ΩΚΕΑΝΙΔΕΣ

Gustave Doré, "Oceanides" (Naïads of the Sea)
μεταξύ1860 &1869

Επιμέλεια: De Profundis Ya
9/1/2015


 Οι Ωκεανίδες ήταν νύμφες, κόρες του Ωκεανού και της Τιθύος, προστάτιδες των υδάτων.


ΗΣΙΟΔΟΣ "ΘΕΟΓΟΝΙΑ"
Παναγής Λεκατσάς: "Το ποίημα τούτο αποτελεί την ιεράν γραφήν των Ελλήνων"

(ΩΚΕΑΝΙΔΕΣ)
Και η Τηθύς γέννησε στον Ωκεανό τους στροβιλώδεις ποταμούς,
το Νείλο, τον Αλφειό και τον Ηριδανό το βαθυδίνη,....
Γέννησε και των Νυμφών το ιερό γένος, που πάνω στη γη
ωριμάζουνε τους άντρες μαζί με τον Απόλλωνα το βασιλιά
και με τους ποταμούς. Αυτόν τον κλήρο από το Δία έχουν,
η Πειθώ, η Αδμήτη, η Ιάνθη, η Ηλέκτρα, η Δωρίδα, η Πρυμνώ, ....
Αυτές του Ωκεανού και της Τηθύος γεννήθηκαν
οι πιο παλιές οι κόρες. Γιατί πολλές ακόμη υπάρχουν άλλες:
τρεις φορές χίλιες είναι οι ΩΚΕΑΝΙΔΕΣ με τα λυγερά τα πόδια,
που διάσπαρτες παντού τη γη και τα βάθη της θάλασσας
εξίσου διατρέχουν, κορίτσια θεϊκά λαμπρά.
Μα κι άλλοι τόσοι υπάρχουν ποταμοί που ρέουν βουερά,
γιοι του Ωκεανού, που η σεβαστή Τηθύς τούς γέννησε.
Όλων τα ονόματα δύσκολο είναι άνθρωπος θνητός να πει,
μα τα γνωρίζουν χώρια εκείνοι που ολόγυρά τους κατοικούν.

Μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη, Εκδόσεις Ζήτρος


***


 Στην Ελληνική Μυθολογία οι Ωκεανίδες (συλλογική ονομασία μυθολογικών προσώπων ) αποτελούν θαλάσσια μυθικά
πλάσματα και γενικά ενάλιες Νύμφες, με μορφή παρθένου κατά το άνω ήμισυ
και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία
πτερύγια. Καλούνταν επίσης και Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδες καθώς και Ωγενίδες.
Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες, την Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο
ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και την Πέρση ή Περσηίδα (όπως την αναφέρει ο
Ησίοδος), η οποία ήταν η σύζυγος του Ηλίου και εξ αυτού μητέρα του
Αιήτη και της Κίρκης Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και η Λευκίππη
Στη
Θεογονία του, ο Ησίοδος αναφέρει ότι ήταν 3.000, ωστόσο μνημονεύει μόνο
σαράντα μία Ωκεανίδες ως κόρες του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας
Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων
θεοτήτων, τέκνα των αυτών γονέων.
Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων, πολύ δε περισσότερο αφού αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους.
Από τις περιγραφές αυτών των μυθικών παραδόσεων εύκολα αντιληπτό
είναι ότι οι Ωκεανίδες αποτελούσαν, τουλάχιστον για τους αρχαίους
Έλληνες, ιδεατές ανθρωπόμορφες έννοιες των πηγών (ήμισυ κόρες) εκείνων
που τα ύδατά τους μεταφέρονταν από τους ποταμούς (ίδιος αριθμός) στην
ανοικτή θάλασσα (αρχαίο Ωκεανό) (έτερον ήμισυ ιχθύς), καταλήγοντας σε
απλή εκβολή (ένα ουραίο πτερύγιο) ή σε δέλτα (διπλό ουραίο πτερύγιο).
Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Πηγή:  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82


***

"THE OCEANIDES": Συμφωνικό ποίημα του SIBELIUS, μετά από παραγγελία (1913) για το Φεστιβάλ του Norfolk στο Connecticut. Η πρεμιέρα δόθηκε το 1914 με τον ίδιο στο πόντιουμ και είχε μεγάλη επιτυχία.
Για το Συμφωνικό Ποίημα ο Sibelius βρήκε υλικό από μια μισοτελειωμένη Σουϊτα για ορχήστρα και έτσι για τίτλο έγραψε "Θραύσματα από μία Σουίτα για Ορχήστρα 1914/προκάτοχος του "Ωκεανίδες".
Για καιρό αμφιταλαντεύτηκε για την τελική ονομασία του έργου και ήταν μεταξύ του Ωκεανίδες (Aallottaret/Πνεύματα των κυμάτων) και Ρόντο των Κυμάτων.
Αργότερα αναθεώρησε το έργο, χρησιμοποιώντας πολλά από τα προηγούμενα θέματα.