* 'Aρντα Μαντικιάν (1924 – 2009)
Γεννήθηκε στη Σμύρνη από Αρμένιους γονείς. Σπούδασε μουσική με την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο και ήταν συμμαθήτρια της Μαρίας Κάλλας, με την οποία είχαν τραγουδήσει μαζί. Έκανε το ντεμπούτο της στην Αθήνα του 1942 και το 1949 πήγε στο Λονδίνο όπου και διέπρεψε ως Διδώ στην όπερα Τρώες του Μπερλιόζ με την Οxford Οpera Society. Τον ίδιο ρόλο είχε την ευκαιρία να ερμηνεύσει αργότερα στο Παρίσι και στη Χάγη. Το 1951 πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας Ιncognita του Έγκον Βέλεζ και συμμετείχε στο ανέβασμα του έργου Διδώ και Αινείας του Πέρσελ, με τις Κίρστεν Φλάγκσταντ και Ελίζαμπεθ Σβάρτσκοπφ. Το 1953 έπαιξε για πρώτη φορά στο Κόβεντ Γκάρντεν στην όπερα Μποέμ και το 1954 συμμετείχε στην παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας Το στρίψιμο της βίδας του Μπέντζαμιν Μπρίτεν. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εμφανιζόταν με τον Αγγλικό Οπερατικό Όμιλο, κυρίως με έργα του Μπέντζαμιν Μπρίτεν. Παρουσίασε σε ρεσιτάλ βυζαντινούς ύμνους και έξι σωζόμενους αρχαίους ελληνικούς ύμνους τους οποίους ηχογράφησε για την Ηis Μaster΄s Voice το 1950. Το 1957 ηχογράφησε τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη «Έρως και θάνατος» και «Κύκλος». Από το 1974 έως το 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου οι Φίλοι της Μουσικής και πρόεδρος του Σωματείου Υποτροφίες Μαρία Κάλλας, το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Χρήστο Δ. Λαμπράκη και την ίδια την Κάλλας. Είχε διατελέσει μέλος επιτροπών διεθνών διαγωνισμών τραγουδιού.
ΑΡΝΤΑ ΜΑΝΤΙΚΙΑΝ: 9 Νοεμβρίου 2009, αυλαία για την λυρική ερμηνεύτρια(της Έφης Αγραφιώτη)
http://www.tar.gr/content/content.php?id=2589[μουσικές αν
* Κώστας Πασχάλης
Γεννήθηκε στη Λειβαδιά την 1η Σεπτεμβρίου 1929 και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ο πατέρας του Ευάγγελος διατηρούσε βιοτεχνία βουτύρου. Πρωτοασχολήθηκε με τη μουσική χάρη στο λογιστή της επιχείρησης, ο οποίος τον άκουσε πιτσιρίκο να τραγουδά στο μαγαζί και τον έβαλε στη χορωδία της Μητρόπολης.Οι μουσικές σπουδές του ξεκίνησαν με πιάνο στο Ωδείον Αθηνών και τη φιλοδοξία να γίνει διευθυντής ορχήστρας. Τελικά όμως τον κέρδισε το τραγούδι και το 1951 έκανε το ντεμπούτο του ως Ριγκολέττο στην Εθνική Λυρική Σκηνή, αντικαθιστώντας την τελευταία στιγμή τον κεντρικό πρωταγωνιστή που αρρώστησε. Θα παρέμενε στο δυναμικό της ΕΛΣ για επτά ακόμα έτη, μάλιστα τραγουδούσε όλους τους ρόλους του στα ελληνικά, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής.Το καλοκαίρι του 1958 τον «ανακάλυψε» στο Ηρώδειο ένας Αυστριακός ατζέντης να ερμηνεύει τον Ορέστη στην Ιφιγένεια εν Ταύροις και τον κάλεσε στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, όπου μαέστρος ήταν ο Δημήτρης Μητρόπουλος. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην αυστριακή πρωτεύουσα ως Ρενάτο στο Χορό Μεταμφιεσμένων. Όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος, επειδή δεν είχε τραγουδήσει ποτέ σε ξένη γλώσσα, μελέτησε το ρόλο μόνος σε ένα υπόγειο, για να προλάβει να μάθει σε χρόνο μηδέν όσα δεν ήξερε. Αμέσως ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, τότε καλλιτεχνικός διευθυντής, του προσέφερε συμβόλαιο με τη βιενέζικη σκηνή - ήταν η απαρχή μιας συνεργασίας που διήρκεσε 25 ολόκληρα χρόνια και περίπου 650 παραστάσεις, ιδιαίτερα σε όπερες του Τζουζέπε Βέρντι.Αυτό που ξεχώριζε τον Πασχάλη, πέρα φυσικά από τη σπουδαία φωνή του, ήταν η σκηνική παρουσία του: Ζωντανή και νευρώδης, με προσεγμένη απόδοση των ρετσιτατίβων. Δεν είναι υπερβολή ότι στις δεκαετίες του '60 και του '70, αποτέλεσε έναν από τους κορυφαίους βαρυτόνους σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα με την Κρατική Όπερα της Βιέννης, συνεργάστηκε με τη Σκάλα του Μιλάνου, τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, τις όπερες της Ρώμης, του Μονάχου, του Βερολίνου, του Παρισιού κ.ά.Μετά την απόσυρσή του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, ασχολούμενος με τη διδασκαλία. Μεταξύ 1988 - 1990 διετέλεσε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, κάτι που όμως του άφησε πικρή γεύση, λόγω της ελλιπούς στήριξης που είχε από την πολιτεία και της εσφαλμένης αντίληψης του κοινού ότι η όπερα είναι τέχνη για την ελίτ.Πέθανε στην Αθήνα στις 9 Φεβρουαρίου 2007, σε ηλικία 77 ετών. Είχε παντρευτεί μία φορά, με τη Ρουμάνα υψίφωνο Μαρίνα Κρίλοβιτς, και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, τους Κωνσταντίνο (1974) και Αλεξάνδρα (1977).
Cesare Siepi & Kostas Paskalis "Restate" Don Carlo
KOSTAS PASKALIS - 1966 Live - Pari siamo! - Rigoletto - VERDΙ
Kostas Paskalis, a documentary
Baritono KOSTAS PASKALIS La forza del destino "Urna fatale" (Scena, Aria e Cabaletta) - Live
Baritono - KOSTAS PASKALIS - I Vespri Siciliani - "In braccio alle dovizie"
Kostas Paskalis Lucrezia 65 vieni la mia vendetta
* Φώφη Σαραντοπούλου.
Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο με τη Μάγκυ Καρατζά αποφοιτώντας το 1963 με Α' Βραβείο κι Αριστείο Εξαιρετικής Επίδοσης. Κέρδισε υποτροφία "Μαρία Κάλλας" και τελειοποίησε τις σπουδές της στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης κοντά στη Luise Scheid και τον Anton Dermota, με τον οποίο μελέτησε ειδικότερα ορατόριο και lied.Έλαβε μέρος στο Διεθνή Διαγωνισμό Τραγουδιού στην Τουλούζ της Γαλλίας, όπου και διακρίθηκε κερδίζοντας μετάλλιο. Παρουσιάστηκε στο γαλλικό κοινό σε σουαρέ ντε γκαλά από τη σκηνή της Όπερας της Τουλούζ καθώς και σε ρεσιτάλ από τη Γαλλική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση.Επίσης έδωσε ρεσιτάλ στη Βιέννη, στην Αυστριακή Ραδιοφωνία και πρωταγωνίστησε στο «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ, που ανέβασε η Volksoper. Τον ίδιο ρόλο, της Βασίλισσας της Νύχτας, τραγούδησε και στην Όπερα της Σόφιας, ενώ στις πόλεις Ρούσε και Φιλιππούπολη τραγούδησε στο «Ριγκολέτο» και στον «Κουρέα της Σεβίλλης». Στην Όπερα του Άαχεν τραγούδησε «Τραβιάτα».Ήταν μόνιμο στέλεχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε πολυάριθμες παραγωγές. Συχνά εμφανιζόταν σε ρεσιτάλ (μόνιμα συνοδευόμενη από την πιανίστα Λίντα Λεούση αλλά κι από το νεαρό τότε πιανίστα Άρη Χριστοφέλλη, μετέπειτα διεθνώς αναγνωρισμένο κόντρα τενόρο), ενώ είχε τραγουδήσει πολλές φορές και για την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.Είχε συμμετάσχει επανηλειμμένα σε συναυλίες της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ως σολίστ, με την οποία τραγούδησε και στη 2η Συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών με διευθυντή το Μιλτιάδη Καρύδη.
* Έλενα Σουλιώτη (1943-2004)
Υπήρξε Ελληνίδα ερμηνεύτρια του λυρικού θεάτρου, γνωστή διεθνώς με το εκλατινισμένο Elena Suliotis και αργότερα Souliotis.Υψίφωνος με σπουδαίο φωνητικό και σκηνικό ταλέντο, χαρακτηρίστηκε σε νεαρή ηλικία ως «η νέα Κάλλας», με αποτέλεσμα να εκτεθεί σε εξοντωτικούς ρυθμούς εμφανίσεων που κατέστρεψαν τη φωνή της. Παρόλα αυτά κάποιες ερμηνείες της, ιδίως σε έργα του Τζουζέπε Βέρντι, έχουν καταγραφεί ανάμεσα στις κορυφαίες της όπερας.Η Σουλιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 1943, αλλά μεγάλωσε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, όπου μετανάστευσε η οικογένειά της το 1948. Αρχικά ήθελε να γίνει χημικός μηχανικός όπως ο πατέρας της, την κέρδισε όμως η μουσική.Στα 19 της και αφού είχε ήδη ολοκληρώσει τις βασικές μουσικές σπουδές, εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο για να παρακολουθήσει μαθήματα από τη φημισμένη Καταλανή σοπράνο Μερσέντες Λιόπαρτ. Δύο χρόνια αργότερα έκανε το πρωταγωνιστικό ντεμπούτο της ως Σαντούτσα στην Καβαλερία Ρουστικάνα (Νάπολη 1964), αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Ακολούθησε μια πολύ δημιουργική περίοδος, κατά την οποία ερμήνευσε κάποιες απ' τις πιο σημαντικές ηρωίδες του οπερατικού ρεπερτορίου, ενώ παράλληλα ηχογράφησε δίσκους που σήμερα θεωρούνται κλασικοί στο κοινό της όπερας.Όπως όμως αποδείχθηκε στη συνέχεια, η ανάληψη δύσκολων και πολλών ρόλων σε τόσο νεαρή ηλικία, αποδείχθηκε τροχοπέδη για τη μετέπειτα καριέρα της, αφού δε δόθηκε χρόνος στη φωνή της αφενός να ξεκουράζεται, αφετέρου να ωριμάσει φυσιολογικά. Για παράδειγμα, εμφανίστηκε επανειλημμένα ως Αμπιγκαΐλε στο Ναμπούκο - ο συγκεκριμένος ρόλος θεωρείται «δολοφόνος» για τις υψιφώνους, σε βαθμό που η Μαρία Κάλλας τον είχε δοκιμάσει μία φορά το 1949 κι έκτοτε τον απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι. Άλλο ένα παράδειγμα μας δίνει η απλή ανάγνωση του προγράμματός εμφανίσεών της το 1966: Ξεκίνησε με Αΐντα στη Μάντουα και Δύναμη του Πεπρωμένου στη Νάπολη, συνέχισε με Τροβατόρε στη Γένοβα, Λουΐζα Μίλερ στη Φλωρεντία, Ναμπούκο στη Λισαβόνα, Χορό Μεταμφιεσμένων σε Μαδρίτη και Μπουένος Άιρες, ξανά Αΐντα στο Μέξικο Σίτι, Τζοκόντα στο Σικάγο και Άννα Μπολένα στη Νέα Υόρκη, για να κλείσει τη χρονιά με Ναμπούκο στη Σκάλα του Μιλάνου. Οκτώ διαφορετικοί πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μόλις έντεκα μήνες, ένα πρόγραμμα εξοντωτικό για κάθε λυρική τραγουδίστρια, πολλώ δε μάλλον στην ηλικία των 23 ετών!Συνεπεία των παραπάνω, η φωνή της Σουλιώτη έχανε βαθμιαία την ακρίβεια και τη σταθερότητά της. Το 1972, μετά από οκτώ θριαμβευτικά χρόνια, αποδοκιμάστηκε ενώ ερμήνευε την Αμπιγκαΐλε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου. Το 1974 αποσύρθηκε, όντας μόλις τριάντα ενός - μια ηλικία που οι περισσότερες υψίφωνοι ουσιαστικά ξεκινούν να γίνονται γνωστές. Επανεμφανίστηκε σε λιγότερο απαιτητικούς ρόλους στα τέλη της δεκαετίας του '70 και συνέχισε με αραιές παρουσίες έως το 2000, αλλά πλέον προτιμούσε να περνά το χρόνο της στη βίλα που είχε αγοράσει στη Φλωρεντία.Πέθανε στη Φλωρεντία στις 4 Δεκεμβρίου 2004 από καρδιακή προσβολή. Είχε παντρευτεί μία φορά, τον πιανίστα Μαρτσέλο Γκουερίνι, με τον οποίο είχαν χωρίσει. Είχαν αποκτήσει μια κόρη, την Μπάρμπαρα (γεν. 1981).
Elena Souliotis - Suicidio
Elena Souliotis - Salgo già del trono aurato - Nabucco
Elena Suliotis sings "Coppia iniqua" from Donizetti's "Anna Bolena" - LIVE!
Elena Souliotis sing verdi and donizetti
Elena Souliotis Cossotto & Del Monaco - Norma - Bellini
Elena Souliotis - Sola perduta abbandonata 1971 live
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου