel Barber (1910-1981) : Symphony No. 2 (1947) 1/2
PUCCINI
*Christos Sipsis
ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ...Σαν σήμερα δοθηκε το 1926 στο La Scala η πρώτη της όπερας Turandot του Puccini με τον Toscanini στη διευθυνση.Στη μέση της τρίτης πράξης ο Toscanini σταμάτησε γύρισε στο κοινό και είπε: "Qui finisce l'opera, perché a questo punto il maestro è morto" (εδώ τελειώνει η όπερα , γιατί στο σημείο αυτό πέθανε ο μαέστρος).
Turandot World Premiere-For Those Who Could Not Attend
This is the final part of Turandot, as originally composed by Alfano ("Alfano I").
Toscanini didn't like it and significantly redacted, reviewed and cut it. Of the Alfano I version, about three minutes were cut for performance by Toscanini and it is this shortened edited version that is usually performed in theaters (Alfano II).
Puccini died without completing Turandot. He left behind 36 pages of sketches on 23 sheets for the end of Turandot, together with instructions that Riccardo Zandonai should finish the opera. Puccini's son Tonio objected, and eventually Franco Alfano was chosen to flesh out the sketches. Alfano was chosen because his opera "La leggenda di Sakùntala" resembled Turandot in its setting and heavy orchestration.
Alfano provided a first version of the ending with a few passages of his own, and even a few sentences added to the libretto which was not considered complete even by Puccini himself. But Toscanini didn't like it and edited it. Of the Alfano I version, about three minutes were cut for performance by Toscanini and it is this shortened version that is usually performed in theaters (Alfano II).
The premiere of Turandot was at La Scala, Milan, on Sunday April 25, 1926, one year and five months after Puccini's death. It was conducted by Arturo Toscanini. In the middle of Act III, two measures after the words "Liù, poesia!", the orchestra rested. Toscanini stopped and laid down his baton. He turned to the audience and announced: "Qui finisce l'opera, perché a questo punto il maestro è morto" ("Here the opera ends, because at this point the maestro died"). The curtain was lowered slowly. Toscanini apparently never conducted the opera again.
This is "Alfano I", i.e. the version that Toscani rejected. It sounds quite loud, but it actually reflects the actual taste in Italy at that time, and it fits much better the the gap left by Giacomo Puccini before dying.
I like this version better, because it gives Calaf more time to fall in love with Turandot after the death of Liu'.
Turandot (2 of 2) - Original Alfano Ending Version ("Alfano I")
*Babis Kanas
Ἀρχές τοῦ ᾽60... Ἡ Κάλλας ἔχει μόλις γνωριστεῖ μὲ τὸν μοιραῖο Ὠνάση καὶ τὰ σπάει μὲ τὸ Μενεγκίνι, ἐνῶ ἤδη ὑπάρχει ζήτημα μὲ τὴ μητέρα της. Θέμα στὰ «κοσμικὰ» ἀνὰ τὴν ὑφήλιον... Ὁ ΜΠΟΣΤ τὸ πιάνει καὶ τὸ στραγγίζει μέχρι τελευταίας ρανίδος, τίποτα δέν πέφτει κάτω, ἀκόμα καὶ τὰ ὀνόματα -Μπατίστα ὁ Μενεγκίνι, Μπατίστα στὰ γεγονότα τῆς Κούβας...- Διαβᾶστε τούς στίχους στό περθώριο, κάθε λέξη καίειLa Divina Maria Callas as Medea Rare Video
http://youtu.be/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου