ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ - ΓΚΑΙΤΕ

Michelangelo's Ganymede. 

Copy after a lost original (1532) pencil. 

Royal Collection, Windsor Castle

Επιμέλεια: De Profundis Ya 

21/1/2015

GOETHE: ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ

Πώς με ζεστάινεις, άνοιξή μου,
γλυκειά τριγύρω,
μέσα στο φέγγος της αυγής!
Χίλιες φορές ηδονικά
σφίγγεται απάνω στη καρδιά μου
αίσθημα θείο,
της θέρμης της αιώνιας σου,
ατέλειωτη Ομορφιά!
Να σε αγκαλιάσω πόσο θάθελα
με αυτά μου εδώ τα χέρια!
Στο στήθος σου, αχ,
με τι λαχτάρα γέρνω,
και τα λούλούδια σου κ' η χλόη σου
σκεπάζουν την καρδιά μου.
Τη φλογερή του στήθους μου
δροσίζεις δίψα,
γλυκό μου αγέρι πρωινό.
Απ' την αχνή τη ρεματιά
ερωτικά το αηδόνι με καλεί.
Έρχομαι, έρχομαι!
Πού; Αχ, πού;
Ψηλά! Ψηλά μιά ορμή με σέρνει.
Τα σύννεφα κατρακυλούν,
γέρνουν τα σύννεφα
στην ποθητήν αγάπη εμπρός.
Σ' εμένανε! Σ΄εμένα!
Στον κόρφο σας
Ψηλά!
Αγκαλιασμένοι!
Ψηλά στο στήθος σου,
τα πάντα που αγαπάς, Πατέρα!

Μετάφραση: Νίκος Α. Σερεσλης
Περιοδικό Νέα Εστία, ΕΚΕΒΙ

*

Ο ομορφότερος των θνητών, περιγράφει τον ΓΑΝΥΜΗΔΗ ο Όμηρος.

Πρίγκιπας της Τροίας, γιός του Τρώα και της Καλλιρόης. Ο Δίας μεταμορφωμένος σε αετό τον άρπαξε και τον μετέφερε στον Όλυμπο, του έδωσε αθανασία και έζησε αιώνια εκεί ως οινοχόος των θεών. Σαν αποζημίωση, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να προσφέρει για λογαριασμό του στον Τρώα, πατέρα του Γανυμήδη, ένα ζευγάρι άλογα γοργοπόδαρα σαν τον άνεμο κι ένα χρυσό κλήμα, έργο του Ηφαίστου. (wiki)

*

Δύο ποιήματα του GOETHE, της ίδιας περιόδου (1770-1775) που θεωρούνται σαν "ζευγάρι",
είναι ο Γανυμήδης που αποπλανάται από τον Δία και ο Προμηθέας.
Το ένα εκφράζει το αίσθημα της θείας αγάπης, ενω το άλλο το δημιουργικό και ανυπότακτο
πνεύμα που αψηφά το Θείο.

 Δίας και Γανυμήδης, αττικός κρατήρας, 490-480 ΠΤΕ., ΜΕΤ

 Baldassare Peruzzi - ( c. 1509-14). Villa Farnesina, Rome, Italy.

 The Abduction of Ganymede (ca. 1650), by Eustache Le Sueur, 

(Inventory) Louvre Museum

 Λεπτομέρεια από άγαλμα του Γανυμήδη από πεντελικό μάρμαρο, 

ρωμαϊκό αντίγραφο αγάλματος του 4ου αι. π.τ.Ε. Λούβρο

*

 O SCHUBERT συνέθεσε το ποίημα του Goethe το 1817, εκδόθηκε το 1825 και το αφιέρωσε στον ποιητή. Είναι γραμμένο για σολο φωνή και πιάνο.
Το ίδιο ποίημα μελοποίησε και ο HUGO WOLF.

 *

Δώρο από τον φίλο Strati Vagi: 
Η Lotte Lehmann απαγγέλλει Γανυμήδη του Goethe

*  

 Το ποίημα στην πρωτότυπη γλώσσα:

Στην πρωτότυπη γλώσσα:
Wie im Morgenglanze
Du rings mich anglühst,
Frühling, Geliebter!
Mit tausendfacher Liebeswonne
Sich an mein Herz drängt
Deiner ewigen Wärme
Heilig Gefühl,
Unendliche Schöne!

Daß ich dich fassen möcht'
In diesen Arm!

Ach, an deinem Busen
Lieg' ich, schmachte,
Und deine Blumen, dein Gras
Drängen sich an mein Herz.
Du kühlst den brennenden
Durst meines Busens,
Lieblicher Morgenwind!
Ruft drein die Nachtigall
Liebend nach mir aus dem Nebeltal.
Ich komm', ich komme!
Wohin? Ach, wohin?

Hinauf! Hinauf strebt's.
Es schweben die Wolken
Abwärts, die Wolken
Neigen sich der sehnenden Liebe.
Mir! Mir!
In eurem Schosse
Aufwärts!
Umfangend umfangen!
Aufwärts an deinen Busen,
Alliebender Vater! 

ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ - ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

EZRA POUND

Επιμέλεια: De Profundis Ya
6/10/2014


"Φθινόπωρο"

Μια δόση ψύχρας μες στη φθινοπωρινή βραδιά -
Βγήκα έξω,
και είδα το πορφυρό φεγγάρι να γέρνει σε έναν φράχτη
σαν ένας αγρότης με κοκκινισμένο πρόσωπο.
Δε στάθηκα να μιλήσω, μα κούνησα το κεφάλι,
και τριγύρω υπήρχαν τα μελαγχολικά αστέρια
με πρόσωπα λευκά σαν των παιδιών της πόλης.

Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
 http://www.politeianet.gr/books/9786188006935-pound-ezra-koukoutsi-32-poiimata-229839

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ - ΕΠΟΧΗ ΤΡΥΓΟΥ

Φθινόπωρο, η εποχή του τρύγου

 Ο Όμηρος περιγράφει διεξοδικά όλες τις σκηνές που απεικονίζονται στην αριστουργηματική ασπίδα του Αχιλλέα (ασπίδα που σφυρηλάτησε ο Ήφαιστος), μεταξύ άλλων και μια σκηνή τρύγου.


Επιμέλεια: De Profundis Ya
13/9/2014

Όμηρος, Ραψωδία Σ

Κι' ήσυχος παρέκει ο νοικοκύρης
ραβδί κρατώντας έστεκε χαρούμενος στον όχτο.
Και κράχτες χώρια τοίμαζαν κάτου από λέφκα δείπνο,
κι' έψηναν βόδι πούσφαξαν μεγάλο• κι' οι γυναίκες
πολλά άσπρα αλέβρια αλέθανε, ταγή των δουλεφτάδων. 560
Κι' έβαζε αμπέλι εκεί σιμά σταφύλια φορτωμένο
ώριο μεγάλο ολόχρυσο, μα τα σταφύλια μάβρα,
[το κάθε κλήμα μ' αργυρά παλούκια στυλωμένο].
Γύρω χαντάκι κάρφωσε σμαλτένιο, γύρω φράχτη
από καλάϊ, κι' είχε ανοιχτό μουντό 'να μονοπάτι, 565
στ' αμπέλι απ' όθες έμπαιναν σαν είταν να τρυγήσουν.
Και νιες και νιοι καλόκαρδοι μαζί όλοι κουβαλούσαν
το γλυκοστάφυλο καρπό μες στα πλεχτά καλάθια.
Κι' ένας τους νιός στο γυρισμό τούς βάραε το λαγούτο
γλυκά που λες σε λίγωνε, κι' αγάλι τ' αποτρύγια 570
τραγούδαε, κι' όλη η συντροφιά ξοπίσω ροβολούσε,
και ξεφωνώντας χόρεβαν μ' ανάλαφρο ποδάρι.
 
Μετάφραση: Αλέξανδρος Πάλλης

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Vincent van Gogh, Still Life with Apples, Pears, Lemons and Grapes, 1887

Art Institute of Chicago

Επιμέλεια: De Profundis Ya
5/9/2014


 Ένας ύμνος/προσευχή του Rainer Maria Rilke "Herbsttag" (Φθινοπωρινή Μέρα)
απο την Συλλογή "Das Buch der Bilder".

"Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.
Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια,
και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους.
Διέταξε τους τελευταίους καρπούς γεμάτοι να ΄ναι,
δώστους ακόμα δυο μέρες ζεστές σαν νότου,
στην τελειότητα ώθησέ τους και κυνήγα
στο δυνατό κρασί την στερνή τη γλύκα
Όποιος δεν έχει τώρα σπίτι, πια δεν θα χτίσει.
Όποιος τώρα μόνος είναι, θα παραμείνει για πολύ,
θα ξαγρυπνά, θα διαβάζει, θα γράφει γράμματα μακροσκελή
και στις αλέες θα περιφέρεται εδώ και κει
ανήσυχος, όταν τα φύλλα στροβιλίζονται."