* Χοϊδάς Πέτρος (Κων/πολις 1914 - Αθήνα 1977).
Διακεκριμένος βαθύφωνος και επί σειρά ετών βασικό στέλεχος της ΕΛΣ. Από τους λυρικούς καλλιτέχνες που προσέφεραν απλόχερα το θείο χάρισμα της φωνής τους μόνο από αγάπη για τη Μουσική και τις ψυχικές και κοινωνικές συγκλίσεις που αυτή προξενεί... Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο (μαθητής της Ειρήνης Σκέπερς) και προσλήφθηκε το 1940 στη Λυρική Σκηνή του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε ως σολίστ το 1944 στο Θέατρο "Ολύμπια" τραγουδώντας τον Ντον Μπαζίλιο ("Κουρέας") σε αντικατάσταση του Γ. Μουλά. Κατόπιν καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής (1947). Αν και ήταν σε θέση να κάνει παγκόσμια σταδιοδρομία (γιατί διέθετε σπάνια φωνή και ήταν άριστος μουσικός) προτίμησε να παραμείνει και να προσφέρει στον τόπο του. Τραγούδησε όλο το μελοδραματικό ρεπερτόριο και πάντα θαυμάστηκε για τη σπηλαιώδη και "στεντόρεια" φωνή του αλλά και για τις αριστοτεχνικές του ερμηνείες, κυρίως στις όπερες: "Δύναμη του Πεπρωμένου", "Τροβατόρε", "Ριγκολέττο" (ο ιδανικός Σπαραφουτσίλε), "Τουραντό" (Τιμούρ),κ.λπ. Εκεί όμως που ήταν πραγματικά μοναδικός, ήταν στα ορατόρια ("Ρέκβιεμ" Βέρντι, "Ρέκβιεμ" Μότσαρτ,κ.λπ.). Το 1964 τραγούδησε στα «Κατά Ιωάννη Πάθη» του Μπαχ (συμπράττοντας με την ΚΟΑ και τη Χορωδία Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Μ. Παλλάντιου). Συνεργάστηκε με την ΚΟΑ και σε άλλα έργα. "Η συμμετοχή του σε κοντσέρτα" (γράφει ο Μ. Α. Ράπτης) "υπήρξε για πολλά χρόνια ένα είδος σήμα κατατεθέν της επιτυχίας". Ως αυτήκοοι, προσυπογράφουμε ανεπιφύλακτα. Διετέλεσε σύμβουλος του ΣΗΜΟ.
* Δελένδας Αντώνης (Κων/πολη 1902 - Αθήνα 1966)
Διακεκριμένος λυρικός τενόρος του "Γ' Ελληνικού Μελοδράματος" και της ΕΛΣ. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 διετέλεσε μέλος της Συμφωνικής Ορχ. του Ωδείου υπό τον Δημ. Μητρόπούλο. Τότε ανακάλυψε ότι έχει ωραία φωνή και άρχισε μαθήματα με τον Κωστή Νικολάου (αρχικά ως βαρύτονος και στη συνέχεια ως τενόρος). Πήρε επίσης μαθήματα φωνητικής από τις Νίνα Φωκά και τη Μαρίκα Καλφοπούλου. Πρωτοεμφανίστηκε στη μελοδραματική παράσταση του Ωδείου το 1927 με τον "Οιδίποδα Τύραννο" και κατόπιν, το 1928, στο Ελληνικό Μελόδραμα με την "Καβαλλερία Ρουστικάνα". Κατά τη μελοδραματική του σταδιοδρομία (37 ρόλοι) γνώρισε πολλές επιτυχίες ("Μανόν", "Λακμέ", "Αλιείς μαργαριταριών",κ.λπ.). Λόγω της εξαιρετικής του μουσικής μόρφωσης προτιμήθηκε ως ειδικός και στα κλασικά ορατόρια: "Ο Χριστός στο Όρος των Ελαιών" (1934), "Τα κατά Ματθαίον Πάθη" (1935), "Μίσσα Σολέμνις",κ.λπ. Συνολικά τραγούδησε 20 ρόλους ορατορίων. Επίσης διηύθυνε επανειλημμένα την ορχ. του Μελοδράματος. Πήρε μέρος στην πρεμιέρα του "Λυτρωτή" του Λαυράγκα (Κέρκυρα, 1934). Το 1937 προσκλήθηκε στη Γερμανία και τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία στη "Φόλκς-Όπερ" του Βερολίνου: "Λουΐζα Μύλλερ" και "Τόσκα". Επίσης, στην Όπερα του Κιέλου: "Ριγκολέτο", "Τσάρο και Ξυλουργό" (Λόρτσιγκ), "Μαγικό Αυλό" και "Τζιάννι Σκίκκι". Τραγούδησε ακόμα, στο Αμβούργο και τη Λειψία. Επέστρέψε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 1941 και προσλήφθηκε ως τακτικό μέλος από τη Λυρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (και στη συνέχεια, από την ΕΛΣ), τραγουδώντας με μεγάλη επιτυχία (ώς το 1959) σε: "Απαγωγή από το Σεράι" (12.12.1941), «Τζιουντίτα» (16.7.1942), «Τόσκα» (με την Κάλλας, 26.8.1942), «Ορφέα και Ευρυδίκη» (Ηρώδειο, 10.10.1942), "Κάρμεν" (20.2.1942), «Πρωτομάστορα» (19.2.1943 και 29.7.1944), «Χώρα του μειδιάματος» (18.11.1943), «Η Απαγωγή από το Σεράι» (7.4.1944), "Στον Κάμπο" (του Ντ' Αλμπέρ, με την Κάλλας, 22.4.1944), «Καβαλλερία Ρουστικάνα» (με την Κάλλας, 6.5.1944), "Φιντέλιο" (Ηρώδειο 14.8.1944, με την Κάλλας. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας "Φλορεστάν"), "Παραμύθια Χόφμαν" (28.4.1946), "Σπίτι των 3 κοριτσιών" (16.1.1947), «Ριγκολέτο» (9.1.1948), «Βασιλιά ανήλιαγο» (27.3.1948), «Ξωτικά νερά» (6.1.1951), «Σαμψών και Δαλιδά» (18.8.1951), «Διδώ» (12.4.1952), «Ιπτάμενο Ολλανδό» (3.5.1952),κ.λπ. Τέλος, διακρίθηκε ιδιαίτερα και στη βιεννέζικη οπερέτα (Λέχαρ, Γ. Στράους, Κάλμαν,κ.λπ.).
* Λευτέρης Σπίνουλας (με την επιμέλεια του Σταύρου Αναστασόπουλου)
Γεννήθηκε το 1927 στην Κέρκυρα στο χωριό Κάτω Γαρούνας.
Σε ηλικία 18 ετών προσελήφθη στην χορωδία του εκκλησιαστικού ναού Άγιος Σπυρίδων ως πρώτος τενόρος,ο δε αρχιμουσικός της Παλαιάς Φιλαρμονικής Κέρκυρας Σπύρος Μεταλληνός τον προσκαλούσε στα κοντσέρτα του,για να τραγουδάει ως σολίστ τενόρος. Σιγά σιγά ο Λ. Σπίνουλας άρχισε να συνειδητοποιεί το φωνητικό του ταλέντο και έτσι αποφάσισε να αναζητήσει βαθύτερες και πιο ουσιαστικές μουσικές σπουδές. Εγγράφεται στο παράρτημα του Εθνικού Ωδείου της Κέρκυρας στο κλασσικό τραγούδι,έχοντας ως καθηγήτρια του την Σοφία Ζαρμπή.Το 1951 έρχεται στην Αθήνα και συνεχίζει τις σπουδές του στο κλασσικό ρεπερτόριο,στο κεντρικό Εθνικό Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη Στα θεωρητικά έχει ως καθηγητές του τους: Γ. Βώκο, Σώτο Βασιλειάδη, Μιχ. Βούρτση. Το 1953 οι μουσικές του σπουδές συνεχίζονται στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών του Αντίοχου Ευαγγελάτου Διδάσκεται τραγούδι από την διακεκριμένη καθηγήτρια Λίτσα Ψαθέρη, ενώ στα ανώτερα θεωρητικά διδάσκοντες του είναι οι Μ. Βάρβογλης και Γ. Κοτούγκος. Αποφοίτησε από το ελληνικό ωδείο με Άριστα και χρυσό βραβείο (δίπλωμα Σολίστ Τραγουδιού,Ανώτερων Θεωρητικών και Μελοδραματικής Τέχνης). Στο δίπλωμα του ερμήνευσε άριες περίφημων συνθετών όπως: Χαίντελ,Μπαχ,Σούμαν,Μπραμς,Μάλερ,Ντονιτσέτι, Τσιλέα,Πουτσίνι,Σαμάρας,Ευαγγελάτος. Το ρεσιτάλ πραγματοποιήθηκε μπροστά σε μαέστρους της ολκής του Μάριου Βάρβογλη καθώς και του ίδιου του Αντιόχου Ευαγγελάτου. Οι κριτικές των εφημερίδων ήταν τιμητικές και πολύ επαινετικές για το νεαρό τότε λυρικό τενόρο. Το 1955 προσλαμβάνεται ως έκτακτος στο καλλιτεχνικό προσωπικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής(ως τενόρος στην χορωδία) για τις όπερες Μαγικός Αυλός του Μότσαρτ και Φιντέλιο του Μπετόβεν που παρουσιάστηκαν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Το 1957 δίνει εξετάσεις και εκλέγεται Μουσικός Οδηγός και Μαέστρος Σκηνής της Ε.Λ.Σ.
Ο Λ. Σπίνουλας, παρά το γεγονός πως υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη και εν συνεχεία σκηνοθέτης της Ε.Λ.Σ, βρέθηκε πολύ κοντά στο να ξεκινήσει την καριέρα του ως σολίστ τενόρος. Από τους 22 υψίφωνους που έδωσαν εξετάσεις για την πρόσληψη τους στην Ε.Λ.Σ ήταν ανάμεσα στους 8 επιτυχόντες. Είχε επιλεχθεί για να πρωταγωνιστήσει στο διάσημο έργο του Τζιάκομο Πουτσίνι La Boheme (ως Rodolfo, στον ρόλο του τενόρου). Μάλιστα,αυτό συνέβη όταν ο Τότης Καραλίβανος, γνωστός αρχιμουσικός της Ε.Λ.Σ. τον άκουσε στην άρια Che gelida manina από το προαναφερθέν έργο. Τότε δήλωσε σχετικά: Ο Σπίνουλας έχει το υψηλό ντο του τενόρου στην τσέπη. Ακολούθησε η διανομή των ρόλων για την όπερα,όμως ο Λ. Σπίνουλας, μετά και από προτροπή του Φρίξου Θεολογίδη (τότε σκηνοθέτη της Ε.Λ.Σ), αποφάσισε να αφήσει το τραγούδι και να ασχοληθεί με την σκηνοθεσία. Παρά το γεγονός πως ο Λ.Σπίνουλας ασχολήθηκε με την σκηνοθεσία και αργότερα με την διεύθυνση χορωδιών(Χορωδία Κέρκυρας,Χορωδία Τραπέζης Ελλάδος)[όπως προαναφέρθηκε],διέθετε μια εξαιρετική οπερατική φωνή. Υπήρξε ένας πολύ σπάνιος τενόρος,με ένταση,έκταση και έκφραση στην φωνή του. Το είδος της φωνής του ανήκει στην κατηγορία των λυρικών τενόρων. Ερμήνευε απαιτητικό ρεπερτόριο που ταίριαζε όμως στην φωνή του. Μερικά έργα: Ριγολέτος,Τραβιάτα,Μποέμ,Λουτσία Ντι Λαμερμούρ,Ελιξίριο του έρωτα, Αλιείς των μαργαριταριών,Αρλεζιάνα,Μάρθα.
Gloria In Excelsis W A Mozart (από Σταύρο Αναστασόπουλο)
'Ο Sole Mio (από Σταύρο Αναστασόπουλο)
Κοιμάτ 'η πλάση του Μαγιού(από Σταύρο Αναστασόπουλο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου