JOHN CAGE, ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ

John Cage New River Watercolor, Series IV, #4 1988 in "Wabi Sabi in the West" at A.V.C. Contemporary Arts Gallery, New York. 2012. Image from Artnet.

John Cage, “New River Watercolor Series I (#5)” (1988),
watercolor on parchment paper, 18 x 36 in.
(courtesy of The Mountain Lake Workshop,
Blacksburg, Virginia)

Επιμέλεια: De Profundis Ya
3/10/2015





Ό,τι κάνουμε είναι μουσική ─ John Cage. Συνθέτης, θεωρητικός, ποιητής, εικαστικός.


Mεγάλο μέρος της μουσικής και της ζωγραφικής του είναι εμπνευσμένα από το αρχαίο κινέζικο Βιβλίο των Αλλαγών.

Ο αμφιλεγόμενος συνθέτης, ο συνθέτης της σιωπής. Tο πιο διάσημο έργο του είναι η σύνθεση "4΄33", όπου για 4 λεπτά και 33 δεύτερα ο πιανίστας δεν παίζει μουσική. Στόχος του συνθέτη δεν ήταν να παρουσιάσει τη σιωπή, αλλά να αναδείξει τους φυσικούς ήχους που υπάρχουν γύρω μας, ή, τους ήχους της αίθουσας όπου βρίσκονται οι ακροατές. Υποστήριζε, ότι σιωπή δεν είναι απλά η απουσία του ήχου, αλλά μία κατασκευασμένη απουσία ήχων, δηλαδή το αποτέλεσμα μίας ηθελημένης προσπάθειας.

Το κομμάτι αυτό βέβαια υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες συνθέσεις του 20ου αιώνα. Μια άλλη διάσημη δημιουργία του Κέιτζ είναι το "prepared piano" (προετοιμασμένο πιάνο -ένα πιάνο του οποίου ο ήχος μεταβάλεται τοποθετώντας χρηστικά αντικείμενα στις χορδές του), για το οποίο έγραψε έναν αριθμό χορευτικών έργων και μερικές συνθέσεις, με πιο γνωστή από αυτές τα "Sonatas and Interludes" (1946–48).

Στους δασκάλους του περιλαμβάνονται ο Χένρυ Κάουελ (1933) και ο Άρνολντ Σένμπεργκ (1933–35), και οι δύο γνωστοί για τις καινοτομίες τους στην μουσική, αλλά σημαντική επιρροή του Κέιτζ υπήρξαν διάφορες Ανατολικές Κουλτούρες. Μέσω των σπουδών του πάνω στην Ινδική φιλοσοφία και τον Βουδισμό στο τέλος της δεκαετίας του 1940, ο Κέιτζ συλλαμβάνει την ιδέα της αλεατορικής μουσικής (Aleatoric music), μουσικής που ελέγχεται από την τύχη, που αρχίζει να συνθέτει το 1951. Το Ι Τσινγκ, η αρχαία κινέζικη τεχνική σχετικά με την αλλαγή γεγονότων, έγινε το σταθερό εργαλείο σύνθεσης του Κέιτζ για το υπόλοιπο της ζωής του. Σε μια διάλεξη το 1957, με θέμα την Πειραματική Μουσική, περιέγραψε την μουσική ως ένα “άσκοπο παιχνίδι” το οποίο αποτελεί μια “επιβεβαίωση της ζωής – όχι μια προσπάθεια για να φέρει τάξη στο χάος, ούτε να προτείνει διορθώσεις στη δημιουργία, αλλά απλά ένας τρόπος να ξυπνήσεις σε ακριβώς αυτήν την ζωή που ζούμε.”

https://el.wikipedia.org/wiki/Τζων_Κέιτζ