KONTOGIORGOS GEORGE

Γιώργος Κοντογιώργος (1945-)


Γεννήθηκε: 28 Φεβρουαρίου, Λαμία (Ελλάδα)


Σπούδασε θεωρητικά της μουσικής με τον Αλέξανδρο Αινιάν , στο Δημοτικό Ωδείο Λαμίας. Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με τον ίδιο δάσκαλο στην Αθήνα, με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον στη σύνθεση και την ενορχήστρωση . Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, έγραψε περισσότερες από 70 μπαλάντες και λαϊκά τραγούδια για δημοφιλείς τραγουδιστές . Μερικά από αυτά αποδείχθηκαν πολύ επιτυχής και δόθηκαν βραβεία. Επιπλέον, εργάστηκε ως ενορχηστρωτής μουσικής και διευθυντής ορχήστρας στο στούντιο των μεγάλων Ελληνικών Εταιρειών και διοργανώνονται πάνω από 250 τραγούδια από πολλούς άλλους συνθέτες .

Έγραψε μουσική για το θέατρο και 3ο Εθνικό ραδιοφωνικό κανάλι , εκτός από την μουσική για
τον κινηματογράφο και για την τηλεοπτική σειρά . Από το 1980 και μετά αφοσιώθηκε συστηματικά με τη σύνθεση της κλασικής μουσικής . Έχει πάρει πολλά βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου βραβείου του Κλασικού Μαρίμπα Λιγκ Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης, USA 2007, Ανταγωνισμού της Gardens Μουσική 3ο Διεθνές συνθέτη , Κρακοβία , Πολωνία 2006 και το Σε 27 Τεμάχια : Ο διαγωνισμός Hilary Hahn Encores , USA 2012 .

Οι συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε αίθουσες συναυλιών στην Ελλάδα , τον Καναδά , τη Φινλανδία , την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πολωνία , το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες από σύνολα και ορχήστρες, συμπεριλαμβανομένου του Νέου Ελληνικού Κουαρτέτου και το Κουαρτέτο Εγχόρδων , την Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσική , η οποία διεξήχθη από τον Αλέξανδρο Μυράτ (Ελλάδα), Ορχήστρα των Χρωμάτων του, διηύθυνε ο Μίλτος Λογιάδης (Ελλάδα), Ορχήστρα της Πάτρας, που πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο (Ελλάδα) συνθέτη, η Ορχήστρα Δωματίου Ορφέας (Πολωνία), Φιλαρμονία Giuseppe Sinopoli , η οποία διεξήχθη από τον Silvio Bruni (Ιταλία ), το Tapiola Sinfonietta που διεξήχθη από τον David Caludio (Φινλανδία) και σολίστες όπως ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς (Ελλάδα), τα κρουστά Beverley Johnston (Καναδάς) και Δημήτρης Δεσύλλας (Ελλάδα), η βιολιστές Γιώργος Δεμερτζής και Sergiu Nastasa (Ελλάδα), η πιανίστα Μαρία Αστεριάδου (ΗΠΑ), οι κιθαρίστες Παύλος Κανελλάκης (Ιρλανδία) και Janne Malinen (Φινλανδία) και ο οργανίστας Paul Ayres (UK) . Πρεμιέρες της μουσικής του 2006-2012 περιλαμβάνουν χώρους όπως ο καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου (London , UK), το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αθήνα , Ελλάδα ) , Jagiellonian University Botanic Garden , Γαλικίας Μουσείο και του Αγίου Πέτρου και η Βασιλική Παύλου (Κρακοβία, Πολωνία), Basilica di San Lorenzo (Φλωρεντία, Ιταλία), Uxbridge Music Hall (Uxbridge, Οντάριο, Καναδάς), Crawford Δημοτική Πινακοθήκη (Cork, Ιρλανδία ), Sandy Ford Εκκλησία και Dublin City Gallery ο Hugh Lane (Δουβλίνο, Ιρλανδία), Tapiola Συναυλία Hall (Espoo - Ελσίνκι, Φινλανδία), Morphy Hall (Madison, Wisconsin, USA) και ο Jan Hus Presbyterian Church (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ).


Έργα: για σόλο Όργανα, Φωνητικά έργα, Κουαρτέτο Εγχόρδων, Ορχηστρικά σύνολα, Μουσική Δωματίου, για Συμφωνική Ορχήστρα και Κοντσέρτα για Πιάνο (The Aegean Concerto) και Κιθάρα και Ορχήστρα.
 
http://www.naxos.com/person/George_Kontogiorgos/197772.htm

George Kontogiorgos- Bio, Albums, Pictures – Naxos Classical Music.

naxos.com

http://listofcomposers.blogspot.gr/2014/02/kontogiorgos-george-1945.html

Dictionary Composers: Kontogiorgos, George (1945-)

listofcomposers.blogspot.se

****


Συνθέσεις: 

http://www.reverbnation.com/.../14426320-string-quartet...

String Quartet No. 1 -Unicorn- 1st mvt. Adagio by George Kontogiorgos

reverbnation.com|Από eMinor

Before the rain starts

Duet for Violin and Piano, Awarded Honorable Mention in the "In 27 Pieces Hilary Hahn Encores Contest“

Αποθήκευση

SOUNDCLOUD.COM|ΑΠΟ GEORGE-KONTOGIORGOS

TCHAIKOVSKY, MAZEPPA

The Battle of Poltava, by Denis Martens the Younger, 1726

Myrto Zacharopoulou
6/11/2015


Pyotr Il'yich TCHAIKOVSKY(07-05-1840—06-11-1893).
Σαν σήμερα στις 6 Νοεμβρίου πέθανε ο μεγάλος αυτός ρομαντικός Ρώσος συνθέτης.
Τα αίτια του θανάτου του παραμένουν μέχρι σήμερα αδιευκρίνιστα.
Χολέρα ή αυτοκτονία είναι οι πιθανότερες εκδοχές.
Εκτός από τα υπέροχα ορχηστρικά του έργα ο Τσαϊκόφσκι μας άφησε παρακαταθήκη τρία μεγάλα έργα μπαλέτου ( Ωραία κοιμωμένη,Καρυοθραύστης Λίμνη των κύκνων),
Γιατί εκτός των άλλων ήταν ο πρώτος σημαντικός συνθέτης που καθιέρωσε το μπαλέτο σαν τέχνη ανεξάρτητη.
Αλλά συνέθεσε και αξιόλογες όπερες (Ευγένιος Ονιέγκιν,Ντάμα Πίκα,Γιολάντα,Μαζέππα...)
'Οπως και ο προκάτοχος του Glinka,,ταξίδεψε στη Δύση προκειμένου να ανακαλύψει νέες μορφολογικές και αρμονικές τεχνικές.
Ωστόσο το έργο του διακρίνεται για την υπέροχη μελωδικότητα του,το ασίγαστο πάθος και μια αδιόρατη μελαγχολία,που είναι χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας του αλλά και γενικότερα της ρώσικης προέλευσης του.

Οpera MAZEPPA

Ο θρύλος του ευγενή Ivan Mazeppa ήταν ιδιαίτερα ελκυστικός στους ποιητές των αρχών του 19ου αιώνα. Συνθέτες του ίδιου αιώνα εμπνεύστηκαν με τη σειρά τους από αυτά τα ποιήματα.
Ο Liszt έγραψε το συμφωνικό ποίημα “Mazeppa”το 1851 πάνω στα δύο ομότιτλα ποιήματα του Lord Byron και Victor Hugo.
O Tchaikovsky αντίθετα εμπνεύστηκε την ομότιτλη όπερα από το αφηγηματικό ποίημα του Alexander Pushkin “Poltava”,που αναφέρεται στη μάχη της Πολτάβας.
H μάχη της Πολτάβας είναι η σημαντικότερη μάχη του Μεγάλου Βόρειου πολέμου.
Στις 8 Ιουλίου 1709,ο τσάρος Πέτρος Α! (Μέγας Πέτρος) νίκησε εκεί τον Κάρολο ΙΒ! της Σουηδίας και κατέστησε τη Ρωσία ηγεμονική δύναμη της περιοχής.
Ο Tchaikovsky έγραψε την όπερα “Mazeppa” πάνω σε λιμπρέτο του Victor Burenin αλλά και με την διαμόρφωση και συμμετοχή του ιδίου στο λιμπρέτο.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Ουκρανία του 18ου αιώνα.
Είναι μια όπερα σε τρεις πράξεις(έξι σκηνές)
Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μόσχα στο θέατρο Μπολσόυ,στις 15 Φεβρουαρίου 1884.με τον Bogomir Korsov στο ρόλο του Μαζέππα.
Στο συμφωνικό ποίημα του Liszt το πρόσωπο του Μαζέππα παρουσιάζεται εξιδανικευμένο.
Αλλά και ο Δεκεμβριστής ποιητής Konstantin Releev στο ποίημα του “Voinarovski”τον επαινεί σε αντίθεση με τον Πούσκιν.
Στη μάχη της Πολτάβας ο φύλαρχος των Κοζάκων Μαζέππα,εικάζεται ότι αποστάτησε και πήγε με το μέρος των Σουηδών εναντίον του τσάρου.
Ο Πούσκιν και ο Τσαϊκόφσκι είναι σίγουρα με το μέρος του τσάρου από τον οποίο νικήθηκε ο Κοζάκος φύλαρχος.
Ο Πούσκιν πιστεύει πως ο Μαζέππα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας προδότης,φιλόδοξος γέρος που ερωτεύθηκε μια νεαρή κοπέλα την Μαρίγια ή Μαρία και την έκανε να τον ερωτευτεί και αυτή.
Δεν δίστασε μάλιστα να γίνει αιτία να εκτελεστεί ο πατέρας της κοπέλας Κοτσούμπεϋ επειδή εναντιώθηκε σε αυτό το γάμο και ήθελε να τον εκδικηθεί.
Κατά την εξέλιξη της ιστορίας ο Μαζέππα κρύβει από την Μαρίγια αυτά που συμβαίνουν με τον πατέρα της.
Η μητέρα της όμως μαθαίνει την αλήθεια και παρακαλεί τη κόρη της να σώσει το πατέρα της.
Οι δύο γυναίκες φθάνουν στο τόπο της εκτέλεσης τη στιγμή που ο Κοτσούμπεϋ σκοτώνεται.
Τέλος η τρίτη πράξη ξεκινά με ένα ιντερλούδιο του συνθέτη που αναπαριστά τη μάχη της Πολτάβας,με μία φρενήρη μουσική,γεμάτη εκρήξεις.
Στη τρίτη πράξη ο αποστάτης και νικημένος Μαζέππα ζητά καταφύγιο στο κατεστραμμένο σπίτι του Κοτσούμπεϋ,όπου συναντά τον Αντρέυ,τον νεαρό που ήταν ερωτευμένος από την αρχή με τη Μαρίγια και τον τραυματίζει θανάσιμα.
Τότε εμφανίζεται η Μαρίγια που έχει χάσει τα λογικά της και δεν αναγνωρίζει τον αγαπημένο της Μαζέππα.
Το τέλος της τρίτης πράξης είναι και η πιο συγκινητική σκηνή της όπερας.
Η στιγμή που ο ετοιμοθάνατος Αντρέυ της εξομολογείται για άλλη μια φορά τον έρωτα του.
Η Μαρίγια πιστεύει πως είναι ένα κουρασμένο παιδί και το νανουρίζει(Maria's Lullaby).

Πηγή Wiki

 Ο Bogomir Korsov στο ρόλο του Μαζέππα,θέατρο Μπαλσόυ 

στη Μόσχα στις 15 Φεβρουαρίου 1884,

όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η όπερα.

Ολόκληρη η Όπερα

 Η όπερα παίχθηκε το 1997 στο θέατρο Μαρίνσκι της Αγ.Πετρούπολης 

υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Valery Gergiev. 

H παράσταση μεταφέρθηκε και στη Metropolitan 

Opera της Ν.Υόρκης το 1998.

 Ιστορική εγγραφή με γραμμόφωνο(1908), “Maria's Lullaby” 

με τη Natalija Ermolenco-Yuzhina(1881-1937),

δραματική Ρωσίδα σοπράνο που μεσουρανούσε 

στα θέατρα Μαρίνσκι και Μπολσόυ 

 στην εποχή της.

 Μία εκδοχή του “Lullaby” στο τέλος της τρίτης πράξης,

με τη Ρωσίδα τραγουδίστρια της όπερας του θεάτρου 

Μπολσόυ και σύζυγο του Μστισλάβ 

Ροστρόποβιτς,Galina

Μια εξαιρετική ερμηνεία του “Lullaby” από τη διεθνούς 

φήμης Βουλγάρα σοπράνο με τη δυνατή γεμάτη ενέργεια 

και με μεγάλη έκταση φωνή, Ghena Dimitrova 

(1941-2005).Το Lullaby με τη Dimitrova 

αρχίζει στο 7.45'.

“Ο χορός των Κοζάκων” από τη πρώτη πράξη του έργου,

όπου μια ομάδα χωρικών χορεύει παραδοσιακούς 

χορούς στο σπίτι του Κοτσούμπεϊ παρόντος 

και του Μαζέππα.

 

ΣΟΦΟΚΛΗΣ, ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ

Fulchran-Jean Harriet , Oedipus at Colonus, 1798, on canvas,
Cleveland Museum of Art

Επιμέλεια: De Profundis Ya
8/7/2015


Σοφοκλής: "Οιδίπους επί Κολωνώ". Ο Οιδίπους εξόριστος, συνοδευόμενος από την Αντιγόνη, φτάνει στον Κολωνό. (Απόσπασμα)

ΧΟΡΟΣ
Θέλω ν' ακούσω, φίλε,
σωστή την ιστορία
αυτή, που τόσο απλώθη
στον κόσμ' όλο κι' ακόμη
δε λησμονιέται διόλου.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Ωιμέ!
ΧΟΡΟΣ
Παρακαλώ σε,
στρέξε.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Ωχ, αλλοίμονό μου!
ΧΟΡΟΣ
Στρέξε· γιατί κ' εγώ
σ' ό,τι γυρεύεις στρέγω.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Αντιστροφή α'
Έπαθα, φίλοι, συφορές, έπαθα αθέλητά μου
και μάρτυρας ο θεός μου·
μα κι' απ' αυτές δεν ήλθε
καμμιά με θέλησή μου.
ΧΟΡΟΣ
Όμως σε τι έχεις πάθει;
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Μ' έμπλεξε η πολιτεία
χωρίς να το γνωρίζω
σε μισητό κρεββάτι,
σε γάμους, που αφανίζουν.
ΧΟΡΟΣ
Αλήθεια, όπως μαθαίνω,
επήρες της μητέρας
το στυγερό κρεββάτι;
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Ωιμέ! θάνατος είναι
ν' ακούω τούτο, φίλε.
Όμως αυτές οι δύο
δικές μου είναι . . .
ΧΟΡΟΣ
Τι λες;
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Κόρες και δυο κατάρες!
ΧΟΡΟΣ
Ω Δία!
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
Γεννήθηκαν
από την κοιλοπόνια
ίδιας στους τρεις μας μάννας.
ΧΟΡΟΣ
Στροφή β'
Είναι λοιπόν και κόρες σου και. . . (16)
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
και δυο αδερφάδες.
του πατέρα
ΧΟΡΟΣ
Ωιμένα!
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
και βέβαια ωιμένα!
αδιάκοπα χτυπήματα,
κακομοιριάς περίσσιας.

Οιδίπους επί Κολωνώ, απόσπασμα.
Μετάφραση: Ηλίας Βουτιερίδης
Πηγή: http://www.gutenberg.org/files/39382/39382-h/39382-h.htm

Antoni Brodowski, Oedipus and Antigone, oil on canvas, 191 × 293 cm, 1828. National Museum, Warsaw

Για το έργο αυτό του Σοφοκλή, συνέθεσαν έργα ο Rossini και ο  Antonio Sacchini



Rossini

Antonio Sacchini, Oedipe a Colone
Όπερα του ANTONIO SACCHINI, με λιμπρέτο του Nicolas-François Guillard, βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή. Η πρεμιέρα της δόθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1786 για τα εγκαίνια του νέου θεάτρου των Βερσαλιών, στις Βερσαλίες, παρουσία του Βασιλιά Λουδοβίκου 16ου και της Μαρίας Αντουανέτας, χωρίς όμως επιτυχία. Ο λόγος της αποτυχίας μπορεί να ήταν η κακή ακουστική. Η Μαρία Αντουανέτα υποσχέθηκε στον Sacchini μια καλύτερη παραγωγή στο Fontainebleau, όμως δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί.
Λέγεται, οτι η είδηση της ακύρωσης της παράστασης επιτάχυνε τον θάνατο του ήδη βαριά άρρωστου συνθέτη, στις 9 Οκτωβρίου 1786. Στη 1η Φεβρουαρίου1787 δόθηκε μια παράσταση από την Όπερα του Παρισιού στο θέατρο Théâtre de la Porte Saint-Martin και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Έκτοτε έγινε από τα πιο δημοφιλή έργα για αρκετές δεκαετίες, φθάνοντας συνολικά σχεδόν στις 600 παραστάσεις από το 1844.

Jean-Antoine-Théodore Giroust, Cleveland Museum of Art, 1788, Dallas Museum of Art

H υπόθεση της τραγωδίας:

Η τραγωδία του Σοφοκλή «Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ», που παρουσιάστηκε στους Αθηναίους,πιθανόν 401 π.X από τον ομώνυμο εγγονό του (δηλαδή 5 χρόνια μετά το θάνατο του Σοφοκλή) πραγματεύεται το τέλος του βασιλιά Οιδίποδα.
Ο Οιδίπους, ο τυφλός και εξόριστος πρώην βασιλιάς της Θήβας, φτάνει μετά από περιπλάνηση στον Αθηναϊκό δήμο του Ίππιου Κολωνού, οδηγούμενος από την κόρη του Αντιγόνη. Κάθεται σ' ένα βράχο μέσα στο ιερό άλσος των Ευμενίδων και ανακαλύπτεται από κάποιο κάτοικο, που τον διώχνει. Ο Οιδίπους αρνείται να φύγει επικαλούμενος χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο το μέρος αυτό θα είναι ο τόπος της τελικής του ανάπαυσης. Στο μεταξύ έρχεται εκεί και η άλλη κόρη του Οιδίποδα, η Ισμήνη. Ο Κολωνιάτης συγκεντρώνει τους γέροντες του τόπου. Αυτοί λυπούνται τον αδύναμο γέροντα και την κόρη του, αλλά, μόλις πληροφορούνται το όνομά του, τρομοκρατούνται και τον διατάζουν να φύγει. Ο Οιδίπους επικαλείται την Αθηναϊκή φιλοξενία και ζητά να συναντήσει τον βασιλιά της πόλης. Ο Θησέας φτάνει και ο Οιδίπους του ζητά προστασία όσο ζει και ταφή, όταν πεθάνει. Ο Θησέας του τα υπόσχεται. Έρχεται ο Κρέων και μετά την αποτυχία του να πείσει τον Οιδίποδα να τον ακολουθήσει στη Θήβα, απαγάγει τις κόρες του και είναι έτοιμος να πιάσει και τον Οιδίποδα. Τη στιγμή εκείνη επεμβαίνει ο Θησέας, κατακρίνει τις πράξεις του Κρέοντα και τον αναγκάζει να τον οδηγήσει στις κοπέλες. Πραγματικά σε λίγο επιστρέφει φέρνοντας μαζί του την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Στην Αθήνα φτάνει ως ικέτης ο γιος του Οιδίποδα, Πολυνείκης, και επιθυμεί να δει τον πατέρα του και να του ζητήσει την βοήθειά του. Ο Οιδίπους αρνείται και τον διώχνει ρίχνοντάς του φοβερή κατάρα. Τότε ακούγεται κεραυνός και ο Οιδίπους καταλαβαίνει πως το τέλος του πλησιάζει. Ξεκινά για εκεί όπου θα συναντήσει τον θάνατο, ακολουθούμενος από τον Θησέα και τις κόρες του. Αποχαιρετά τα παιδιά του και προχωρά μαζί με τον Θησέα, που είναι ο μόνος που πρέπει να ξέρει τον τόπο ταφής του. Οι κόρες του θρηνούν τον χαμό του πατέρα τους, αλλά ο βασιλιάς της Αθήνας τους υπόσχεται κάθε φροντίδα για το μέλλον.

https://el.wikipedia.org/wiki/Οιδίπους_επί_Κολωνώ

 Charles Jalabert, Oedipe et Antigone , 1842, on canvas ,
Musée des Beaux-Arts de Marseille

Όλη η παράσταση από το θέατρο της Επιδαύρου το 1976 σε σκηνοθεσία του Α. Μινωτή.

Η παράσταση μαγνητοσκοπήθηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου το 1976.
Παίζουν: Αλέξης Μινωτής, Όλγα Τουρνάκη, Ζώρας Τσάπελης, Μαρία Σκούντζου, Βασίλης Κανάκης, Γκίκας Μπινιάρης, Χρήστος Πάρλας, Στέλιος Βόκοβιτς.
Σκηνοθέτης: Αλέξης Μινωτής
Μετάφραση: Ιωάννης Γρυπάρης
Σκηνικά: Κλεόβουλος Κλώνης
Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος
Χορογραφία: Μαρία Χορς
Μουσική: Θόδωρος Αντωνίου
Μουσική διδασκαλία: Έλλη Νικολαΐδου.


 Λιαντίνης: "Οιδίπους Τύρανος":
"Σοφοκλής, ο ποιητής των δύο Οι- διπόδων. Του Οιδίποδα Τυράννου που είναι της ζωής, και του Οιδίποδα επί Κολωνώ που είναι του θανάτου".