Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

RACHEL'S MUSIC FOR EGON SCHIELE





Egon Schiele, "Self portrait grimacing"


Επιμέλεια: Elpida Nousa
12/6/2016


Ο Έγκον Σίλε γεννήθηκε σαν σήμερα 12 Ιουνίου 1890.Η ζωή του πολύ σύντομη, έχασε τη μάχη με το θάνατο μόλις στα 28 του, τέσσερεις μέρες μετά από την απώλεια της γυναίκας του Ήντιθ , που κυοφορούσε το παιδί τους.Και οι δυο, έπεσαν θύματα της ισπανικής γρίππης που θέριζε την Ευρώπη εκείνη την εποχή.

Σαν καλλιτέχνης βάζει τη γυναίκα στο επίκεντρο της δημιουργίας του, με τη σεξουαλική ενέργειά της να αποτελεί τη μεγαλύτερη έμπνευσή του, τόσο, που να στιγματιστεί για πορνογραφία.
Αλλόκοτη η ζωή του κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε για αποπλάνηση ανηλίκων, παράλληλες σχέσεις,...κλπ...
Οι φιγούρες του συχνά είναι τραχιές, δύσκαμπτες, αποστεομένες, σχεδόν αποτρόπαιες. Στο έργο του συναντάς την ερωτική εκδοχή ενός σκληρού πεπρωμένου. Ιδιαίτερος, εκκεντρικός, απογυμνώνει την ομορφιά από κάθε τι εξωραϊστικό, με τρόπο αριστοτεχνικά βέβηλο!
Ωμή η τεχνοτροπία του, με φιγούρες καχεκτικές και νευρώδεις.
Ειδικά στις αυτοπροσωπογραφίες του φαίνεται να ποζάρει με έντονη θεατρικότητα, με στόχο να μας αποκαλυφθεί κάνοντας γκριμάτσες, μορφασμούς και δημιουργώντας έντονες συσπάσεις μυών.

******

ΜΟΥΣΙΚΗ: <<Rachel's : "Music for Egon Schiele">>

Γραμμένη για ένα χοροθέατρο είναι η μουσική που προτείνω γι'απόψε, εμπνευσμένη από την τραγική ζωή του αυστριακού καλλιτέχνη.
Ενα ορχηστρικό έργο των Rachel's, ενός μουσικού συνόλου που στην προκειμένη περίπτωση υπηρετεί το είδος της "Σύγχρονης Μουσικής Δωματίου".

Το έργο έχει τίτλο "Music for Egon Schiele", ξετυλίγεται σε 12 μουσικά επεισόδια και προσπαθεί να σκιαγραφήσει διακριτικά την προσωπικότητα και τη ζωή του ζωγράφου, υφαίνοντας μια αραχνοΰφαντη, λεπτεπίλεπτη μελωδική γραμμμή, να τυλίξει με αγάπη τον τραγικό δημιουργό.

Το πιάνο μεταφέρει συγκλονιστικά την αίσθηση του δράματος με βαθιές συγχορδίες σε ένα επίμονο οστινάτο κατά το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης, ενώ το τσέλο με το μελαγχολικό ηχόχρωμα, σε μια αέναη κίνηση του δοξαριού ταυτίζεται πιστά με την θλίψη του θεατή-ακροατή.
Με τη δυναμική συγκρατημένη και την ένταση να απελευθερώνεται σπάνια, εκτός από κάποια σημεία κορύφωσης της τραγικότητας, όπου πυκνώνει η υφή για να αποδώσει το απεγνωσμένο και βασανιστικό.
Η κίνηση της μελωδίας από το πιάνο συνεχής, ακούραστη, ατέρμονη λαχτάρα για δημιουργία και πειραματισμό, στο 3ο και 5ο επεισόδιο , όπου περιγράφει την ανάγκη του για έκφραση εικαστική μέσα από τις αυτοπροσωπογραφίες του.
Συγκοπτόμενοι ρυθμοί σε μινιμαλιστικό ύφος η απόδοση της σχέσης του με την Mime Van Osen, αρτίστας της παντομίμας.
Από τα pizzicati η έκφραση των αλλόκοτων, νευρωδών χαρακτηριστικών στα γυμνά σώματά του.
Κρυστάλλινες πινελιές στη υψηλή περιοχή του πιάνου, η ανάσα κι η λατρεία του για την Ήντιθ...
Το έργο ολοκληρώνεται αφού επανέλθει στο αρχικό θέμα σε μια μονότονη αρμονική αλυσίδα, που κόβεται απότομα αφήνοντας ατελή την πτώση, μετέωρη την αισθηση της "αναμονής της λύσης".





<<Rachel's : "Music for Egon Schiele">>



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου