Η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου γεννήθηκε στην Βέροια. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών στην τάξη της κ. Παπαλεξοπούλου απ’ όπου απεφοίτησε με Αριστα παμψηφεί και Αριστείο εξαιρετικής επίδοσης.
Της απενεμήθη το βραβείο των υποτροφιών “Μαρία Κάλλας” και ως υπότροφος συνέχισε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και στη συνέχεια στο Λονδίνο με την Vera Rosza.
Εχει εμφανιστεί στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα της Ευρώπης όπως: Frankfurt Oper, Berlin Staatsoper unten den Linden, Deutsche Opera Berlin, Staatsoper Hamburg, National Theater Muenich, Stuttgart, Theatre Royal de la Monnaie-Bruxelles, Theatre Chatelet de Paris, Teatro Communale di Firenze, Theatre Basel, Opera de Lyon, Opera de Montpellier, Festspiele Schwetzingen, Maifestspiele Wiesbaden, Amsterdam, Rotterdam, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, κ.α.
Σαν σολίστ έχει τραγουδήσει στην Κολωνία (Koelner Philharmonie), Βουδαπέστη (Franz Liszt Academy), Ιταλία (Reggio Emilia), Λισσαβώνα (Colosseum), Τόκυο, Φρανκφούρτη (Alte Oper) και έχει συνεργαστεί με μαέστρους όπως: Wolfgang Sawallisch, Zubin Mehta, Antonio Pappano, Rene Jacobs, Christoph von Dohnanyi, Gerd Albrecht, Garry Bertini, Ivan Fischer, Marcello Viotti κ.α.
Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει τους σημαντικότερους ρόλους της όπερας όπως: Fiordiligi (Cosi fan tutte), Elvira (Don Giovanni), Pamina (Zauberfloete), Alcina (Alcina), Violetta (La Traviata), Gilda (Il Rigoletto), Angelica (Suor Angelica), Mimi (La Boheme), Salud (La vida breve), Fiorilla (Il Turco in Italia), Corinna (Il viaggio a Reims), Giulietta (I Capuletti e i Montecchi), Maria Stuarda (Maria Stuarda), Cleopatra (Giulio Cesare) κ.α.
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τρία CD της καλλιτέχνιδος “La Calisto” (Harmonia Mundi), “Η Σόνια Θεοδωρίδου συναντά τον Μάνο Χατζιδάκι” (Σείριος) και το “Recital” (Σείριος).
Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος
είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος πιανίστας, συνθέτης και αρχιμουσικός. Έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους κορυφαίους πιανίστες της γενιάς του και ως ένας πολύπλευρος μουσικός. Κινείται ανάμεσα στην κλασική μουσική ως εκτελεστής, τη σύγχρονη μορφή της σύνθεσης και του αυτοσχεδιασμού και τη διεύθυνση ορχήστρας και τη βυζαντινή μουσική.
Οι διακρίσεις του σε διαγωνισμούς πιάνου, αλλά και οι σπουδές του σε μεγάλα μουσικά ιδρύματα,
όπως η Juilliard της Νέας Υόρκης, του άνοιξαν το δρόμο της μετέπειτα καριέρας του, από τα παιδικά του χρόνια.
'Εχει στο ρεπερτόριό του δεκάδες έργα της πιανιστικής φιλολογίας που ερμηνεύει συχνά σε ρεσιτάλ στα διεθνή μουσικά κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά και στις εμφανίσεις του στην Ελλάδα, σε μουσικούς κύκλους όπως «Μεγάλοι Ερμηνευτές και Μεγάλες Ορχήστρες» στο Μουσικής Αθηνών. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίες ορχήστρες της Ευρώπης και της Αμερικής, όπως η Φιλαρμόνια του Λονδίνου, η Φιλαρμονική της Τσεχίας, η Βασιλική Φιλαρμονική της Στοκχόλμης, η Συμφωνική της Βοστόνης, η Συμφωνική της Βαλτιμόρης, η Συμφωνική της Ιταλικής Ραδιοφωνίας και πολλές άλλες. Ξεχωριστή στιγμή της καριέρας του ήταν η συνεργασία του με τον Βλαντιμίρ Ασκενάζυ και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου σε κοντσέρτα του Μπετόβεν και του Ραχμάνινοφ.
Κεντρικό άξονα του ρεπερτορίου του αποτελούν έργα του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σοπέν, αλλά και οι συνθέσεις της Ρώσικης σχολής, καθώς έχει ερμηνεύσει επανειλημμένα έργα Ραχμάνινοφ, Προκόφιεφ, Τσαϊκόφσκυ και Σκριάμπιν. Κορυφαίες του στιγμές είναι η ερμηνεία του στα πρελούδια του Ραχμάνινοφ στο Λονδίνο το 2008 και η ξεχωριστή του προσέγγιση ως μαέστρος στη Δεύτερη συμφωνία.
Το 2000 εγκαινιάστηκε η αποκλειστική συνεργασία του με τη γερμανική δισκογραφική εταιρία ECM. Ως μέλος ενός τρίου με τους Άριλντ Άντερσεν: (κοντραμπάσο) και Τζων Μάρσαλ: (κρουστά) κυκλοφόρησαν το τζαζ άλμπουμ Achirana, σε συνθέσεις κυρίως του Τσαμπρόπουλου. Ο ήχος του δίσκου είχε τις ριζες του στη δουλειά του Μπιλ Έβανς και χαρακτηρίστικε ως ένα ελπιδοφόρο ντεμπούτο για τον Τσαμπρόπουλο, με κάποιους να σημειώνουν πως το παίξιμο του ήταν υπερβολικά ενταγμένο στους περιβάλλοντες ήχους.Το μουσικό σχήμα παρουσίασε τη δουλειά του σε μεγάλα τζαζ φεστιβάλ.
Ο πρώτος του προσωπικός με το όνομα Akroasis κυκλοφόρησε από την ECM το 2002. Έχοντας γνώση της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής και θητεία στο αναλόγιο, κατόρθωσε να προβάλλει για πρώτη φορά στο εξωτερικό ένα νέο μουσικό ιδίωμα, βασισμένο στους εκκλησιαστικούς ύμνους, υπό τους ήχους του πιάνου του. Το άλμπουμ αποτελεί τον πυρήνα αυτού του μουσικού συνδυασμού Δύσης και Ανατολής και έλαβε θετικές κριτικές.
Τον Οκτώβριο του 2004, σε συνεργασία με την ECM, πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλη περιοδεία του στις ΗΠΑ με σταθμούς στη Νέα Υόρκη, τη Βοστόνη, την Ουάσινγκτον και τη Βαλτιμόρη, αποσπώντας θετικές κριτικές για το ποιητικό σόλο άλμπουμ Akroasis. Την περίοδο 2006-2008 πραγματοποίησε συναυλίες στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία, την Ελβετία, τη Νορβηγία, την Αγγλία και τη Ρωσία, παρουσιάζοντας το best seller της ECM Chant Hymnes and Dances. Το άλμπουμ παρέμεινε αρκετές βδομάδες στις πρώτες θέσεις του top 10 του Billboard στη Νέα Υόρκη.
Στην Ελλάδα είναι προσκεκλημένος σολίστ όλων των ορχηστρών και την καλλιτεχνική σαιζόν 2011 -2012 πραγματοποίησε μια γόνιμη και επιτυχημένη σειρά εμφανίσεων, ως Διευθυντής Ορχήστρας και σολίστ με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας στην Αθήνα και σε πόλεις της Ελλάδας. Στενός καλλιτεχνικά συνεργάτης της ΕΡΤ, υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός της μουσικής τηλεοπτικής σειράς 7 εκπομπών της Μεγάλης Εβδομάδας Ακρόασις, παραγωγής ΕΡΤ (2012).
