ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 10-12

10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Johann Rudolf Zumsteeg

1760: Γεννιέται στο Sachsenflur ο Γερμανός συνθέτης και μαέστρος Johann Rudolf Zumsteeg.

Ο Zumsteeg προασπίστηκε τις όπερες του Μότσαρτ στη Στουτγάρδη, σκηνοθετώντας τις πρώτες παραστάσεις εκεί των Die Zauberflöte, Don Giovanni και Cosi fan tutte. Ήταν επίσης ένας παραγωγικός συνθέτης lieder (τραγουδιών) και μπαλαντών. Οι μπαλάντες του άσκησαν μεγάλη επιρροή στον νεαρό Franz Schubert, ο οποίος μιμήθηκε μια σειρά συνθέσεων του Zumsteeg ενώ ήταν έφηβος (σε μερικές ακόμη και την ίδια διάταξη πλήκτρων). Ο Zumsteeg έλαβε νωρίς την εκπαίδευσή του στην Carlschule της Στουτγάρδης. Στην πόλη αυτή ο Zumsteeg έγινε στενός φίλος με τον Friedrich Schiller. Το μουσικό σχέδιο για το δράμα του Schiller ‘’Die Räuber’’ του 1782, είναι ένα παράδειγμα της στενής συνεργασίας του Zumsteeg με διακεκριμένους ποιητές . Ίσως η πιο γνωστή από τις συνθέσεις του Zumsteeg είναι οι επτά τόμοι του ‘’Kleine Lieder und Balladen’’ οι οποίοι εκδόθηκαν από τον οίκο Breitkopf & Härtel μεταξύ του 1800 και 1805. Αυτά ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στη Γερμανία μέχρι τη δεκαετία του 1830. Το 1783 παντρεύτηκε την Luise Zumsteeg Andreae με την οποία απέκτησε επτά παιδιά. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του συνθέτη είναι στενά συνδεδεμένο με το κρατίδιο της Σουαβίας στο οποίο διορίστηκε κρατικός διευθυντής της μουσικής το 1791, αναπληρώνοντας έτσι το κενό που άφησε ο θάνατος του C.F.D. Schubart. Με την ιδιότητα αυτή, ο Zumsteeg προασπίστηκε τα έργα των Γερμανών συνθετών υποβαθμίζοντας έτσι την κυρίαρχη ιταλική επιρροή ευρύτερα στην Γερμανία. Η τελευταία σημαντική θέση που κατείχε πριν από το θάνατό του το 1802 ήταν αυτή του μεγάρου Konzertmeister. Η όπερα του Zumsteeg ‘’Die Geisterinsel’’ βασισμένη στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, παρέμεινε στο ρεπερτόριο για σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την πρεμιέρα της το 1798 και έχει πρόσφατα ηχογραφηθεί.

http://www.youtube.com/watch?v=GCsd1ayHwhw

Johann Rudolf Zumsteeg - Cello Concerto in A-major

Ester Mägi 

1922: Γέννηση της Εσθονής συνθέτριας Ester Mägi η οποία θεωρείται ευρέως ως η σημαντικότερη κυρία της Εσθονικής μουσικής. Το συνθετικό της έργο είναι σημαντικό και αντιπροσωπεύει όλα τα είδη, από μουσική δωματίου και φωνητική μουσική μέχρι χορωδιακή, και τα συμφωνικά της έργα χαίρουν μεγάλης εκτίμησης. Εκπαιδεύτηκε αρχικά στο Ωδείο του Tallinn με καθηγητή τον Mart Saar και, στη συνέχεια, από το 1951 έως το 1954 στο Ωδείο της Μόσχας με καθηγητή τον Vissarion Shebalin. Τα πιο γνωστά της έργα είναι η Σονάτα για πιάνο (1949), το Piano Trio σε φα ελάσσονα (1950), το Κοντσέρτο για πιάνο (1953), το Κοντσέρτο για βιολί (1958), η Συμφωνία (1968), οι Παραλλαγές για πιάνο, κλαρινέτο και ορχήστρα δωματίου (1972), το Bukoolika για ορχήστρα (1983) και Vesper για βιολί και πιάνο / όργανο (1990, που διασκευάστηκε για έγχορδα το 1998). Μεγάλο μέρος της δουλειάς της έχει εμπνευστεί από την εσθονική λαϊκή μουσική.

http://www.youtube.com/watch?v=VbnbDFAh-uk

Ester Mägi (b. 1922) : Piano Concerto (1953)

http://www.youtube.com/watch?v=Rxcod-m7Kf0

Ester Magi (b. 1922) : Symphony No. 1 (1968)

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1713: Πρεμιέρα στο Λονδίνο της όπερας ‘’Teseo’’ του Georg Friedrich Händel.
1833: Πρεμιέρα στο Βερολίνο του ‘’The Hebrides’’, Overture op. 26 τουFelix Mendelssohn-Bartholdy.
1884: Πρεμιέρα στο Μιλάνο της δεύτερης παραλλαγής του Don Carlos του Giuseppe Verdi.
1891: Πρεμιέρα στη Βιέννη του ‘’Der Vogelhändler’’ του Carl Zeller.
1905: Πρεμιέρα στην Στοκχόλμη της συμφωνίας ‘’Singulière’’ του Franz Berwald.
1931: Πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη του έργου του Charles Ives ‘’Three Places in New England’’.
1934: Πρεμιέρα στη Βιέννη της Συμφωνίας αρ. 4 του Franz Schmidt.
1986: Πρεμιέρα του έργου ‘’The Desert Music’’ του Steve Reich.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1892: Heinrich (Ludwig Egmont) Dorn
1895: Benjamin Godard
1937: Clarence Eddy
1941: Frank Bridge
1951: Athos Palma
1953: Theo Mackeben | John Morris
1967: Vilém Petrželka
1968: Louis Aubert
1972: Sverre Jordan
1974: Martin Scherber
1978: Don Gillis

11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Alexander Nikolayevich Serov
1820: Γεννιέται ο Ρώσος συνθέτης και μουσικοκριτικός Alexander Nikolayevich Serov. Υπήρξε ένας

posthumouos portrait by Valentin Serov
Russian Museum, Saint Petersburg

από τους σημαντικότερους κριτικούς μουσικής στη Ρωσία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1850 και του 1860 και ίσως ο πιο σημαντικός Ρώσος συνθέτης όπερας κατά την περίοδο μεταξύ της ‘’Rusalka’’ του Dargomyzhsky και των πρώτων οπερών των Cui, Rimsky-Korsakov, Mussorgsky και Tchaikovsky. Ο Alexander Serov ήταν ο πατέρας του Ρώσου καλλιτέχνη Valentin Serov. Ο πατέρας του Serov ήταν δικηγόρος και κατείχε σημαντική θέση. Ήθελε ο Alexander Serov να γίνει δικηγόρος , γι’αυτό και τον έστειλε στην νομική σχολή. Τελικά ο Serov έχασε το ενδιαφέρον του για τη νομική και ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη μουσική. Επιπλέον, έγινε φίλος του άλλου φοιτητή της νομικής σχολής, Vladimir Stasov, ο οποίος τελικά έγινε ένας διάσημος κριτικός τέχνης. Ο Serov ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1840 και άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος. Τελικά, το ενδιαφέρον του για τη μουσική επικράτησε και το 1850 εγκατέλειψε την εργασία του και άρχισε να συνθέτει μουσική και να γράφει άρθρα. Επίσης, άρχισε να χρησιμοποιεί τον όρο simfonizm ο οποίος τελικά απέκτησε διεθνή σημασία. Ως συνθέτης, ο Serov ήταν σημαντικός για την σύνθεση και διαμόρφωση της ρωσικής όπερας. Παρά το γεγονός οτι ήταν ένας καταξιωμένος κριτικός και συνθέτης, η σχέση του με τους συναδέλφους του διανοουμένους απέιχε πολύ απ’ το να είναι ιδανική. Το 1871, ο Serov πέθανε απροσδόκητα από καρδιακή προσβολή. Η χήρα του τελείωσε την τελευταία του όπερα και δημοσίευσε τα άρθρα του. 
http://www.youtube.com/watch?v=i5hHEQAKKfY

Alexander Serov - Judith - Overture and March of Holofernes

Christian August Sinding

1856: Γέννηση του Νορβηγού συνθέτη Christian August Sinding. Είναι γνωστός κυρίως για τα λυρικά

έργα του για πιάνο, όπως το Frühlingsrauschen (Θρόϊσμα της Άνοιξης, 1896) και θεωρείται από πολλούς ως διάδοχος του Edvard Grieg. Ήταν αδελφός του ζωγράφου Otto Sinding και του γλύπτη Stephan Sinding. Τον Νοέμβριο του 1898 παντρεύτηκε την ηθοποιό Augusta Gade. Σπούδασε μουσική για πρώτη φορά στην Christiania πριν πάει στη Γερμανία όπου σπούδασε στο Ωδείο της Λειψίας με καθηγητή τον Salomon Jadassohn και επηρρεάστηκε από τον Βάγκνερ και τον Λιστ. Έζησε στη Γερμανία για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και το 1920-21 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για να διδάξει σύνθεση για μια σεζόν στο Eastman School of Music στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Πέθανε στο Όσλο το 1941. Οκτώ εβδομάδες πριν από το θάνατό του, ο Sinding εντάχθηκε στο νορβηγικό ναζιστικό κόμμα. Επειδή μεταπολεμικά ήταν επίσημη πρακτική του κράτους το εθνικό ραδιοτηλεοπτικό σύστημα να μποϊκοτάρει τους συμπαθούντες των Ναζί, η φήμη του Sinding στη Νορβηγία είναι τώρα σχετικά σκοτεινή. 

http://www.youtube.com/watch?v=gWlwlGsQAek

Christian Sinding - Symphony No.3 in F-major, Op.121 (1919)

http://www.youtube.com/watch?v=a4Gaddlgqgo

Christian Sinding - Rustle of Spring (Frühlingsrauschen)

Maurice Duruflé

1902: Γεννιέται στην Louviers ο Γάλλος συνθέτης, οργανίστας και δάσκαλος Maurice Duruflé. Το 1912

έγινε μέλος της χορωδίας της Μητρόπολης της Ρουέν όπου σπούδασε πιάνο και όργανο με τον Jules Haelling. Σε ηλικία 17 ετών, μετά την μετακίνηση του στο Παρίσι, πήρε ιδιωτικά μαθήματα οργάνου με τον Charles Tournemire τον οποίο βοήθησε στην Βασιλική Ste – Clotilde στο Παρίσι μέχρι το 1927. Το 1920 ο Duruflé μπήκε στο Ωδείο του Παρισιού απ’το οποίο αποφοίτησε με πολλά πρώτα βραβεία στο όργανο, στην αρμονία, στο πιάνο και στη σύνθεση. Το 1927, ο Louis Vierne τον προσέλαβε ως βοηθό του στη Notre – Dame. Το 1936 κέρδισε το Prix Blumenthal. Το 1943 έγινε καθηγητής της Αρμονίας στο Ωδείο του Παρισιού, όπου εργάστηκε μέχρι το 1970. Το 1947 ολοκλήρωσε ίσως το πιο διάσημο από τα ελάχιστα έργα του : το Requiem op. 9, για σολίστ, χορωδία, όργανο και ορχήστρα. Είχε αρχίσει να συνθέτει το έργο το 1941, μετά από μια παραγγελία από την κυβέρνηση του Vichy. Το 1947, η Marie - Madeleine Chevalier έγινε βοηθός του στο St - Étienne - du - Mont . Παντρεύτηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1953. Το ζευγάρι έγινε διάσημο κάνοντας αρκετές περιοδείες μαζί καθ 'όλη τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές του 1970. Ο Duruflé υπέστη σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα στις 29 Μαΐου 1975 και ως εκ τούτου εγκατέλειψε την εκτέλεση. Πέθανε στη Louveciennes ( κοντά στο Παρίσι ) το 1986, σε ηλικία 84 ετών. 

http://www.youtube.com/watch?v=JLZyntIvkK8

DURUFLE REQUIEM

http://www.youtube.com/watch?v=x0_TeRh6M7w

Suite op. 5 (1932) - Maurice Durufle.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1763: Πρεμιέρα στο Eisenstadt του ‘’Acide’’ του Franz Joseph Haydn.
1929: Πρεμιέρα στη Βαρσοβία του Stabat Mater του Karol Szymanowski.
1936: Πρεμιέρα στο Όσλο της Συμφωνίας αρ. 4 του Christian Sinding.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1763: Giovanni Benedetto Platti
1801: Domenico Cimarosa
1901: Vasily Sergeyevich Kalinnikov
1911: Edwin A. Jones
1914: Achille Abbati
1929: Elfrida Andrée
1954: Oscar Straus
1973: Emmy Frensel Wegener
2000: Barney Childs

12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Ermanno Wolf-Ferrari
1876: Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης και δάσκαλος Ermanno Wolf-Ferrari (γεν. Ermanno Wolf). Είναι

περισσότερο γνωστός για τις κωμικές όπερές του, όπως η ‘’Il Segreto di Susanna’’ (1909). Κάποιες από τις συνθέσεις του βασίζονται σε έργα του Κάρλο Γκολντόνι, συμπεριλαμβανομένων των ‘’Le donne curiose’’ (1903), ‘’I quarto Rusteghi’’ (1906) και το ‘’Il campiello’’ (1936). Ο Wolf-Ferrari γεννήθηκε στη Βενετία από Ιταλίδα μητέρα και πατέρα Γερμανό στρατιώτη. Το Ferrari ήταν το πατρικό επίθετο της μητέρας του, η οποία και το πρόσθεσε στο επώνυμό του το 1895. Αν και σπούδασε πιάνο από πολύ μικρή ηλικία, η μουσική δεν ήταν το κύριο πάθος του. Ως έφηβος, ο Wolf-Ferrari ήθελε να γίνει ζωγράφος σαν τον πατέρα του. Σπούδασε εντατικά στη Ρώμη και τη Βενετία και ταξίδεψε στο εξωτερικό για σπουδές στο Μόναχο. Εκεί ήταν που αποφάσισε να ασχοληθεί με την μουσική, λαμβάνοντας μαθήματα από το Josef Rheinberger. Γράφτηκε στο Ωδείο του Μονάχου και άρχισε να μαθαίνει αντίστιξη και σύνθεση. Αυτά τα αρχικά περιστασιακά μαθήματα μουσικής, τελικά κατέλαβαν εντελώς τις καλλιτεχνικές του σπουδές. Έγραψε τα πρώτα του έργα στη δεκαετία του 1890. Στην ηλικία των 19 , ο Wolf - Ferrari έφυγε από το ωδείο και επέστρεψε στο σπίτι του στη Βενετία. Εκεί εργάστηκε ως μαέστρος χορωδίας. Το 1900, ο συνθέτης είδε την πρώτη εκτέλεση μιας από τις όπερές του, της ‘’Cenerentola’’, στη Βενετία. Η πρεμιέρα ήταν μια αποτυχία. Το 1902, ο Wolf - Ferrari έκανε το ντεμπούτο του με την ίδια όπερα στη Βρέμη όπου το γερμανικό κοινό θα αποδειχθεί πιο θετικά προσκείμενο για το έργο του, ενώ η καντάτα του La vita nuova έφερε στον νεαρό συνθέτη διεθνή φήμη. Ο Wolf - Ferrari ξεκίνησε την ίδια περίοδο να μεταμορφώνει τις άγριες και πνευματώδεις φάρσες του Κάρλο Γκολντόνι σε κωμικές όπερες. Τα έργα που προκύπτουν ήταν εκλεκτικά, μελωδικά και απόλυτα ξεκαρδιστικα και όλα έγιναν διεθνείς επιτυχίες. Το 1902 έγινε καθηγητής σύνθεσης και διευθυντής του Liceo Benedetto Marcello. Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος όμως ήταν ένας εφιάλτης για τον Wolf - Ferrari. Ο νεαρός συνθέτης, ο οποίος μοίραζε το χρόνο του μεταξύ Μονάχου και Βενετίας, βρέθηκε ξαφνικά σε δύο χώρες αντιμέτωπες η μία με την άλλη. Μετακομίζει στη Ζυρίχη όπου η μεταπολεμική δουλειά του γίνεται πιο σκοτεινή και πιο πολύπλοκη συναισθηματικά. Το 1939 έγινε καθηγητής σύνθεσης στο Mozarteum του Salzburg. Το 1946 μετακόμισε και πάλι στην Ζυρίχη πριν επιστρέψει στην πατρίδα του τη Βενετία. Πέθανε to 1948 και είναι θαμμένος στο νησί San Michele. Τα έργα του συχνά υπενθυμίζουν την όπερα Μπούφα του 18ου αιώνα , παρόλο που ο ίδιος έγραψε , επίσης, πιο φιλόδοξες συνθέσεις στο στυλ του Pietro Mascagni και οι οποίες θεωρούνται λιγότερο καλές. Μεγάλο μέρος του έργου του έχει αγνοηθεί, αν και μια παράσταση το 1999 της όπερας ‘’Sly’’ από την Washington National Opera πυροδότησε μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος για τα έργα του.
http://www.youtube.com/watch?v=HJlrtuccFLM

Ermanno Wolf-Ferrari: Concerto per violino e orchestra op.26 (1944)

http://www.youtube.com/watch?v=3RYU6lQMm_E

Ermanno Wolf-Ferrari: I quatro Rusteghi (1906) Atti II° e III°

http://www.youtube.com/watch?v=KkFELH_USW0

Ermanno Wolf Ferrari: Quintetto per pianoforte e archi (1901)

Morton Feldman

1926: Γέννηση στη Νέα Υόρκη του Αμερικανού συνθέτη Morton Feldman. Μια σημαντική

φυσιογνωμία στη μουσική του 20ου αιώνα, ο Feldman ήταν πρωτοπόρος της λεγόμενης ακαθόριστης ή απροσδιόριστης μουσικής (indeterminate music), μια εξέλιξη που συνδέεται με την πειραματική σχολή της Νέας Υόρκης η οποία περιλάμβανε τους συνθέτες John Cage, Christian Wolff και Earle Brown. Τα έργα του Feldman χαρακτηρίζονται από καινοτόμους συμβολισμούς που είχε αναπτύξει για να δημιουργήσει τον χαρακτηριστικό του ήχο: ρυθμούς που μοιάζουν ελεύθερα κυμαινόμενοι, τονικές διαβαθμίσεις που ακούγονται ελαφρώς αόριστες, ήσυχη και αργά εξελισσόμενη μελωδία και επαναλαμβανόμενα ασύμμετρα μοτίβα. Ο Feldman σπούδασε πιάνο με την Vera Maurina Press. Οι πρώτοι δάσκαλοι σύνθεσης του Feldman ήταν ο Wallingford Riegger, ένας από τους πρώτους Αμερικανούς οπαδούς του Arnold Schoenberg, και ο Stefan Wolpe, Γερμανοεβραίος συνθέτης που είχε σπουδάσει με τους Franz Schreker και Anton Webern. ΟΙ Feldman και Wolpe πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους μιλώντας για τη μουσική και την τέχνη. Στις αρχές του 1950, ο Feldman γνώρισε τον John Cage. Οι δύο συνθέτες γρήγορα έγιναν καλοί φίλοι και ο Feldman μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στον δεύτερο όροφο του κτιρίου στο οποίο ζούσε ο Cage. Εκεί, πειραματίστηκε με μη τυποποιημένα συστήματα μουσικής σημειογραφίας, συχνά χρησιμοποιώντας κάναβο στις παρτιτούρες του όπου, με πολλές σημειώσεις προσδιόριζε τον αριθμό των φθόγγων σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά χωρίς να τους υποδεικνύει. Το 1961 του ανατέθηκε να συνθέσει τη μουσική για την ταινία του Jack Garfein ‘’Something Wild’’ και το 1977 έγραψε την όπερα ‘’Neither’’ σε λιμπρέτο του Samuel Beckett και. Το 1973, στην ηλικία των 47, ο Feldman έγινε καθηγητής της έδρας Edgard Varese στο Πανεπίστημιο του Buffalo. Τα κατοπινά χρόνια άρχισε να παράγει έργα μεγάλης διάρκειας, σπάνια μικρότερα από μισή ώρα και συχνά σε μια συνεχή κίνηση. Τα έργα αυτά περιλαμβάνουν το ‘’Violin and String Quartet’’ (1985, περίπου 2 ώρες), το ‘’For Philip Guston’’ (1984, τέσσερις ώρες περίπου) και , πιο ακραία περίπτωση, το ‘’String Quartet II’’ ( 1983 με διάρκεια πάνω από έξι ώρες χωρίς διάλειμμα). Ο Feldman παντρεύτηκε την Καναδή συνθέτρια Barbara Monk λίγο πριν το θάνατό του. Πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος το 1987 στο σπίτι του στο Buffalo της Νέας Υόρκης.

http://www.youtube.com/watch?v=LY4hczcLp3g

Morton Feldman - Triadic Memories (Louis Goldstein)

http://www.youtube.com/watch?v=13WGthWZink

Morton Feldman For Philip Guston

http://www.youtube.com/watch?v=1ZZ0DYIkaP8

Morton Feldman ~ Rothko Chapel

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1674: Πρεμιέρα στο Παρίσι του ‘’Alceste’’ του Jean-Baptiste Lully.
1973: Πρεμιέρα στην Νυρεμβέργη του κοντσέρτου για πιάνο αρ.2 του Aribert Reimann.

ΘΑΝΑΤΟΙ
1674: Giacomo Carissimi
1735: John Eccles
1765: Johann Melchior Molter
1960: Alfred Matthew Hale
1980: Frederico de Freitas
1990: Paul Amadeus Pisk
2006: Meinrad Schütter
2012: Sadao Bekku