SHOSTAKOVICH - Symphonies 7 & 11

 SHOSTAKOVICH

1906 - 1975

Ο Πόλεμος 

Με το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας το 1941, ο Σοστακόβιτς αρχικά παρέμεινε στο Λένινγκραντ στη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης, διάστημα κατά το οποίο έγραψε τα τρία πρώτα μέρη της 7ης Συμφωνίας του (της επονομαζόμενης Συμφωνίας του Λένινγκραντ). Συνεισέφερε επίσης στην κρατική εκστρατεία εμψύχωσης, εκφωνώντας μεταξύ άλλων ραδιοφωνικό διάγγελμα προς τον ρωσικό λαό. Τον Οκτώβριο του 1941, ο συνθέτης και η οικογένειά του μεταφέρθηκαν στο Kyubishev (σημερινό Samara), όπου η συμφωνία ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 5 Μαρτίου 1942. Η πρεμιέρα του έργου στην Μόσχα, στις 27 Μαρτίου, έγινε κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, όμως οι θεατές δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις ούτε και έπειτα από συναγερμό αεροπορικής επιδρομής. Ο Στάλιν ήθελε να κάνει το έργο γνωστό και εκτός Σοβιετικής Ένωσης: τον Ιούνιο και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς το έργο παρουσιάστηκε στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη και έγινε σύμβολο της ρωσικής αντίστασης τόσο στην Ε.Σ.Σ.Δ. όσο και στη Δύση. Η επιθυμία του Σοστακόβιτς να γίνει συναυλία και στο Λένινγκραντ εκπληρώθηκε αργότερα• ένα αεροσκάφος έσπασε τον αεροπορικό αποκλεισμό και μετέφερε τις παρτιτούρες στην πόλη και η συναυλία, που έγινε στις 8 Αυγούστου, μεταδόθηκε από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Σοβιετικής Ένωσης.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BC%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B9_%CE%A3%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82 

Επιμέλεια
*Panos Ermidis

Συμφωνία αρ. 7 "Λένιγκραντ"
 

Dmitri Shostakovich (1906-1975), Συμφωνία αρ. 7 "Λένιγκραντ". Απόσπασμα από το 1ο μέρος. Η σύνθεση της 7ης έγινε στα τέλη του 1941 στο Λένινγκραντ, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα.
Shostakovich. Symphony nº 7, "Leningrad". 1º mov. Barcelona Symphony Orchestra (OBC)
http://www.youtube.com/watch?v=eMS-MbNNMaY&feature=share

Leningrad, 1942

Η πρεµιέρα της Εβδόµης Συµφωνίας δόθηκε στο Κούιµπισεφ στις 5 Μαρτίου 1942 και 24 ηµέρες αργότερα το έργο παρουσιάστηκε στη Μόσχα. Το µουσικό κείµενο καταγράφηκε σε µικροφίλµ και έτσι κατόρθωσε να φυγαδευθεί µε αεροπλάνο στην Τεχεράνη και από εκεί στη Δύση, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε στις 22 Ιουνίου 1942 στο Λονδίνο. Στις 19 Ιουλίου του ίδιου έτους παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη από τη Συµφωνική Ορχήστρα NBC υπό τον Αρτούρο Τοσκανίνι, σε μια εκτέλεση η οποία προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια του συνθέτη.
Η παρουσίαση της Εβδόμης Συμφωνίας στο Λένινγκραντ αποδείχθηκε πραγματική οδύσσεια. Η μοναδική ορχήστρα που εξακολουθούσε να εδρεύει στην πόλη ήταν εκείνη της Ραδιοφωνίας – αν και είχε κυριολεκτικά αποδεκατιστεί, καθώς πολλά μέλη της είχαν πεθάνει από ασιτία, ενώ άλλα πολεμούσαν στο Μέτωπο. Οι μουσικές εκδηλώσεις άλλωστε είχαν από καιρό σταματήσει, «υπακούοντας» σε μια παλιά ρωσική παροιμία σύμφωνα με την οποία «όταν ηχούν τα κανόνια, οι μούσες σωπαίνουν». Αφίσες τοιχοκολλήθηκαν στους δρόμους καλώντας τους εναπομείναντες μουσικούς να παρουσιαστούν στην Επιτροπή της Ραδιοφωνίας, ενώ κάποιοι άλλοι ανεκλήθησαν από τα χαρακώματα. Ενα αεροσκάφος έσπασε τον γερμανικό αποκλεισμό και πέταξε την παρτιτούρα μέσα σε ένα σακίδιο.

Πρόβα με τον Καρλ Ιλίτς Ελίασμπεργκ
Μεσημέρι Κυριακής,  9 Αύγουστου 1942 - 355η ημέρα της Πολιορκίας, δόθηκε η συναυλία στη
μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής με μαέστρο τον
Καρλ Ιλίτς Ελίασμπεργκ

«Χριστέ μου, πόσο αδύνατοι ήταν όλοι τους» θυμόταν χρόνια αργότερα ένας από τους διοργανωτές της συναυλίας. «Πώς ζούσαν οι άνθρωποι αυτοί τους οποίους ξετρυπώσαμε από τα σκοτεινά διαμερίσματά τους; με κόπο συγκρατήσαμε τα δάκρυά μας όταν τους είδαμε να φέρνουν τα ρούχα της συναυλίας και τα μουσικά όργανα και να αρχίζουν τις πρόβες κάτω από τον παγωμένο θόλο του στούντιο. Ήταν τόσο εξαντλημένοι ώστε η πρώτη δοκιμή διήρκεσε μόνο 15 λεπτά και αναγκαστήκαμε να τους εξασφαλίσουμε επιπλέον μερίδες φαγητού προκειμένου να συνεχίσουν τις επόμενες ημέρες, σε μια πόλη όπου κυριαρχούσε η φρίκη του θανάτου».
Η συναυλία πραγματοποιήθηκε τελικά στις 9 Αυγούστου 1942 και μεταδόθηκε, μέσω μεγαφώνων, σε ολόκληρο το Λένινγκραντ. Με την περίφημη «Επιχείρηση Μπουρίνι» που προηγήθηκε, 3.000 οβίδες εκτοξεύθηκαν εναντίον θέσεων του γερμανικού πυροβολικού προκειμένου να εξασφαλιστεί η σιγή του κατά τη διεξαγωγή της. Όπως αργότερα ο ίδιος ο συνθέτης δήλωνε στο περιοδικό «Time», «εδώ οι μούσες μιλούν μαζί με τα όπλα».
(απόσπασμα από τη δημοσίευση της Ίσμας Τουλάτου στο ΒΗΜΑ "Όταν η μουσική ηχεί μαζί με τα κανόνια", 23 Οκτωβρίου 2011)

Το ίδιο μέρος της 7ης Συμφωνίας, με σπάνιο αρχειακό υλικό από την πολιορκία του Λένιγκραντ:
Leningrad.Blokada.
http://www.youtube.com/watch?v=a4IzpfRJNQk&feature=BFa&list=PLD257B47BB47FF9F1&lf=mh_lolz

Dmitri Shostakovich playing Symphony 7 (Leningrad)
http://www.youtube.com/watch?v=Ya79lvGgalU&feature=BFa&list=PLD257B47BB47FF9F1&lf=mh_lolz

Dmitri Shostakovich: Symphony No.7 (1941)/ Toscanini 

http://www.youtube.com/watch?v=SG_KJI6sOwc&feature=youtu.be

ολοκληρωμένη

Συμφωνία αρ. 11 op. 103

‎11η συμφωνία (op.103) «Έτος 1905» του Dmitri Shostakovich (1906-1975): την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 1905, γνωστή ως «Ματωμένη Κυριακή», ο τσάρος Νικόλαος Β΄ έδωσε εντολή στην αστυνομία να ανοίξει πυρ εναντίον άοπλων διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ζητώντας εκδημοκρατισμό. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι εξακριβωμένος, αλλά υπολογίζεται ότι περίπου 1000 άτομα σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Αυτό το γεγονός ήταν μια από τις αφορμές που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1905. Ο Shostakovich συνέθεσε την συμφωνία το καλοκαίρι του 1957 και η πρεμιέρα έγινε στη Μόσχa, στο πλαίσιο των 40 χρόνων της οκτωβριανής επανάστασης, υπό την διεύθυνση του Nathan Rachlin. Τέσσερις μέρες μετά έγινε μια δεύτερη παρουσίαση του έργου με την φιλαρμονική του Λένιγκραντ υπό την διεύθυνση του Jevgeny Mravinsky.

Την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 1905 (22 Ιανουαρίου με το νέο ημερολόγιο) ο ιερέας Γκεόργκι Γκαπόν οργάνωσε ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην Αγία Πετρούπολη. Ηγείτο της «Συνέλευσης», ενός νόμιμου συνδικάτου που συσπείρωνε κυρίως θρησκευόμενους εργάτες. Πάνω από 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε έξι σημεία της πόλης, με σκοπό να κατευθυνθούν στα Χειμερινά Ανάκτορα και να επιδώσουν τα αιτήματά τους στον τσάρο.
Η διαδήλωση ήταν ειρηνική. Ο πατέρας Γκαπόν και οι συνεργάτες του είχαν δημιουργήσει συνθήκες αποτελεσματικής περιφρούρησης για να μην παρεισφρήσουν αναρχικά στοιχεία, που είχαν έντονη παρουσία στα πολιτικά δρώμενα της τσαρικής Ρωσίας. Η αστυνομία φαινόταν να ελέγχει την κατάσταση, αφού επρόκειτο για ένα απολύτως ελεγχόμενο συλλαλητήριο.

Οι διαδηλωτές συν γυναιξί και τέκνοις προχώρησαν προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, κρατώντας θρησκευτικά λάβαρα και τραγουδώντας εκκλησιαστικούς και πατριωτικούς ύμνους, όπως «Ο Θεός σώζει τον Τσάρο». Είχαν την πεποίθηση ότι θα έβλεπαν τον αγαπημένο τους αφέντη για να του θέσουν τα αιτήματά τους και αυτός ως «καλός πατερούλης» θα έδινε τις αναγκαίες λύσεις.

Αντ' αυτού αντιμετώπισαν τις κάνες των όπλων της Αυτοκρατορικής Φρουράς, μόλις πλησίασαν στο Παλάτι. Στο μακελειό που επακολούθησε από τους πυροβολισμούς και τον πανικό υπολογίζεται ότι υπήρξαν 200 νεκροί και 800 τραυματίες.
Ο Νικόλαος Β' χαρακτήρισε το περιστατικό «οδυνηρό».
Ο ίδιος απουσίαζε από το Παλάτι και η απόφαση για το αιματοκύλισμα φαίνεται ότι λήφθηκε από τον υπερβάλλοντα ζήλο κάποιου αξιωματικού. Όμως, το ανάθεμα θα πέσει πάνω στον Τσάρο, που θα χάσει την εμπιστοσύνη μεγάλων μαζών του λαού.
Αμέσως μετά το μακελειό στα Χειμερινά Ανάκτορα ξέσπασαν μεγάλες ταραχές στην Αγία Πετρούπολη, με εκτεταμένες καταστροφές και λεηλασίες. Οι εξελίξεις οδήγησαν στη λεγόμενη «Επανάσταση του 1905» και το φιλελεύθερο αλά ρωσικά πείραμα του πρωθυπουργού Πιοτρ Στολίπιν. Η αντίστροφη μέτρηση για την ανατροπή της ρωσικής μοναρχίας είχε αρχίσει.
http://www.sansimera.gr/articles/468

Shostakovich - Symphony No.11_2. January 9th
http://youtu.be/9EqjseZX4vM

Шостакович "Набат" Shostakovich Symphony NO.11 - Finale (4th: Tocsin "1905")
http://youtu.be/HYSNJr4-1kk

Dmitri Shostakovich - Symphony No. 11 'The Year 1905'

http://www.youtube.com/watch?v=K_EfFI46Q-E&feature=related
ολοκληρωμένη