Απο το Πάσχα του 2013 συνεργάζεται με την ερμηνεύτρια της βυζαντινης και αυθεντικής παραδοσιακής μουσικής, Νεκταρία Καραντζή, σε ένα πρόγραμμα που συνδυάζει τον μουσικό κόσμο της Δύσης με την Ανατολή. Η πρώτη κοινή τους εμφάνιση, υπό τον τίτλο Ωρες, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
1. Βασίλης Τσαμπρόπουλος, The promise, 2009
2. Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Άνια Λέχνερ, Ου. Τ. Γκάντι, Melos, 2008
3. Άνια Λεχνερ, Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Chants, Hymns and Dances, 2004
4. Άριλντ Άντερσεν με Βασίλη Τσαμπρόπουλο και Τζων Μάρσαλ, The Triangle, 2004
5. Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Akroasis, 2003
6. Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Άριλντ Άντερσεν, Τζων Μάρσαλ Achirana, 2001
Δίσκοι του Βασίλη Τσαμπρόπουλου με άλλα Labels
1. Live in Cremona, Eau de Musique (Live piano solo recording)
2. Rumori Mediterranei (with Arild Andersen, John Marshall)
3. Images, Lyra
4. Skyscape, Utopia
5. You, Mikri Arktos - Label: Utopia
6. Tsabropoulos plays Chopin, Metro
Κατάλογος Έργων (Επιλογή)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
6 Πρελούδια για πιάνο (αφιερωμένο στον Βλαντιμίρ Ασκενάζυ)
Greek Suite, σε τρία μέρη, για πιάνο
Βυζαντινοί Ύμνοι για πιάνο
Evening Suite, σε τέσσερα μέρη, για πιάνο
Trois morceuax après des Hymnes Byzantine, για τσέλο και πιάνο
Chant, για τσέλο και πιάνο
Dance, για τσέλο και πιάνο
Notturno, για πιάνο
In Memory, για τσέλο και πιάνο
David, Κύκλος Ύμνων βασισμένων στους Ψαλμούς του Βιβλικού Προφήτη, Βασιλιά και Μουσικού Δαβίδ, για γυναικεία φωνή και πιάνο
Night Flower, για πιάνο και Ορχήστρα
Masques, για Ορχήστρα
The Fiesta A Dance in five steps for Orchestra
Reflected mirror Suite, σε τρία μέρη για Ορχήστρα
The legend of Saint Barbara, Συμφωνικό Ποίημα για Ορχήστρα
Διακρίσεις
Το 2009 τιμήθηκε ως επίτιμο μέλος του Rachmaninoff International Society για τις ερμηνείες του στα έργα του μεγάλου Ρώσου πιανίστα και συνθέτη. Θεωρείται από το διεθνή Τύπο ως ένας πιστός ερμηνευτής-μελετητής της μουσικής του Ραχμάνινοφ στα πιανιστικά και στα συμφωνικά του έργα. Είναι επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου Sergei Rachmaninov στην Ελλάδα και καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβαλ Θρησκευτικης Μουσικής του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλαδος.
πηγη:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
V.Tsabropoulos & A. Lechner - Hymnes Byzantins II [AUDIO]
Μπαλέτο. Εμπνευσμένο απο το ομώνυμο δημοτικό τραγούδι: ΤΗΣ ΛΥΓΕΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ
Η Ευγενούλα η μοσκονιά κ' η μικροπαντρεμένη εβγήκε κ' επαινεύτηκε πως Χάρο δε φοβάται, γιατί ειν' τα σπίτια της ψηλά, κι' ο άντρας της παλληκάρι, γιατί έχει τους εννιά αδερφούς, τους καστροπολεμίταις, π' όλα τα κάστρα πολεμούν κ' οι χώραις παραδίνουν. Κι' ο Χάρος όπου τ' άκουσε, πολύ του βαρυφάνη. Μαύρο πουλί νεγίνηκε, σαν άγριο χελιδόνι, εβγήκε κ' εσαϊττεψε τη μοναχή την κόρη μέσ' 'ς το λιανό το δάχτυλο που χε την αρραβώνα.
Myrto Zacharopoulou Η επιστροφή του Οδυσσέα(1942),έργο της δεύτερης περιόδου(1938-1945).
Gustave Doré, "Oceanides" (Naïads of the Sea)
μεταξύ1860 &1869
Επιμέλεια: De Profundis Ya
9/1/2015
Οι Ωκεανίδες ήταν νύμφες, κόρες του Ωκεανού και της Τιθύος, προστάτιδες των υδάτων.
ΗΣΙΟΔΟΣ "ΘΕΟΓΟΝΙΑ"
Παναγής Λεκατσάς: "Το ποίημα τούτο αποτελεί την ιεράν γραφήν των Ελλήνων"
(ΩΚΕΑΝΙΔΕΣ)
Και η Τηθύς γέννησε στον Ωκεανό τους στροβιλώδεις ποταμούς,
το Νείλο, τον Αλφειό και τον Ηριδανό το βαθυδίνη,....
Γέννησε και των Νυμφών το ιερό γένος, που πάνω στη γη
ωριμάζουνε τους άντρες μαζί με τον Απόλλωνα το βασιλιά
και με τους ποταμούς. Αυτόν τον κλήρο από το Δία έχουν,
η Πειθώ, η Αδμήτη, η Ιάνθη, η Ηλέκτρα, η Δωρίδα, η Πρυμνώ, ....
Αυτές του Ωκεανού και της Τηθύος γεννήθηκαν
οι πιο παλιές οι κόρες. Γιατί πολλές ακόμη υπάρχουν άλλες:
τρεις φορές χίλιες είναι οι ΩΚΕΑΝΙΔΕΣ με τα λυγερά τα πόδια,
που διάσπαρτες παντού τη γη και τα βάθη της θάλασσας
εξίσου διατρέχουν, κορίτσια θεϊκά λαμπρά.
Μα κι άλλοι τόσοι υπάρχουν ποταμοί που ρέουν βουερά,
γιοι του Ωκεανού, που η σεβαστή Τηθύς τούς γέννησε.
Όλων τα ονόματα δύσκολο είναι άνθρωπος θνητός να πει,
μα τα γνωρίζουν χώρια εκείνοι που ολόγυρά τους κατοικούν.
Μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη, Εκδόσεις Ζήτρος
***
Στην Ελληνική Μυθολογία οι Ωκεανίδες (συλλογική ονομασία μυθολογικών προσώπων ) αποτελούν θαλάσσια μυθικά πλάσματα και γενικά ενάλιες Νύμφες, με μορφή παρθένου κατά το άνω ήμισυ και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία πτερύγια. Καλούνταν επίσης και Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδες καθώς και Ωγενίδες. Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες, την Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και την Πέρση ή Περσηίδα (όπως την αναφέρει ο Ησίοδος), η οποία ήταν η σύζυγος του Ηλίου και εξ αυτού μητέρα του Αιήτη και της Κίρκης Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και η Λευκίππη Στη Θεογονία του, ο Ησίοδος αναφέρει ότι ήταν 3.000, ωστόσο μνημονεύει μόνο σαράντα μία Ωκεανίδες ως κόρες του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων θεοτήτων, τέκνα των αυτών γονέων. Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων, πολύ δε περισσότερο αφού αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους. Από τις περιγραφές αυτών των μυθικών παραδόσεων εύκολα αντιληπτό είναι ότι οι Ωκεανίδες αποτελούσαν, τουλάχιστον για τους αρχαίους Έλληνες, ιδεατές ανθρωπόμορφες έννοιες των πηγών (ήμισυ κόρες) εκείνων που τα ύδατά τους μεταφέρονταν από τους ποταμούς (ίδιος αριθμός) στην ανοικτή θάλασσα (αρχαίο Ωκεανό) (έτερον ήμισυ ιχθύς), καταλήγοντας σε απλή εκβολή (ένα ουραίο πτερύγιο) ή σε δέλτα (διπλό ουραίο πτερύγιο). Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.
"THE OCEANIDES": Συμφωνικό ποίημα τουSIBELIUS, μετά από παραγγελία
(1913) για το Φεστιβάλ του Norfolk στο Connecticut. Η πρεμιέρα δόθηκε το
1914 με τον ίδιο στο πόντιουμ και είχε μεγάλη επιτυχία.
Για το
Συμφωνικό Ποίημα ο Sibelius βρήκε υλικό από μια μισοτελειωμένη Σουϊτα
για ορχήστρα και έτσι για τίτλο έγραψε "Θραύσματα από μία Σουίτα για
Ορχήστρα 1914/προκάτοχος του "Ωκεανίδες".
Για καιρό αμφιταλαντεύτηκε
για την τελική ονομασία του έργου και ήταν μεταξύ του Ωκεανίδες
(Aallottaret/Πνεύματα των κυμάτων) και Ρόντο των Κυμάτων.
Αργότερα αναθεώρησε το έργο, χρησιμοποιώντας πολλά από τα προηγούμενα θέματα.
Καρυωτάκης, "Δον Κιχώτες"
Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ’ το ‘λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ’ άλογό μου!»
Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν’ απαρνηθούν τις πρώτες.
Τους είδα πίσω να ‘ρθουνε — παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι’ ανύπαρχτο βασίλειο –
και σαν πορφύρα νιώθωντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!
Νηπενθή, 1921
Salvador Dali - Don Quixote
Salvador Dali - Don Quixote
Ο Δον Κιχώτης (Don Quixote de la Mancha - Δον Κιχότε δε λα Μάντσα), με πλήρη τίτλο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha («Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας») είναι κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Miguel de Cervantes Saavedra).
Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που εκτυπώθηκε, το οποίο εκδόθηκε σε δυο μέρη, το 1605 και το 1615. Είναι ένα από τα μυθιστορήματα
που επηρέασαν σημαντικά την ισπανική λογοτεχνία.Είναι ένα από τα πιο
εμπνευσμένα έργα της νεότερης δυτικής λογοτεχνίας. Το έργο περιγράφει τις
περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο, ενός απλού αγρότη ο οποίος
έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι είναι
ιππότης και παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης. Στα βιβλία δεν αναγράφεται
επακριβώς η τοποθεσία της κατοικίας του, αλλά μας λέει πως ζει
μαζί με την ανηψιά του και την οικονόμο του σπιτιού του. Ξεκινάει τα
ταξίδια και τις περιπέτειες του μόνος, μαζί με το κοκαλιάρικο άλογο του που το ονομάζει Ροσινάντε φορώντας μια παλιά μεταλλική πολεμική στολή που βρήκε. Κατά την διάρκεια των περιπετειών του τραυματίζεται και τον μεταφέρουν πάλι πίσω στο σπίτι του όπου τον φροντίζουν η ανιψιά και η οικονόμος του. Του λένε πως η στολή εξαφανίστηκε από μαγείας. Λίγο καιρό αργότερα βρίσκει τον γείτονα του Σάντσο Πάντσα και τον πείθει να τον ακολουθήσει με το αντάλλαγμα πως θα του δώσει μερίδιο σε ένα νησί. Ο Δον Κιχώτης είναι ερωτευμένος με μια νεαρή γειτόνισσα του, που από μόνος του την ονομάζει Δουλτσινέα και προσπαθεί να την σώσει γιατί έχει πείσει τον εαυτό του ότι βρίσκεται κάτω από την επήρεια μαγικών. Βεβαίως η Δουλτσινέα δεν γνωρίζει τίποτα από όλα αυτά και δεν εμφανίζεται ποτέ σε κανένα από τα βιβλία. Τα ταξίδια του Δον μαζί με τον πιστό σύντροφο του ξεκινάνε και τις περισσότερες φορές δεν έχουν καλή κατάληξη. Συνήθως γίνονται αντικείμενα χλευασμού και γέλιου κυρίως ο σύντροφος Σάντσα Πάντσα. Προς το τέλος του δεύτερου βιβλίου βλέπουμε πως ο Δον Κιχώτης κατά κάποιο τρόπο βρίσκει τα λογικά του και επιστρέφει μαζί με τον φίλο και συνταξιδιώτη του πίσω στο σπίτι τους. Τα βιβλία είναι γραμμένα σε επεισόδια και η ιστορία του Δον Κιχώτη έχει γραφτεί πολλές φορές και σε παραμύθια για παιδιά Στον πρόλογο του πρώτου μέρους, ο Θερβάντες σημειώνει πως συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα στη φυλακή, πιθανώς αναφερόμενος στις περιόδους που πέρασε στη φυλακή του Κάστρο ντελ Ρίο (1592) ή της Σεβίλλης (1597-8). Ένας τοπικός θρύλος υποστηρίζει πως γράφτηκε σε φυλακή της πόλης Μάντσεγκαν (Manchegan), την περίοδο 1601-3, ωστόσο η μελέτη της βιογραφίας του Θερβάντες δεν επιβεβαιώνει φύλάκισή του εκεί. Σύμφωνα με άλλη πιθανή εκδοχή, ο Θερβάντες εμπνεύστηκε κατά την περίοδο που ήταν αιχμάλωτος στο Αλγέρι (1575-80). Η υπόθεση αυτή στηρίζεται στο γεγονός πως ως φανταστικός συγγραφέας του έργου εμφανίζεται στο κείμενο ο μουσουλμάνος ιστορικός Cide Hamete Benengeli, το οποίο συνδέεται με πιθανή επαφή του Θερβάντες, στο Αλγέρι, με Άραβες και Τούρκους αφηγητές.
Honoré Daumier - Don Quichotte et Sancho Pansa, Alte Nationalgalerie
Κώστας Ουράνης, Δον Κιχώτης (1920)
Ατσάλινος και σοβαρός απάνω στ' άλογό του το αχαμνό, του Θερβάντες ο ήρωας περνάει, και πίσω του, το στωικό γαϊδούρι του καβάλα ο ιπποκόμος του ο χοντρός αγάλια ακολουθάει.
Αιώνες που ξεκίνησε κι αιώνες που διαβαίνει με σφραγισμένα επίσημα, ερμητικά τα χείλια και με τα μάτα εκστατικά, το χέρι στο κοντάρι, πηγαίνοντας στα γαλανά της Χίμαιρας βασίλεια…
Στο πέρασμά του απ' τους πλατειούς του κόσμου δρόμους, όσοι τον συντυχαίνουν, για τρελλό τον παίρνουν, τον κοιτάνε, τον δείχνει ο ένας του αλλουνού-κι ειρωνικά γελάνε
Ω ποιητή! παρόμοια στο διάβα σου οι κοινοί οι άνθρωποι χασκαρίζουνε. Άσε τους να γελάνε: οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κι οι Σάντσοι ακολουθάνε!
“Don Quixote“ by Gustave Doré, 1863.
Pablo Picasso, Don Quichotte
ΜΟΥΣΙΚΗ
Κωμική όπερα του Τέλεμαν
Όπερα
του Jules Massenet σε τρείς πράξεις, έμεσα εμπνευσμένο από το έργο του
Θερβάντες και άμεσα από το έργο του ποιητή Jacques Le Lorrain, που
κάνει μια σειρά από αναφορές στο έργο του Θερβάντες
Don Quichotte - Samuel Ramey Sancho Panza - Jean-Philippe Lafont Dulcinée - Carmen Oprisanu Pedro - Jaël Azzaretti Garcias - Allison Cook Rodriguez - Jean-Pierre Trévisani Juan - Kevin Greenlaw
Conductor - James Conlon Orchestra - L'Opéra National de Paris Chorus - L'Opéra Comique de Paris
Συμφωνικό
ποίημα του Στράους, για τσέλο, βιόλα και μεγάλη ορχήστρα, βασισμένο
στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες. Είναι σύνθεση του 1897 και η πρεμιέρα του
δόθηκε τον Μάρτιο του 1898 στην Κολωνία. Είναι γραμμένο σε φόρμα "θέμα
και παραλλαγές", με το σόλο τσέλο να αντιπροσωπεύει τον Δον Κιχώτη, και τη σόλο βιόλα, τενόρο τούμπα και μπάσο κλαρινέτο να απεικονίζουν τον κωμικό
Σάντσο Πάντσο. Στη δεύτερη παραλλαγή τα χάλκινα παίζουν με "παραφωνίες"
για να απεικονίσουν τη σκηνή όπου ο Δον Κιχώτης συναντά ένα κοπάδι
πρόβατα και το εκλαμβάνει σαν ένα στρατό που πλησιάζει.
Ο
σκηνοθέτης Georg Wilhelm Pabst είχε παραγγείλει 3 τραγούδια από τον
Ραβέλ για το κινηματογραφικό έργο που θα γύριζε και θα τα τραγουδούσε ο
Feodor Chaliapin. Η συνεργασία τους τελικά δεν ευδοκίμησε. Εδώ τα 3
τραγούδια του Ραβέλ, τα οποία είναι και η τελευταία του ολοκληρωμένη
δουλειά.
Οι στίχοι από ένα από τα τρία τραγούδια του Ravel σε ποίηση του Paul Morand
1. Quixotic Song Were you to tell me that by turning so much the earth offended you, I would send Panza to it: You would see it still and silenced. Were you to tell me that boredom assailed you from a sky too beflowered with stars, tearing the heavenly bodies, I would destroy night with one blow. Were you to tell me that space, thus emptied, did not please you, Gods knight, lance in hand, I would bespangle the passing wind with stars. But were you to tell me that my blood is more mine than yours, my lady, I should pale at the charge, and would die, blessing you. O Dulcinea.
Μπαλέτο
με μουσική του Ludwig Minkus και χορογραφία του Marius Petipa,
βασισμένο σε ένα επεισόδιο από το έργο τον Δ.Κ. του Θερβάντες. Πρωτοπαρουσιάστηκε από τα μπαλέτα Μπολσόι το 1869 στη Μόσχα.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Το
πρώτο Κινηματογραφικό έργο (μετά τον βωβό κιν/φο), σε σκηνοθεσία του
Georg Wilhelm Pabst, 1933. Στον ρόλο του δον Κιχώτη ο Feodor Chaliapin,
με μουσική και 3 τραγούδια για τον πρωταγωνιστή, του Ibert
