ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ - ΒΙΒΛΙΑ
* Theodora Monemvasiti
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος - ΛΙΛΙΑΝ ΒΟΥΔΟΥΡΗ
http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?la=1&id=4
*Marina Papachroni
Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ
ΜΠΕΚΕΡ ΠΑΟΥΛ
Mετάφραση: ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
ISBN: 960-211-042-2
Αριθμός σελίδων: 224
Περιγραφή
Η ιστορία της ορχήστρας μοιάζει με το χρονικό μιας παλιάς οικογένειας, ή πιο σωστά, με την ιστορία μιας διαμάχης ανάμεσα σε πολλές παλιές οικογένειες , που τελικά παραμερίζουν τις διαφορές τους και ενώνονται μπροστά στον κοινό σκοπό: τη διακυβέρνηση του κράτους. Η σημερινή ορχήστρα μας φαίνεται ως ένας απόλυτα φυσιολογικός συνδυασμός από διάφορα όργανα και οικογένειες οργάνων: τα έγχορδα, τα ξύλινα πνευστά, τα χάλκινα πνευστά, τα κρουστά. Χρειάστηκε ωστόσο πάνω από ενάμισης αιώνας μέχρις ότου γίνει η επιλογή αυτών των οργάνων ανάμεσα σε έναν τεράστιο αριθμό από άλλα, και μέχρις ότου ξεκαθαριστεί ποια θα είναι η θέση τους, ώστε να επιτελεί το καθένα μια συγκεκριμένη λειτουργία μέσα στο σύνολο. Δεν είχε ξαναυπάρξει άλλο όργανο κι άλλες μορφές μουσικής οργάνωσης που θα μπορούσαν να συγκριθούν με την ορχήστρα, ως μέσου αναπαραγωγής κοινών σκέψεων, κοινών συναισθημάτων, κοινών τάσεων και κοινών στόχων. Καμία άλλη μορφή οργάνωσης δεν μπόρεσε να εκφράσει με τέτοια αμεσότητα όλα αυτά τα πράγματα όσο η ορχήστρα, γιατί η ορχήστρα βασίστηκε στην ίδια την έννοια της ανθρώπινης κοινότητας και γιατί οι νόμοι που την κυβερνούσαν σε κάθε της μεταβολή ήσαν οι νόμοι αυτής της κοινότητας. Γι αυτό το λόγο η ορχήστρα υπήρξε και θα εξακολουθήσει να είναι ένα από τα πιο σημαντικά φαινόμενα του ανθρώπινου πολιτισμού.
*Marina Papachroni
"Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΝΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ"
ΜΠΑΡΕΝΜΠΟΙΜ ΝΤΑΝΙΕΛ
Μετάφραση: ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ, ΚΟΣΜΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
Εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Έτος έκδοσης: 2009
ISBN: 978-960-03-4876-7
Περιγραφή
«Αυτό το βιβλίο δεν είναι ούτε για μουσικούς ούτε για μη μουσικούς· είναι μάλλον ένα βιβλίο για όσους έχουν την περιέργεια να ανακαλύψουν τις αναλογίες ανάμεσα στη μουσική και τη ζωή, καθώς και εκείνη τη σοφία που μονάχα ένα σκεπτόμενο αυτί μπορεί να κατανοήσει. Αυτό δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των εξαιρετικά ταλαντούχων μουσικών, που λαμβάνουν μουσική εκπαίδευση από πολύ νεαρή ηλικία, ούτε είναι ένας φιλντισένιος πύργος, μια πολυτέλεια μόνο για τους πλούσιους· είμαι απόλυτα πεισμένος ότι η ανάπτυξη της ευφυΐας του αυτιού είναι μια βασική αναγκαιότητα για όλους μας»
Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ
GUSTAV MAHLER, ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΣΤΗΣ
Προσωπογραφία μιας προσωπικότητας
ΦΛΩΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Μετάφραση: ΦΟΥΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος έκδοσης: 2010
ISBN: 978-960-211-951-8
Αριθμός σελίδων: 376
Δείτε την περιγραφή
Περιγραφή
"Γκούσταβ Μάλερ, oραματιστής και δυνάστης": με τις δύο αυτές έννοιες περιγράφει στο νέο του βιβλίο ο δεινός ερευνητής τού Μάλερ Κωνσταντίνος Φλώρος την πολυσύνθετη προσωπικότητα του Aυστριακού συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας (1860-1911).
Παρόλο που οι συνθέσεις του Μάλερ συγκαταλέγονται στα δημοφιλέστερα έργα του μουσικού ρεπερτορίου και η "εξωτερική" του βιογραφία έχει εν τω μεταξύ περιγραφεί σε σχεδόν εξαντλητικό βαθμό, η "εσωτερική" βιογραφία του παρέμενε, τουναντίον, μια terra incognita έως τώρα. Εδώ όμως, ο Φλώρος διερευνά για πρώτη φορά -καταφεύγοντας ακόμη και σε αδημοσίευτα, ως επί το πλείστον, τεκμήρια- και περιγράφει κατά τρόπον περιεκτικό τις επιμέρους όψεις της προσωπικότητας του Μάλερ: την ακλόνητη πίστη του στην "ιερότητα της τέχνης των ήχων" και την απόλυτη επίγνωση της αποστολής του, την αδιαλλαξία του και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό αλλά και στους άλλους, καθώς και το τεράστιο, ανεξάντλητο απόθεμα της ενέργειάς του.
Μ' αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτονται νέοι και μάλιστα απροσδόκητοι συσχετισμοί ανάμεσα στην προσωπικότητα του Μάλερ και στο μουσικό έργο του: πώς, για παράδειγμα, ο ίδιος επεχείρησε να υπερβεί με τη Δέκατη συμφωνία του τη σοβαρή κρίση στον γάμο του με τη νεαρή Alma Schindler, η οποία έτρεφε επίσης συνθετικές φιλοδοξίες, ή, πάλι, πόσο στενά συνδεδεμένη με τη βιογραφία του είναι πρωτίστως η ασματική δημιουργία του, όπως μαρτυρούν, φέρ' ειπείν, τα Τραγούδια ενός περιπλανώμενου συντρόφου ή το τραγούδι "Έχω χαθεί από τον κόσμο".
Προκύπτει έτσι μια μοναδική στο είδος της προσωπογραφία του Γκούσταβ Μάλερ - εξίσου πειστική, όσο και θεμελιωμένη σε έναν βαθύ, διά βίου δεσμό του συγγραφέα με το "ερευνητικό αντικείμενό του"· μια προσωπογραφία, η οποία αιχμαλωτίζει τόσο τον έμπειρο γνώστη όσο και τον απλό "εραστή" της μουσικής του Μάλερ.
*Marina Papachroni
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
www.greekbooks.gr
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
www.greekbooks.gr
Ο ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΦΟΝ ΚΑΡΑΓΙΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΤΟΥ
ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ ΑΚΗΣ
Εκδόσεις: ΕΞΑΝΤΑΣ
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 978-960-256-694-7
Αριθμός σελίδων: 160
Περιγραφή
Πολλά έχουν γραφτεί για τη ζωή του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, ενός από τους διασημότερους και ισχυρότερους μαέστρους του 20ού αιώνα, που ταυτίστηκε πάνω απ' όλα με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, της οποίας ήταν μουσικός διευθυντής από το 1955 μέχρι το 1989. Για τη μουσική του όμως όχι. Αυτό το βιβλίο έρχεται να καλύψει κατά ένα μέρος το κενό, αναλύοντας τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του ύφους του, που τον χαρακτηρίζουν με τη μοναδικότητα δακτυλικού αποτυπώματος.
ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΩΝ
Μουσικοί εκτελεστές στη Γερμανία του Διαφωτισμού: 1750-1800
ΝΙΚΟΣ Β. ΤΣΟΥΧΛΟΣ
Εκδόσεις: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
Έτος έκδοσης: 2011
Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.
ISBN: 978-960-336-642-3
Αριθμός σελίδων: 454
Περιγραφή
Το βιβλίο αυτό προσφέρει στον Έλληνα αναγνώστη -φιλόμουσο, επαγγελματία μουσικό ή σπουδαστή- μια εισαγωγή στην τέχνη της μουσικής εκτέλεσης κατά την εποχή του ύστερου Διαφωτισμού στη γερμανόφωνη Ευρώπη. Βασισμένο σε αυθεντικά κείμενα μερικών από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα (J.J. Quantz, C.P.E. Bach, L. Mozart, G. Tartini, J.A. Hiller, D.G. Turk κ.ά.), διερευνά τις ποικίλες πρακτικές τραγουδιστών και οργανοπαικτών, όπως αυτές αναπτύσσονταν κατά τη διάρκεια μιας συναρπαστικής περιόδου της ευρωπαϊκής μουσικής ιστορίας, που ορίζεται ένθεν κακείθεν από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες των Johann Sebastian Bach και Wolfgang Amadeus Mozart.
Μια εκτενής ανθολογία κειμένων της εποχής εκείνης παρατίθεται σε πρώτη ελληνική μετάφραση στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ενώ το πρώτο μέρος προτείνει μια εκτεταμένη επισκόπηση του όλου ζητήματος, ιδωμένου από τη σκοπιά του σύγχρονου ερμηνευτή.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΑΝΤΟΡΝΟ ΤΕΟΝΤΟΡ
Κωδικός: #BK64365
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος έκδοσης: 2010
Περιγραφή
Η γλώσσα της μουσικής είναι αρκετά διαφορετική από την προθετική γλώσσα. Περιέχει μια θεολογική διάσταση. Αυτό που έχει να πει αποκαλύπτεται και ταυτόχρονα κρύβεται. Ιδέα της είναι το θείο Ονομα στο οποίο έχει δοθεί σχήμα. Είναι απομυθολογικοποιημένη προσευχή, απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο μεγικής αποτελεσματικότητας. Είναι η ανθρώπινη προσπάθεια - καταδικασμένη όπως πάντα - να ονομάσει το Ονομα, όχι να μεταδόσει νοήματα...Η ερμηνεία είναι ουσιώδης τόσο για τη μουσική όσο και για τη γλώσσα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Το να ερμηνεύεις τη γλώσσα σημαίνει: να κατανοείς τη γλώσσα. Η μουσική ερμηνεία είναι τέλεση, η οποία, ως σύνθεση, διατηρεί τη συγγένειά της με τη γλώσσα ενώ εξαλείφει κάθε ειδική ομοιότητα. Ιδού γιατί η ιδέα της ερμηνείας δεν είναι ένα τυχαίο κατηγόρημα της μουσικής, αλλά αναπόσπαστο τμήμα της. Το να παίζεις σωστά τη μουσική σημαίνει πρώτα και κύρια να μιλάς σωστά τη γλώσσα της. Αυτό από μόνο του καλεί σε μίμηση, όχι σε μια διαδικασία αποκρυπτογράφησης. Η μουσική αποκαλύπτει τον εαυτό της μόνο μέσα στη μιμητική πρακτική, η οποία ομολογουμένως μπορεί να συμβεί σιωπηρά μέσα στη φαντασία, κατ' αναλογίαν προς τη σιωπηρή ανάγνωση. Ποτέ δεν ενδίδει σε μια διερεύνηση η οποία θα την ερμήνευε ανεξάρτητα από την εκπλήρωση. Αν αναζητούσαμε μια συγκρίσιμη πράξη στις προθετικές γλώσσες, αυτή θα ήταν η πράξη της μεταγραφής ενός κειμένου μάλλον παρά της αποκωδικοποίησης του νοήματός του.
ΜΠΑΡΤΟΚ
ΣΙΤΡΟΝ ΠΙΕΡ
Μετάφραση: ΣΛΙΩΜΗΣ ΘΩΜΑΣ
Κωδικός: #BK195911
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
Έτος έκδοσης: 2008
ISBN: 9789601625164
Αριθμός σελίδων: 272
Περιγραφή
Ο Μπάρτοκ είναι, ίσως, ο συνθέτης που μέσα από το έργο και τη γενικότερη πορεία του, αποτυπώνονται, με τον καλύτερο τρόπο, ιδεολογικές στάσεις, φιλοσοφικές ιδέες, μουσικές σχολές και αντιλήψεις που καθόρισαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Από τον εθνικισμό και μέχρι τη δημιουργική ανακάλυψη του διεθνιστικού φολκλόρ, από την επιρροή του ρομαντισμού και μέχρι την πιο ακραία χρήση της πολυτονικότητας, ο Μπάρτοκ, μέσα από τη δημιουργία του, εισάγει διαρκώς νέα δεδομένα, που μας οδηγούν σε νέες οπτικές για τη μουσική. Το κείμενο και οι αναλύσεις του Πιερ Σιτρόν, συνδέοντας και εξηγώντας μία προς μία τις πτυχές αυτής της πορείας, συμβάλλουν στην κατανόηση του έργου αυτού του ξεχωριστού συνθέτη, ενός από τους «πέντε κορυφαίους του 20ού αιώνα», σύμφωνα με τον Πιερ Μπουλέζ.
W.A. MOZART : ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
Κωδικός: #BK195681
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος έκδοσης: 2008
ISBN: 978-960-211-890-0
Αριθμός σελίδων: 280
Περιγραφή
Ιδιοφυΐα της φύσης ή κατασκευή της ιστορίας, δώρο του θεού προς τους ανθρώπους ή προβολή των πιο κρυφών τους πόθων, απόστολος της ομορφιάς ή αισθητικό σύμβολο μιας παρελθούσας κοινωνικής κατάστασης. Όπως και να έχει, ο Mozart εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής σκέψης.
Μουσικοί στοχασμοί και αναστοχασμοί Συγγραφείς: Άλφρεντ Μπρέντελ
Θέμα: Μουσική Εκδότης: Νεφέλη
Μετάφραση: Χαρά Ιακωβίδου
Περιγραφή:
Ενας από τους σημαντικότερους πιανίστες της εποχής μας ο Alfred Brendel, μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε την σκέψη του πάνω σε συνθέτες όπως ο Beethoven, ο Mozart, ο Schubert και το πιανιστικό τους έργο, πάνω στον Liszt και τον Busoni, καθώς και στην σχέση του πιανίστα με το κοινό, με τα πιάνα, τις ζωντανές ηχογραφήσεις, το χιούμορ και την μουσική.
Τα δοκίμιά του αυτά μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε μέσα στη λογική των μουσικων έργων και να παρακολουθήσουμε τις πρωτότυπες και διαφωτιστικές του απόψεις πάνω σε θέματα που ενδιαφέρουν τόσο τον μουσικό όσο και τον μουσικόφιλο.
ΚΡΙΤΙΚΗ
«Μπορώ να θυμηθώ από όλα αυτά τα χρόνια συναυλίες με μωρά να στριγκλίζουν (Ιαπωνία), ένα σκύλο να γαβγίζει (Νέα Υόρκη), μια γάτα να νιαουρίζει (Κωνσταντινούπολη), κάποιον να λιποθυμά, ένα μανιακό να χειροκροτεί στα πιο απίθανα σημεία και μια διακοπή ρεύματος να μας βυθίζει όλους στο σκοτάδι. Στο Σικάγο μάλιστα αναγκάστηκα να σταματήσω λίγα μέτρα μετά την ψιθυριστή αρχή του "Sposalizio" του Λιστ και να πω στο κοινό: "Εγώ σας ακούω καλά, εσείς όμως δεν με ακούτε"». Η πρόταξη της χαριτωμένης αυτής διήγησης όπως και εκείνης που παρατίθεται αμέσως πιο κάτω δεν θα έπρεπε να οδηγήσει στο εντελώς λανθασμένο συμπέρασμα ότι οι «Μουσικοί Στοχασμοί και Αναστοχασμοί» του Alfred Brendel είναι ένα αυτοβιογραφικό κείμενο. Το παράξενο αυτό βιβλίο, στην ουσία, είναι μια αξιοποίηση της εμπειρίας ως αφορμής για την ανάδειξη και ανάλυση λεπτών, συχνά αμφίσημων εννοιών γύρω από τη μουσική και την ερμηνευτική της.
«Ανακαλώ στη μνήμη μου ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό σε ένα μάλλον ετοιμόρροπο μπαρόκ αρχοντικό στη Βιέννη. Τα κούτσουρα στο τζάκι της αίθουσας όπου ηχογραφούσαμε έτριζαν τόσο δυνατά που αναγκαστήκαμε να τα πετάξουμε έξω από το παράθυρο, μέσα στο χιόνι!». Ισως είναι μια παρηγοριά για τους νέους μουσικούς να γνωρίζουν ότι ο Alfred Brendel, ένα από τα «ιερά τέρατα» του πιάνου στο δεύτερο μισό του αιώνα μας, ξεκίνησε τη δισκογραφική καριέρα του υπό τόσο αντίξοες συνθήκες, ακριβώς 40 χρόνια πριν, το 1958, στη Βιέννη, όταν ηχογραφούσε μια σειρά έργα για πιάνο του Μπετόβεν. Εκτοτε ο Brendel κυριάρχησε στη διεθνή μουσική σκηνή και πραγματοποίησε μία από τις εκτενέστερες δισκογραφικές παραγωγές που διαθέτουμε ως σήμερα, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ πολλών άλλων δύο πλήρεις κύκλους με τις Σονάτες και τρεις πλήρεις κύκλους με τα Κοντσέρτα του Μπετόβεν για πιάνο, καθώς και ολόκληρο το υπόλοιπο πιανιστικό έργο του συνθέτη.
Με δεδομένη την τόσο έντονη ενασχόληση του Brendel με τη μουσική για πιάνο του Μπετόβεν είναι φυσικό η ανάλυσή της να είναι ένα από τα θέματα που κυριαρχούν και στους «Μουσικούς Στοχασμούς και Αναστοχασμούς» του. Οι εργασίες του για τον Μπετόβεν, σημαντικό τμήμα των οποίων περιλαμβάνεται σε αυτή την έκδοση, είναι κείμενα πολύτιμα για την κατανόηση του πιανιστικού έργου του δασκάλου της Βόννης.
Ουσιαστικά το βιβλίο απαρτίζεται από δύο μέρη: από εκείνα τα δοκίμια που προδήλως γράφτηκαν πυροδοτούμενα από μια πρωτογενή εσωτερική ανάγκη και τα οποία αποτελούν και το πιο δυνατό κομμάτι του και από εκείνα η συγγραφή των οποίων υπαγορεύθηκε από εξωγενή αίτια, όπως λ.χ. κάποιες επετείους. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών άτυπων μερών του βιβλίου είναι ο καταιγισμός των θεμάτων και των ερεθισμάτων με τα οποία βομβαρδίζουν τον αναγνώστη. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μια πραγματεία με την υπόθεση και την απόδειξή της αλλά για την αποτύπωση σκέψεων που αποτελούν προϊόν πυκνής εμπειρίας και βαθιάς μελέτης.
Ο Brendel είναι χωρίς αμφιβολία ο κυριότερος, αν όχι ο μόνος, εκπρόσωπος στη διεθνή σκηνή ενός σπάνιου, υπό εξαφάνιση, είδους: του μουσικού διανοουμένου, στον οποίο η μια ιδιότητα τροφοδοτεί και δεν αναιρεί την άλλη. Στις ερμηνείες του Brendel η γνώση και η ανάλυση δεν έχουν αφήσει ίχνος ακαδημαϊσμού· αντίθετα, έχουν εμπλουτίσει το ηχόχρωμά του, όπως κι εκείνο με τη σειρά του αφήνει τη γεύση του στα γραπτά του. Αυτή είναι και η ρίζα της μοναδικότητας των «Μουσικών Στοχασμών και Αναστοχασμών», που μόνον από έναν τέτοιον άνθρωπο θα μπορούσαν να γραφούν, καθώς στην ουσία δεν είναι ένα αλλά τέσσερα βιβλία «στη συσκευασία του ενός»: ένα «ειδικό εγχειρίδιο αποσπασματικής θεωρίας της μουσικής», ένα σημειωματάριο ψυχολογίας της μουσικής, ένας ερμηνευτικός οδηγός για πιανίστες και ενίοτε μια κοινωνιολογική προσέγγιση της μουσικής.
Ετσι, ακόμη και για όποιον δεν έχει γνωρίσει την εντελώς ιδιαίτερη γοητεία των ερμηνειών του πιανίστα Alfred Brendel, ιδίως στους κλασικούς συνθέτες και στον Μπετόβεν, η ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και γόνιμη εμπειρία που βοηθά να αναδειχθούν κάποιες από τις πιο κρυφές εσωτερικές αλληλουχίες της μουσικής που καθορίζουν και τη γόνιμη ένταξή της στη ζωή. Για όσους όμως έχουν γευθεί αυτή τη γοητεία το ενδιαφέρον είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού όχι μόνο θα δουν αυτές τις αλληλουχίες αλλά θα καταλάβουν και τον μηχανισμό που τις παράγει όταν, διαβάζοντας κάποια από τα κείμενα του Brendel, θα νιώσουν περίπου όπως όταν ακούνε τις μοναδικές ερμηνείες του στον Χάιντν ή στις μέσες Σονάτες του Μπετόβεν.
Είναι πάντως απορίας άξιον πώς μέσα σε αυτή την παραζάλη των θεμάτων που περνούν από τις σελίδες του βιβλίου και σχηματίζουν ένα τέτοιο παράξενο σύνολο ο συγγραφέας παραμένει κυρίαρχος της δομής του, οδηγώντας τη σταθερά εκεί όπου επιθυμεί, στην αλληλοδιαδοχή λεπτών σχολίων και εντυπωσιακών πληροφοριών για ό,τι πιο ετερόκλητο: το πόσο διαφορετικά από το κοινό ακούει ένας μουσικός τον εαυτό του στη σκηνή, πού υπερτερούν οι παλιές από τις τεχνικά προηγμένες σημερινές ηχογραφήσεις, πώς χτίζεται το πρόγραμμα μιας συναυλίας, πώς αντιμετωπίζεται το μεγάλο πρόβλημα των αυθεντικών μουσικών εκδόσεων, ποια ήταν τα αίτια που οδήγησαν τον Μπετόβεν να αποσπάσει τη «Μεγάλη Φούγκα» από την αρχική της θέση στο Κουαρτέτο έργο 130 και να τη μεταγράψει για τέσσερα χέρια στο πιάνο, ποια είναι η δύναμη της μόδας στην ερμηνευτική, πού οφείλονται οι προκαταλήψεις για τη μουσική του Σούμπερτ που ήταν τόσο δυνατές ώστε το 1928 ο ίδιος ο Ραχμάνινοφ (εκτός από συνθέτης, και επιφανής πιανίστας) δήλωνε ότι αγνοούσε πως υπήρχαν Σονάτες του για πιάνο, ποιες είναι οι βαθύτερες διαφορές ρομαντικών - κλασικών και ποια η σημασία τους, καθώς ο Brendel βλέπει «ανάμεσα στον εξερευνητή και τυχοθήρα Χάιντν και στον υπνοβάτη Σούμπερτ, στον Μότσαρτ και στον Μπετόβεν σαν αρχιτέκτονες».
Ακόμη, τι μπορεί να μάθει κάποιος από τον τραγουδιστή του Μότσαρτ, πώς οι «ποιητικοί εκτελεστές» παγιδεύονται σε ένα θερμοκήπιο, πόση αξία έχει η μελέτη των πηγών και ποια δουλειά ντετέκτιβ πρέπει να κάνει ο ερμηνευτής για να ανακαλύψει τις προθέσεις πίσω από τη γραφή, ποια είναι τα κωμικά στοιχεία και πώς εμφανίζονται στον Χάιντν, μα και γιατί η κλασική μουσική είναι το ιδεώδες πεδίο για την ανάπτυξη του κωμικού στοιχείου, ποια σημασία έχει το θάρρος στην ερμηνεία και πώς μπορούν να γίνουν παραλληλισμοί της μουσικής με άλλες μορφές τέχνης. Οπως ήδη σημειώθηκε, όλα αυτά είναι φυσικά περισσότερο νύξεις, αφορμές για μελέτη, παρά ολοκληρωμένες αναλυτικές διαδικασίες με την τυπική έννοια του όρου. Το σημαντικό όμως είναι ότι σε όλα ο Brendel προσφέρει γενναιόδωρα τις απαντήσεις του.
Τέλος, θα έπρεπε να αναφερθούν ειδικά δύο χαρακτηριστικά των κειμένων που συνθέτουν τους «Μουσικούς Στοχασμούς και Αναστοχασμούς»: πρώτον, η ανάδειξη της δύναμης του χιούμορ στη μουσική. Το βιβλίο περιλαμβάνει τόσα στοιχεία χιούμορ που θα μπορούσε να είναι ένα είδος διατριβής για τη μουσική διάσταση του χιούμορ, το οποίο ξεχειλίζει από παντού: από τη γλώσσα, την οποία η Χαρά Ιακωβίδου (πιανίστρια και η ίδια) απέδωσε με εντυπωσιακή αμεσότητα και πιστότητα στο ύφος του Brendel, από τα επιχειρήματα, από τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί και την κατασκευή ψυχολογικών επιχειρημάτων, όπως ότι «το να ξεκινήσει ένας πιανίστας την τελευταία σονάτα σε ντο μείζονα του Χάιντν με μια βασανισμένη έκφραση στο πρόσωπο θα ήταν χειρότερο ακόμη και από το να ξεκινήσει τη λεγόμενη "Υπό το σεληνόφως" σονάτα του Μπετόβεν με ένα πρόσχαρο χαμόγελο...».
Επειτα είναι και η πολλαπλή αντίστασή του στην απόλυτη αλήθεια, θύματα της οποίας πέφτουν συχνά ακόμη και οι πιο σημαντικοί από τους συναδέλφους του. Παραμένοντας πιστός στις θέσεις του, ο Brendel τονίζει ότι «τα χρόνια που πέρασα κάτω από το ναζιστικό καθεστώς με έχουν κάνει άτρωτο στην τυφλή πίστη αφού έτσι κι αλλιώς το επάγγελμα του ερμηνευτή είναι γεμάτο αντιφάσεις και πρέπει να μαθαίνει να ζει κανείς με αυτές».
Γ. Π. ΜΑΛΟΥΧΟΣ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 25-10-1998
http://www.greekbooks.gr/books/tehnes/i-musiki-kini-to-hrono.product#productdescription
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΜΠΡΟΥΝΟ
Εκδόσεις: ΡΟΕΣ
Σειρά: MICROMEGA
ISBN: 960-283-119-7
Αριθμός σελίδων: 73
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
ΦΛΩΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
ISBN: 960-211-653-6
Αριθμός σελίδων: 372
Περιγραφή
«Η μουσική δεν είναι μόνο ένα ηχητικό παιχνίδι ή ένα απλό σύμπλεγμα ήχων, αντιθέτως έχει μια σημαντική ψυχική, πνευματική και κοινωνική υπόσταση. Δεν δημιουργείται ούτε στα σύννεφα ούτε στον πύργο από ελεφαντοστούν, αλλά συνθέτεται, αυτοσχεδιάζεται και ερμηνεύεται από ανθρώπους και για ανθρώπους». Με αυτά τα θεωρήματα εγκαινιάζει ο συγγραφέας την αγόρευσή του για μια «ανθρωπιστική μουσική». Ξεκινώντας από το ερώτημα της εν γένει σημασίας της μουσικής και βασιζόμενος σε νέες διαπιστημονικές έρευνες εξετάζει στο πρώτο μέρος του βιβλίου τα κύρια δεδομένα μιας «ανθρωπιστικής μουσικής»: τα δυνατότερα συναισθήματα, μουσικά πορτρέτα, την κοινωνική διάσταση της μουσικής, αστρολογικά θέματα και πολυπολιτιστικά φαινόμενα.
Η έκφραση της ανθρώπινης μουσικότητας
Συγγραφείς: Τζων Μπλάκινγκ
Εκδότης: Νεφέλη
Μετάφραση: Μιχάλης Γρηγορίου Σελίδες: 111
Ημ. Έκδοσης: 01/01/1981
Συγγραφείς: Ιγκόρ Στραβίνσκι
Εκδότης: Νεφέλη
Σελίδες: 150
Ημ. Έκδοσης: 01/01/1980
Νίκος Σκαλκώτας. Μια ανανέωση στην προσέγγιση της μουσικής σκέψης και ερμηνείας
Συγγραφείς: Γιώργος Χατζηνίκος
Εκδότης: Νεφέλη
Σελίδες: 216
Ημ. Έκδοσης: 01/01/2006
Περιγραφή:
Το κείμενο του Γ. Χατζηνίκου είναι πολύτιμο για πολλούς λόγους. Είναι, κατ αρχάς, μια αυθεντική μαρτυρία στιγμών από τα μέσα του 20ου αιώνα, της περιόδου δηλαδή που σημάδεψε την αντίληψη όλων όσων διδάσκουν μουσική σήμερα, και ταυτόχρονα ένα βοήθημα στον καθορισμό των προβλημάτων που απασχολούν τον σύγχρονο δημιουργό και ερμηνευτή στην πορεία της μουσικής του εκπαίδευσης. Επίσης, δίνει μια συνολική εικόνα των θέσεων του δασκάλου Χατζηνίκου, γεγονός που το καθιστά μια σπάνια ιστορική μαρτυρία, για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν την διδασκαλία του, αλλά και ένα έγκυρο εγχειρίδιο, γι αυτούς που σήμερα την παρακολουθούν μέσω σεμιναρίων, μαθημάτων και συναυλιών. Τέλος, προσεγγίζει τον Νίκο Σκαλκώτα μέσα από έναν ειλικρινή προβληματισμό και φέρνει τη μουσική του σημαντικού αυτού Έλληνα συνθέτη, αλλά και τη σύγχρονη μουσική εν δυνάμει, κοντύτερα τόσο στον "απλό" ακροατή όσο και στον σημερινό ερμηνευτή της. Ο Σκαλκώτας γίνεται αφετηρία σκέψεων και παρουσιάζεται ως υπόδειγμα μιας επιτυχημένης και αρμονικής συνύπαρξης της "σοβαρής" ευρωπαϊκής μουσικής με την ελληνική παραδοσιακή, ενώ η τελευταία αντιμετωπίζεται ως φορέας μιας προϋπάρχουσας συλλογικής μουσικής αντίληψης (παράλληλα με το συλλογικό υποσυνείδητο του Jung). Το τραγούδι φέρει μνήμες και μεταδίδει νοήματα και οι "προσθετικοί" και "ανώμαλοι" ρυθμοί μετατρέπονται σε "φυσική κίνηση" χάνοντας αυτομάτως τη δυσκολία τους...
Ο Χατζηνίκος γράφει έτσι όπως ακριβώς μιλάει. Με τρόπο "μουσικό". Τα θέματά του, οι ιδέες του, εμφανίζονται και εξελίσσονται σύμφωνα με τους νόμους της μουσικής σκέψης και όχι αυτούς του γραπτού λόγου. Το γεγονός αυτό ίσως ξενίσει στην αρχή τον μη-μουσικό αναγνώστη, ενώ σίγουρα και σχεδόν αυτόματα θα δημιουργήσει μια αίσθηση συγγένειας στον μουσικό. Η ανάγνωση του κειμένου αυτού λειτουργεί γραμμικά, προχωρώντας πάντα προς τα εμπρός και έχοντας σαν κύριο άξονα την φυσική ροή του χρόνου, ακριβώς όπως λειτουργεί και μια μουσική δομή, ένα μουσικό έργο.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιλαμβάνει 2 δωρεάν CD
Παραλληλίες και παραδοξότητες Συγγραφείς: Edward Said - Daniel Barenboim
Εκδότης: Νεφέλη
Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά Σελίδες: 234
Ημ. Έκδοσης: 01/01/2004
Περιγραφή:
"Η µουσική είναι πραγµατική µόνο όταν µεταδίδεται µέσω της σάρκας και του αίµατος της συναυλίας. Οι ιδέες παραµένουν χλοµές όταν κείτονται αδρανείς στην τυπωµένη σελίδα. Όποτε ανοίγουµε αυτό το βιβλίο, ο Ντάνιελ Μπάρενµπόιµ και ο Έντουαρντ Σαΐντ µοιάζουν να αναδύονται µπροστά στα µάτια µας, µε όλο το πάθος της σκέψης τους, µεταγγίζοντας στις απόψεις τους µουσικότητα και στα ερωτήµατά τους βαθύ στοχασµό" (Peter Brook)
"Συµπυκνωµένο απόσταγµα ενός αδιάκοπου διαλόγου ανάµεσα σε δύο εξαιρετικά δηµιουργικά πνεύµατα", οι συζητήσεις µεταξύ του Ντάνιελ Μπάρενµπόιµ και του Έντουαρντ Σαΐντ που περιέχονται σ αυτόν τον τόµο περιστρέφονται κυρίως γύρω από τη σχέση πολιτικής και κουλτούρας αγγίζοντας τα πιο διαφορετικά θέµατα: Από τις περιπλοκές της συναυλίας ως διαδικασίας "αντίστασης στη σιωπή" ώς την ανάγκη για µια λύση στο Μεσανατολικό πρόβληµα. Τόσο για τον Εβραίο Ντάνιελ Μπάρενµπόιµ όσο και για τον Παλαιστίνιο Έντουαρντ Σαΐντ, ζητήµατα όπως "τι σηµαίνει εκπατρισµός", "ποιες οι διαφορές ανάµεσα στη µουσική και τη λογοτεχνία", "ποια η σηµασία των µεγάλων δασκάλων", "ποια η δυνατότητα της κουλτούρας να υπερβαίνει εθνικές και πολιτικές διαφορές" τίθενται µε εξίσου κρίσιµο τρόπο. Και παρά τις διαφορετικές τους απόψεις, οι δύο συζητητές λειτουργούν ως καταλύτες ο ένας για τον άλλον αποδεικνύοντας πόσο κοντά µπορούν να έρθουν οι άνθρωποι όταν σκέφτονται µε γνώµονα τις ανθρώπινες αξίες. Αφετηρία των συζητήσεων που αποτελούν τον πυρήνα του βιβλίου υπήρξε ένα συνέδριο για τον Βάγκνερ στο Πανεπιστήµιο Κολούµπια, όπου ο Μπάρενµπόιµ και ο Σαΐντ αντάλλαξαν δηµόσια απόψεις για τον αντισηµιτισµό και τις πολιτικές θέσεις του Βάγκνερ αλλά και για τον ρόλο του στην εξέλιξη της σοβαρής µουσικής. διαπιστώνοντας ότι η συζήτηση δεν υπήρξε απολαυστική και εποικοδοµητική µονάχα για το κοινό αλλά και για τους δυο τους, συνέχισαν να ηχογραφούν τις συνοµιλίες τους. Λίγο αργότερα, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του "Κάρνεγκι Χωλ»" Έιρα Γκουζελιµιάν, κλήθηκε να συµµετάσχει και αυτός, προκειµένου να παίξει συντονιστικό ρόλο στη συζήτηση. "Ο συνεκτικός κρίκος ανάµεσά τους", εξηγεί ο Έιρα Γκουζελιµιάν στον πρόλογο του βιβλίου, "είναι ασφαλώς το πάθος για τη µουσική και τις ιδέες, δεν είναι όµως διόλου αµελητέα η υπόγεια ώθηση που ασκεί και στους δυο τους η γεωγραφία, αφού και οι δύο προέρχονται από πολύπλοκους αλληλεπικαλυπτόµενους πολιτισµούς. (...) Ο Έντουαρντ Σαΐντ γεννήθηκε στην Ιερουσαλήµ, στους κόλπους µιας παλαιστινιακής οικογένειας, αλλά µεγάλωσε κυρίως στο Κάιρο, γευόµενος ήδη από πολύ τρυφερή ηλικία, την πρώτη αποκοπή από τις ρίζες του. Εκεί, ως µέλος µιας µάλλον εξαγγλισµένης χριστιανικής αραβικής οικογένειας, ένθετης σε µια κατεξοχήν µουσουλµανική κοινωνία, βίωσε, και δικαίως, το αίσθηµα του εκπατρισµού, ωστόσο, θα εκπατριζόταν και πάλι, στις Ηνωµένες Πολιτείες αυτή τη φορά, όπου ως έφηβος, φοίτησε σε εσωτερικό σχολείο. (...) Το υπόβαθρο του Ντάνιελ Μπάρενµποϊµ είναι εξίσου πολύπλοκο. Γεννήθηκε σε µια ρωσοεβραϊκή οικογένεια που είχε µεταναστεύσει την εποχή των παππούδων του στο Μπουένος Άιρες, όπου υπήρχε µια ακµαία εβραϊκή κοινότητα, η τρίτη µεγαλύτερη στον κόσµο εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια µετανάστευσε µε τους γονείς του στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ και έκτοτε έζησε στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Ιερουσαλήµ, το Σικάγο, το Βερολίνο".
Οι συνοµιλίες Σαΐντ και Μπάρενµποϊµ ούτε για µια στιγµή δεν εκτρέπονται προς µια οµφαλοσκοπική επισκόπηση των δηµιουργικών τους ενδιαφερόντων, µια "διανοουµενίστικη" διερεύνηση της µουσικής και της λογοτεχνίας, αλλά ανοίγονται µε θέρµη και οδύνη προς τον κόσµο, ψηλαφίζοντας τις πληγές του, διερευνώντας τις καταγωγικές αιτίες της σύγχυσής του, ανατέµνοντας τα συµπτώµατα της κρίσης του. Ανοίγονται προς την πολιτική, δηλαδή, µε τον πιο γόνιµο τρόπο. Η έκδοση των συνοµιλιών των δύο διανοουµένων είναι δραµατικά επίκαιρη σήµερα, που η σύγκρουση µεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων µαίνεται πιο έντονα από ποτέ.
Η αισθητική της μουσικής Συγγραφείς: Γκεόργκ Χέγκελ
Εκδότης: Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Μετάφραση: Μάρκος Τσέτσος Σελίδες: 170
Ημ. Έκδοσης: 01/05/2002
Περιγραφή:
Πρόλογος: Όλυ Ψυχοπαίδη-Φράγκου
Για τον Έγελο, χαρακτηριστικό της μουσικής είναι ότι δίνει μορφή στο αίσθημα ως αίσθημα, ότι κατορθώνει να αποτυπώσει εξωτερικά την ίδια την εσωτερικότητά μας: Μόνον η ποίηση την εκφράζει πληρέστερα, αλλά με τίμημα την αυτοτέλεια της καλλιτεχνικής μορφής.
Ο Έγελος ή Χέγκελ υπήρξε, μετά τον Καντ, ο δεύτερος μεγάλος θεωρητικός του νέου τότε φιλοσοφικού κλάδου της «αισθητικής». Σε αντίθεση με τον Καντ, δεν προσπαθεί τόσο να ορίσει τους υποκειμενικούς όρους υπό τους οποίους λέμε για κάτι ότι είναι «ωραίο», αλλά διερευνά κυρίως τους αντικειμενικούς όρους αυτού του υποκειμενικού αισθήματος με αξίωση καθολικότητας.
Γι αυτό τον λόγο είναι πολύτιμες οι παραδόσεις του για την κάθε επιμέρους τέχνη, όπως αυτές για τη μουσική, που παρουσιάζει εδώ ο μουσικολόγος Μάρκος Τσέτσος.
Σ αυτό το από πολλές απόψεις ιδρυτικό κείμενο πρωτοεμφανίζονται έννοιες και διακρίσεις που έχουν έκτοτε καθιερωθεί στην αισθητική της μουσικής, αλλά και άλλες που θα άξιζε να ανπτυχθούν στο μέλλον, όπως τονίζει ο Τσέτσος στο εκτενές σχόλιό του.
Η άγνωστη Κάλλας
Συγγραφείς: Νίκος Πετσάλης-Διομήδης
Εκδότης: Καστανιώτης
Σελίδες: 994
Ημ. Έκδοσης: 01/01/1997
Περιγραφή:
Μια βιογραφία που ρίχνει φως στις σχέσεις με τη μητέρα της, στους νεανικούς της έρωτες, στον αγώνα της για επιβίωση στα χρόνια της Κατοχής.
«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Η Άγνωστη Κάλλας είναι αυτή που προκύπτει από τη διερεύνηση των είκοσι χρόνων της σύντομης ζωής της. Τα χρόνια αυτά είχαν παραμείνει ουσιαστικώς άγνωστα και συνυπεύθυνη γι αυτό ήταν και η Κάλλας, που αποσιώπησε λεπτά ή δυσάρεστα γι αυτήν θέματα, όπως την επίπονη σχέση με τη μητέρα της, τις νεανικές της ερωτικές εμπειρίες της, και κυρίως τον αγώνα της για προσωπική επιβίωση και καλλιτεχνική ανάδειξη στη διάρκεια της Κατοχής.
Σένμπεργκ. Η μεγάλη στροφή της σύγχρονης μουσικής
Συγγραφείς: R. Leibowitz
Εκδότης: Πατάκης
Μετάφραση: Θωμάς Σλιώμης
Σελίδες: 230
Ημ. Έκδοσης: 01/09/2007
Περιγραφή:
Για πολλούς σήμερα, ο Σένμπεργκ είναι ένας «κλασικός» συνθέτης, για άλλους αποτελεί την πέτρα του σκανδάλου της ατονικής μουσικής. Ο Ρενέ Λεϊμποβίτς –διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και συγγραφέας σημαντικών δοκιμίων για τη μουσική– σε αυτό το βιβλίο ερευνά και τις δύο εκδοχές μέσα από την ανάλυση του σενμπεργκικού έργου. Ενός έργου που ήταν η πραγματική αιτία ενός διαρκούς σκανδάλου, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Ας σκεφτούμε τη μουσική σήμερα Από τα σεμινάρια του Ντάρμστατ 1963
Συγγραφείς: Boulez
Εκδότης: Πατάκης
Μετάφραση: Θωμάς Σλιώμης
Σελίδες: 232
Ημ. Έκδοσης: 17/12/2010
Περιγραφή:
Στον Πιερ Μπουλέζ -εμβληματική μορφή συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας στη διάρκεια των πενήντα τελευταίων χρόνων- πάντοτε συνυπήρχαν οι ιδιότητες του ποιητή των ήχων και του τεχνίτη που, αποδεχόµενος µια µεγάλη και µακρά ιστορική παράδοση, είναι έτοιµος και ικανός να τη σπάσει. Σε πολλές περιόδους της δηµιουργικής του πορείας, µέσα από το γράψιµο, την έκφρασή του µε λέξεις, ανέπτυξε και εξέλιξε τις πιο άμεσες και εμπειρικές του συλλήψεις για να φτάσει, αργότερα, να τις εφαρµόσει σε µια σειρά συνθέσεων.
Σε αυτό το βιβλίο περιλαµβάνονται οι περίφηµες διαλέξεις-µαθήµατα που έδωσε ο Μπουλέζ στο Ντάρµστατ, στις αρχές της δεκαετίας του 60, ενώ βρισκόταν σε µια σηµαντική στροφή της προσωπικής του δηµιουργίας. Και όπως έγραφε ο Μισέλ Φουκό για τον Μπουλέζ, "το ουσιώδες γι αυτόν βρίσκεται στο εξής: το να σκέφτεται την πρακτική όσο το δυνατόν πιο κοντά στις εσωτερικές του αναγκαιότητες χωρίς να υποκύπτει σε καμιά από αυτές, σαν να ήταν κυριαρχικές απαιτήσεις.
Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος της σκέψης σε αυτό που κάνουμε, όταν αυτή δεν πρέπει να είναι ούτε µια απλή δεξιότητα ούτε µια καθαρή θεωρία; Ο Μπουλέζ το έδειξε: να δίνει τη δύναµη για να σπάσουµε τους κανόνες μέσα στο ίδιο το έργο που τους χρησιμοποιεί".
____________
Νεμβριος 2012
*Monemvasiti Theodora
Composers
Αυγουστος 2012
*Elli Papagrigoriou
Πανεπιστημιακά- Academic Books
Ιουλιος 2012
*Gianni Christopoulos
1. PAUL BEKKER:
Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ [ΕΚΔ ΝΕΦΕΛΗ]
2. ΕΡΙΚ ΣΑΛΤΣΜΑΝ:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ [ΙΔΙΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΜΕ ΠΡΙΝ]
3. Κ. ΦΛΩΡΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ [ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ]
4. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ [ΕΚΔ ΖΗΤΗ]
5. ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΑΝΝΙ ΞΕΝΑΚΗ [ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΤΑΜΟΣ]
6. Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ [ΕΚΔΟΣΕΙΣ FAGGOTO]
7. ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΙΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ [ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΦΕΛΗ]
8. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΛΩΡΟΣ GUSTAV MAHLER
9. Δρ ΑΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ [ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΣΙΓΜΑ]
*Kostas Grigoreas
ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
Μάρτιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου