ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Επιμέλεια: De Profundis Ya
5/8/2014


Η θάλασσα· πως έγινε έτσι η θάλασσα;
Άργησα χρόνια στα βουνά.
με τύφλωναν οι πυγολαμπίδες.
Τώρα σε τούτο τ’ ακρογιάλι περιμένω
ν’ αράξει ένας άνθρωπος
ένα υπόλειμμα, μια σχεδία.
Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα;
Ένα δελφίνι την έσκισε μια φορά
κι ακόμη μια φορά
η άκρη του φτερού ενός γλάρου.
Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα
όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα
κι ακόμη σαν ήμουν παλικάρι
καθώς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μου μίλησε ο Θαλασσινός Γέρος.
«Εγώ είμαι ο τόπος σου.
ίσως να μην είμαι κανείς
αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις».

Γ. Σεφέρης, Επί Σκηνής/Δ