Ένα κονσέρτο με κανόνια και ο Berlioz, καρικατούρα του γάλλου Isidore Gérard Grandville (1803-47). Εδώ διευθύνει επιδεικτικά (ίσως τη Φανταστική Συμφωνία) μια τεράστια
ορχήστρα
που περιλαμβάνει κανόνια, τεράστια σφυριά, και ντραμς. Πολλοί
ακροατές κλείνουν τα αφτιά
τους με τα χέρια τους για να μη κουφαθούν.
Εκδόθηκε στη γαλλική εφημερίδα
L'Illustration, στις 15 Νοεμβρίου 1845.
Επιμέλεια: De Profundis Ya
14/11/2014
Καρικατούρα του Isidore Gérard Grandville
Ο
Berlioz μπροστά σε έναν τοίχο που γράφει μερικά ονόματα από τις
Συμφωνίες του,
όπερες και ορατόρια. Στο χέρι του η παρτιτούρα από την
όπερα "Les Troyens"
Ο πρίγκιπας Μέτερνιχ με ρώτησε κάποτε στη Βιέννη, γράφει στα απομνημονεύματά του o BERLIOZ, "Εσείς είστε ο κύριος που συνθέτει μουσική για πεντακόσιους μουσικούς; " Όχι πάντα, κύριέ μου, μερικές φορές έχω γράψει για τετρακόσιους πενήντα", απάντησα.
Οι υπερβολές στη μουσική του (που για τότε φάνταζαν μεγάλες) αποσπούσαν τη προσοχή όλων.
O Berlioz, με επαναστατικές ιδέες, δημιουργεί τη μεγάλη ορχήστρα, κάνει μεγάλες αλλαγές στην ενορχήστρωση, όπως επίσης στις θέσεις των μουσικών, τη διάταξη των καθισμάτων κ.α. Η πραγματεία του για την ενορχήστρωση είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν γραφτεί και διδάσκεται μέχρι σήμερα.
Στην Γαλλία η μουσική του δεν είχε απήχηση (καρικατούρες), ενώ σε πολλές χώρες (Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρωσία) γνώρισε την απόλυτη επιτυχία.
Έτσι στο Παρίσι για να συμπληρώνει το εισόδημά του, εργαζόταν σαν βιβλιοθηκάριος στο Ωδείο και έγραφε μουσικοκριτικές , πράγμα που μισούσε, εκτελούσε όμως θαυμάσια.
Μετά τον θάνατό του ήρθε η αναγνώριση και φάνηκε η επιρροή που άσκησε στους σύγχρονούς του. Εκπληκτική ήταν η ανακάλυψή του για στέρεο έως τετραφωνικά εφέ, όπως στο Ρέγκβιεμ. Σε σχόλιο η ενορχήστρωση του Requiem.
Αρχίζω από καρικατούρες, καταλήγω σε Requiem, αλλά η περιγραφή της ορχήστρας έχει ενδιαφέρον, ως εκ τούτου....
Ο Μπερλιόζ έγραψε το Ρέκβιεμ το 1837 μετά από παραγγελία της γαλλικής κυβέρνησης, σε ανάμνηση των στρατιωτών που έπεσαν στην επανάσταση του 1830.
Κατά την διάρκεια της δημιουργίας του, έγραψε στην αδερφή του ενθουσιασμένος:
« Το έργο θα είναι εξαίσιο! Επιδιώκω την ανανέωση, γιατί ψάχνω την αλήθεια, από την οποία ο Μότσαρτ και ο Κερουμπίνι , όπως πιστεύω, απομακρύνθηκαν. Γράφω φοβερούς μουσικούς συνδιασμούς , που νομίζω δεν τόλμησε ποτέ να γράψει κανείς».
Και, ύστερα από 30 χρόνια, το 1867, έγραψε σε έναν φίλο του «Αν ήμουν υποχρεωμένος να κάψω όλο το έργο της ζωής μου εκτός από μια παρτιτούρα, θα διάλεγα να σώσω το Ρέγκβιεμ»!
Η επίδραση του Ρέκβιεμ στον κόσμο (στην πρεμιέρα) πρέπει πράγματι να ήταν φοβερή, κι όπως γράφει στα απομνημονεύματά του, επρόκειτο για μια επιτυχία τρομακτικού μεγαλείου…
Ο τίτλος του είναι «Grande Messe des Morts» op 5, ή Requiem, είναι στα λατινικά και σε κείμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας “Missa pro defunctis”
Πρώτη εκτέλεση στις 5 Δεκεμβρίου 1837 στον καθεδρικό ναό St. Louis des Invalides
υπό την διεύθυνση του F.A. Habeneck
Είναι μοιρασμένο σε 10 μέρη
1.Requiem & Kyrie, 2. Dies Irae, 3. Quid sum miser, 4. Rex tremendae, 5.Quaerens me, 6. Lacrimosa, 7. Offertorium, 8. Hostias, 9. Sanctus, 10. Agnus Dei
Requiem, Instrumentation
The Requiem is scored for a very large orchestra, four offstage brass bands, and chorus placed throughout the hall:
Woodwinds
4 Flutes
2 Oboes
2 English horns
4 Clarinets in B-flat
8 Bassoons
Brass
12 Horns in C, E-flat
4 Cornets in B-flat
4 Tubas
Percussion
16 Timpani (10 players)
2 Bass Drums
10 pairs of Cymbals
4 Tam-tams
4 Brass Choirs
Choir 1 to the North
4 Cornets
4 Trombones
2 Tubas
Choir 2 to the East
4 Trumpets
4 Trombones
Choir 3 to the West
4 Trumpets
4 Trombones
Choir 4 to the South
4 Trumpets
4 Trombones
4 Ophicleides (usually substituted by Tubas)
Voices
Chorus:
80 Sopranos
60 Tenors
70 Basses
Tenor solo
Strings
25 Violin I
25 Violin II
20 Violas
20 Violoncellos
18 Double Basses
http://en.wikipedia.org/wiki/Requiem_%28Berlioz%29
Dudamel, The Grande Messe des morts, Op. 5 (or Requiem) Claudio Abbado in memorian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου