« Στη θάλασσα» Ι (1892), λάδι σε καμβά, 67,9Χ 92cm, Ουάσιγκτον, Εθνική Πινακοθήκη, Η.Π.Α.
Επιμέλεια: Themis Kontogouris
Georges Bizet (1838-1875) και Paul Gauguin (1848-1903).
Τάσεις φυγής από την τρέχουσα πραγματικότητα της Γαλλίας του 2ου μισού του 19ου αιώνα. Η φυγή μέσα από την τέχνη. Κοινά σημεία : Εξωτισμός. Ονειροπόληση. Στοχασμός. Ο G. Bizet συνέθεσε την όπερα του Αλιείς μαργαριταριών, (Les Pecheurs de Perles), to 1863, ενώ ήταν 25 χρονών. Πηγή έμπνευσης: Η μακρινή Κεϋλάνη και η περιπετειώδης ζωή των ψαράδων των μαργαριταριών της. Παρόλη την μικρή επιτυχία της η όπερα αυτή καθιερώθηκε και οι γεμάτες συναίσθημα και ένταση μελωδίες άντεξαν στον χρόνο. Ο P. Gauguin, επίσης, εμπνεύστηκε από την μακρινή Ταϊτή, τα θαλασσινά της τοπία και τους ανθρώπους της. ΄Όμως η Ταϊτή δεν ήταν απλά πηγή εμπνεύσεως αλλά καταφύγιο και 2η πατρίδα του. Ο Gauguin ήταν ήδη 43 ετών όταν πρωτοεπισκέφτηκε την Ταϊτή, που τελικά τον κέρδισε. Η συμβολή και των δύο δημιουργών στην εξέλιξη της νεότερης τέχνης υπήρξε καθοριστική. H πειραματική χρήση των χρωμάτων από τον Gauguin άσκησε μεγάλη επιρροή στην μετέπειτα Γαλλική, αλλά και παγκόσμια ζωγραφική πρωτοπορία (Pablo Picasso, Henri Matisse). Ενώ η μουσική του Bizet, πέρα από την Carmen, παρόλη την σύντομη ζωή του, επηρεάζει και εμπνέει μουσικούς και κινηματογραφιστές μέχρι και σήμερα. Παρατίθενται εικόνες από έργα του Gauguin από την διαμονή του στην Ταϊτή (Γαλλική Πολυνησία),και από τους Αλιείς των μαργαριταριών η υπέροχη άρια Je crois entendre encore και το ντουέτο Au fond du temple saint.
« Στη θάλασσα» ΙΙ (1892), λάδι σε καμβά, 67,9Χ 92cm, Ουάσιγκτον, Εθνική Πινακοθήκη, Η.Π.Α.
«Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Που πάμε; (1897-98), Λάδι σε καμβά, 139Χ374 cm, Βοστόνη, Μουσείο Καλών Τεχνών Η.Π.Α.
« Το άσπρο άλογο» λάδι σε καμβά, 141Χ91 cm, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ.
«Βαρβαρικές ιστορίες», 1902, λάδι σε καμβά, 130 x 89 cm, Μουσείο Folkwang, Essen, Γερμανία.
https://www.youtube.com/watch?v=Q1rTaw3O1wI&hd=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου