Επιμέλεια: Χρίστος Σιψής
16/5/2017
<<Αυτή η μελωδία με συνοδεύει εδώ και χρόνια.
Όταν δεν πίστευα στον Θεό, την απολάμβανα σαν αγνή μουσική, μια από τις ωραιότερες που γνωρίζω. (...)
Τώρα που πιστεύω , εχει γινει ο ύμνος της πίστης μου, ενας ύμνος που υψώνεται ως τον ουρανο.>>
<< Ιδού , λοιπόν, τα λόγια ψιθυρίστηκαν: "Et Incarnatus est" - η μουσική μπορεί να γεννηθεί. Δεν θα υπάρχουν πια λέξεις, παρά μόνο μια πνοή, μια πνοή αυθόρμητη...
Κάτω από ένα αραχνοΰφαντο ακομπανιαμέντο (μια φίνα δαντέλα από φλάουτα και όμποε), η φωνή γίνεται με τη σειρά της όργανο, αλλά το πιο απαλό , το πιο ωραίο, το πιο εκηβόλο. (...)
"Et Incarnatus est": ο θεσπέσιος ύμνος της λατρείας, μια δοξολογία της ζωής. Ανήκουστος." >>
<< "Γιατί υπάρχει κάτι στη θέση του τίποτα;" ρωτούν οι φιλόσοφοι.
"Υπάρχει!" απαντά η μουσική!
Et Incarnatus est. >>
Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΤΣΑΡΤ, ΕΡΙΚ-ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΣΜΙΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου