* Στεφάνου Δημήτρης
Εκλεκτός σύγχρονος τενόρος από τη Μυτιλήνη. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών (με τη [[Φλερύ_Μιρέιγ|Μιρέιγ Φλερύ]]) και απεφοίτησε το 1975 με Άριστα παμψηφεί και Α΄ βραβείο. Το 1973 (όντας ακόμα μαθητής) προσλήφθηκε στους μονωδούς της ΕΛΣ και για πολλά χρόνια στηριξε στην κυριολεξία το Εθνικό μας Μελόδραμα (με την εξαίρετη τέχνη του αλλά και με τη "μυθική" αντοχή του) τραγουδώντας χαλκέντερος 45 περίπου πρωταγωνιστικούς ρόλους (είτε τακτικά είτε έκτακτα) σε όλες σχεδόν τις παραγωγές (!). Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα λυρικά έργα που πρωταγωνίστησε: "Ριγκολέττο", "Τραβιάτα", "Καβαλλερία", "Βέρθερος", "Τροβατόρε", "Φάουστ", "Λουτσία", "Νυχτερίδα", "Μπαττερφλάυ", "Μάκβεθ", "Σταχτοπούτα", "Άννα Μπολένα", "Μποέμ", "Μπόρις Γκοντούνοφ", "Κουρέας", "Σικελικός Εσπερινός", "Ισπανική ώρα", "Σιμόνε Μποκκανέγκρα", "Ντάμα Πίκα", "Η Αριάδνη στη Νάξο", Το Σπίτι των 3 κοριτσιών", "Μια Ιταλίδα στο Αλγέρι", "Αρραβωνιάσματα στο Μοναστήρι" (Προκόφιεφ), "Η Υπνοβάτις", "Μαχάγκονυ", "Η Στέψη της Ποππαίας", "Ντον Κάρλο", "Έτσι κάνουν όλες", "Μανόν Λεσκώ", "[[Πρωτομάστορας,_Ο|Πρωτομάστορας,_Ο|Πρωτομάστορας]]", "Φλόρα Μιράμπιλις", "Ρέα", κ.λπ. Τραγούδησε και σε συμφωνικές συναυλίες ("Ρέκβιεμ" Βέρντι με ΕΛΣ, "9η Συμφωνία" Μπετόβεν με τη ΣΟ της Σόφιας, κ.λπ.). Επίσης, εμφανίστηκε σε διάφορες πόλεις και Φεστιβάλ του εσωτερικού, όπως και σε Όπερες του εξωτερικού (Βερολίνου, Ντούισμπουργκ, Βελιγραδίου, Σκοπίων, Νόβι-Σαντ, κ.λπ.). Ανήκοντας ακόμα στους «μαχίμους», στο τέλος του 1999 τραγούδησε στην ΕΛΣ Λυσία (στη «Ρέα») και Καβαραντόσσι (στην «Τόσκα»).
Dimitris Stefanou, Tosca - E lucevan le stelle...
* Ράπτης Θ. Παύλος
(Τρίλοφο Καστοριάς 1938). Διακεκριμένος τενόρος, από τα βασικά στελέχη της ΕΛΣ. Το 1947 αναγκάστηκε (λόγω Εμφυλίου) να εκπατριστεί και να εγκατασταθεί αρχικά στην Αλβανία, στη συνέχεια στη Ρουμανία και, το 1950, μόνιμα στην Πολωνία. Στο διάστημα 1956-61 σπούδασε στη Μουσική Ακαδημία του Poznan, στο τμήμα φωνητικής με τους Michal Prawdzic (στη Μέση Μουσική Σχολή) και τον Kazimierz Czarnecki (στη Μουσική Ακαδημία) αποφοιτώντας το 1961 με Άριστα. Αμέσως, κάνει το «ντεμπούτο» του στην όπερα του Wroclav, στον ρόλο του Nαντίρ ("Αλιείς Μαργαριταριών"). Από το 1962 ώς το 1974 είναι πρωταγωνιστής στο Μεγάλο Θέατρο του Lodz και από το 1974 ώς το 1988 στην Όπερα της Βαρσοβίας, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους. Κέρδισε πολλά βραβεία, όπως: το 1960, στον Διαγωνισμό τραγουδιού στο Katowice το 2ο βραβείο· το 1962, στον Παμπολωνικό διαγωνισμό Κρακοβίας, το 1ο βραβείο· το 1965, στον Διεθνή Διαγωνισμό Βουδαπέστης, το 2ο βραβείο το 1971, στον διεθνή Διαγωνισμό στη Vervies, το 3ο βραβείο· το 1972, στον διεθνή Διαγωνισμό τραγουδιού Grand Prix στο Παρίσι, το 1ο βραβείο. Tην περίοδο 1975-80 έκανε πολλές ηχογραφήσεις και δισκογραφήσεις με πολωνικούς μουσικούς Φορείς. Από το 1979 αρχίζει τη συνεργασία του με τα λυρικά θέατρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας καθώς και ηχογραφήσεις με τη ΣΟ του Βελιγραδίου. Στην περίοδο 1979-1980 εμφανίζεται στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών: Νέα Υόρη (Κάρνεγκυ Χωλ), Σικάγο, Μελβούρνη, Μόσχα (αίθουσα συναυλιών "Τσαϊκόσκυ"), Παρίσι (Αίθουσα "Γκαβώ", θέατρο Ηλυσίων Πεδίων), κ.ο.κ. Πήρε μέρος στην Α΄ παρουσίαση του "Te Deum" του Πεντερέτσκυ στην Ασίζη. Είναι ένας από τους "χαλκέντερους" καλλιτέχνες. Συνεχίζει να πραγματοποιεί έκτακτες εμφανίσεις στο εξωτερικό και πολλές περιοδείες ανά τον Κόσμο. Έτσι, έχει πάρει μέρος ως προσκεκλημένος σε Όπερες της πρώην Τσεχοσλοβακίας και πρώην Ανατολικής Γερμανίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Βελγίου, Ελβετίας, Γαλλίας, Νορβηγίας, Ελλάδος, Κανάδά, ΗΠΑ και Αυστρίας. Η συνεργασία του με την ΕΛΣ αρχίζει το 1973 και μονιμοποιείται το 1985. Με της ΕΛΣ ο Π. Ράπτης ερμήνευσε πολυποίκιλο ρεπερτόριο (ιταλικής, γερμανικής και σλαβικής όπερας) πάντα με εξαιρετική επιτυχία. Από το 1989 είναι καθηγητής μονωδίας στο Ελληνικό Ωδείο. Έχει τραγουδήσει επανειλημμένα στο ΜΜΑ και έχει εμφανιστεί επίσης ως σολίστ με την Ορχ. Δωματίου της ΕΛΣ.
Pavlos Raptis, L' elisir d' amore - Una furtiva lagrima...
* Ζανέτ Πηλού.
Ελληνικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί τελείωσε τις βασικές σπουδές της και πήρε τα πρώτα μαθήματα τραγουδιού και μουσικής. Την τεχνική της τελειοποίησε με την Carla Castellani στο Μιλάνο, όπου και έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στο μικρό θέατρο Smeraldo ερμηνεύοντας Βιολέτα στην Τραβιάτα του Verdi, ρόλο που αργότερα της άνοιξε το δρόμο για τη διεθνή της σταδιοδρομία. Παράλληλα με τις εμφανίσεις της σε μικρά επαρχιακά θέατρα της Ιταλίας, σπουδάζει κάθε τι που έχει σχέση με το θέατρο: υποκριτική, σκηνογραφία, χορό, δραματουργία. Το 1963 εμφανίζεται στο απαιτητικό θέατρο La Fenice της Βενετίας ερμηνεύοντας Μιμή και Βιολέτα, ενώ το 1964, μετά από μια τυχαία ακρόαση στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ερμηνεύει και πάλι Μιμή. Η ιδιαίτερη αίσθηση που προκάλεσε αυτή της η εμφάνιση είχε σαν αποτέλεσμα η Όπερα της Βιέννης να γίνει «το σπίτι» της Πηλού για πολλά χρόνια. Εκεί ερμήνευσε σχεδόν όλους τους ρόλους του ευρύτατου ρεπερτορίου της. H Ζανέτ Πηλού εμφανίστηκε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και θέατρα του κόσμου και συνεργάσθηκε με τους αρχιμουσικούς Herbert von Karajan, Karl Βöhm, Zubin Mehta, Thomas Schippers, Lorin Maazel, Georges Prêtres, κ.ά., καθώς και με διάσημους σκηνοθέτες όπως οι Luchino Visconti, Franco Zeffirelli, Jean-Pierre Ponnelle, Jean-Louis Barrault, René Clair κ.λπ. Παρόλο που οι εμφανίσεις της στο ιταλικό ρεπερτόριο έχουν μείνει αξέχαστες για το πάθος και την ευαισθησία τους, η Ζανέτ Πηλού διακρίθηκε κυρίως για τις ερμηνείες της στη γαλλική όπερα και θεωρείται εφάμιλλη των μεγάλων Γαλλίδων λυρικών πρωταγωνιστριών. Η ερμηνεία της στο ρόλο της Ιουλιέττας στην όπερα Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Gounod θεωρείται σχεδόν αξεπέραστη, η Μανόν του Massenet είναι ίσως ο σπουδαιότερος ρόλος της καριέρας της, πολύ λίγες δε καλλιτέχνιδες στον κόσμο έχουν ερμηνεύσει Μελισσάνθη όπως αυτή.
Για τη μοναδικότητά της στο γαλλικό ρεπερτόριο η Γαλλική Κυβέρνηση της απένειμε τον τίτλο Chevalier pour les Arts et les Lettres. Πρόσφατα τιμήθηκε επίσης με το Bραβείο Puccini. Η παγκόσμια αναγνωρισμένη καλλιτέχνης δεν ξέχασε ποτέ την ελληνική της καταγωγή και όποτε της δίνεται η ευκαιρία εμφανίζεται στο Αθηναϊκό κοινό. Τα τελευταία χρόνια η Ζανέτ Πηλού δίνει προτεραιότητα σε συναυλίες και ρεσιτάλ.
Jeannette Pilou Les chemins de l'amour Poulenc
Jeannette Pilou Si Mi chiamano Mimi Puccini
Jeannette Pilou Je te veux Satie
cesare siepi and Jeannette Pilou sing là ci darem la mano, met,1971
F.CORELLI & Pilou "At the end, my last drop of poisoned blood, pray with your frozen tears"
* Ίρμα Κολάση (Αθήνα 1914).
Διάσημη μεσόφωνος με διεθνή ακτινοβολία. Δεν εμφανίστηκε ποτέ σε μελοδραματική Σκηνή, αν και διέθετε όλα τα προσόντα (!). Έτσι, οι πολλές και σημαντικές επιτυχίες της οφείλονται σε ρεσιτάλ, συναυλίες και δισκογραφικές εμφανίσεις. Εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως η Ελληνίδα Victoria de los Angeles. Όντας παιδί-θαύμα (όπως άλλωστε και ο εξάδελφός της Βύρων Κολάσης) σε ηλικία 16 ετών ήταν ήδη καθηγήτρια μουσικής! Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο, πιάνο με τον Θησέα Πίνδιο (Α' βραβείο) και φωνητική με τη Μάγκυ Καρατζά (Α' βραβείο), αποφοιτώντας το 1938. Συνέχισε στην Ακαδημία Αγίας Καικιλίας Ρώμης με τον περίφημο συνθέτη και πιανίστα Αλφρέντο Καζέλα. Στο διάστημα 1940-1949 ήταν καθηγήτρια τραγουδιού στο Ελληνικό Ωδείο και εμφανιζόταν σε παραστάσεις της Λυρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, όπως: «Μπαττερφλάυ» (25.10.1940), «Βοκκάκιος» (21.1.1941), «Ο Βαρόνος ατσίγγανος» (1.11.1941), «Κουρέας της Σεβίλλης» (11.3.1942), «Ηλέκτρα» (Ηρώδειο, 24.6.1942), «Μια Νύχτα στη Βενετία» (21.8.1943), κ.λπ. Προκειμένου να σταδιοδρομήσει διεθνώς, εγκαταστάθηκε το 1949 στο Παρίσι όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε συναυλία της γαλλικής Ραδιοφωνίας. Μετά την εγκατάστασή της στη Γαλλία, αναδείχτηκε στη δεκαετία του 1950 ως σημαντική τραγουδίστρια-ερμηνεύτρια νεότερης μουσικής και γράφτηκαν αρκετά έργα σύγχρονων συνθετών ειδικά γι' αυτήν. Έκανε μεγάλη καριέρα τραγουδώντας στο Παρίσι, στην Ολλανδία, στο Λονδίνο και σε πολλά άλλα μέρη. Συνεργάστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες (όπως με τον Στραβίνσκυ, του οποίου τραγούδησε τον "Οιδίποδα Βασιλέα"--με αφηγητή τον ίδιο τον Κοκτώ--, με τον Προκόφιεφ ή με τον Ζωρζ Ωρίκ, υπό την πιανιστική συνοδεία του οποίου ερμήνευσε τα "Αραβικά Ποιήματά" του). Τραγούδησε υπό την διεύθυνση μεγάλων μαέστρων (Μπαρμπιρόλι, Τζουλίνι, Χόρενστάιν, Βαν Μπάινουμ, Μοντέ, κ.λπ.) και έδωσε πολλά ρεσιτάλ συνοδευόμενη από διάσημους "ακκομπανιατέρ" (Πουλένκ, Νάντια Μπουλαζέ, κ.λπ.). Καταξιώθηκε ως ιδανική ερμηνεύτρια γαλλικής μουσικής (ειδικά του Ντεμπυσί, του Ραβέλ, της "Ομάδας των Έξι" και του Ζολιβέ) και παρασημοφορήθηκε από τη γαλλική Κυβέρνηση. Ερμήνευσε τους ρόλους της Μάγισσας και της Ηγουμένης στην Α' εκτέλεση (1954) της όπερας του Προκόφιεφ "Πύρινος Άγγελος". Παρουσίασε την "Προσμονή" του Σαίνμπεργκ και πήρε μέρος στη γαλλική "πρώτη" του "Βότσεκ". Θαυμάστηκε επίσης για την ερμηνεία της στον "Βέρθερο" του Μασνέ. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ και έχει τιμηθεί επανειλημμένα με βραβεία και διακρίσεις. Ζει και διδάσκει στη Γαλλία (καθηγήτρια φωνητικής στη Schola Cantorum του Παρισιού). Στις μαθήτριές της, η Λίλα Αδαμάκη, κ.ά. Επίσης συμμετέχει σε Επιτροπές Διαγωνισμών Τραγουδιού (ιδιαίτερα γαλλικής μουσικής). Από τα πολλά και διάφορα κομμάτια που έχει κατά καιρούς ηχογραφήσει, πρόσφατα κυκλοφόρησε ένας δίσκος (στη σειρά "Grandi Voci" της Decca) που περιέχει: τις "5 ελληνικές μελωδίες" του Ραβέλ, τα "Τραγούδια απ' τη Μαδαγασκάρη" επίσης του Ραβέλ, διάφορα τραγούδια του Ντεμπυσί και το "Ποίημα του Έρωτα και της Θάλασσας" του Σωσσόν. Επίσης, η Γαλλική Ραδιοφωνία κυκλοφόρησε ένα ακόμα "Πορτραίτο" της διάσημης καλλιτέχνιδας (απάνθισμα ηχογραφήσεων) με τραγούδια του Φωρέ, του Ντεμπυσί και του Ραβέλ. Ο δίσκος αμέσως πήρε τα βραβεία: "Monde de la Musique" (4 αστέρια) και "Diapason d' Or".
Irma Kolassi sings "Paradis" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Irma Kolassi sings "L'Aube blanche" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Irma Kolassi sings "Prima Verba" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Irma Kolassi sings "Dans un parfum de roses blanches" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Irma Kolassi sings "Crépuscule" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Irma Kolassi sings "Comme Dieu rayonne" from Fauré's "La Chanson d'Eve
Irma Kolassi sings "Roses ardentes" from Fauré's "La Chanson d'Eve"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου