NIKOLAOU RENE

Ρενέ Νικολάου (1972)
Γεννημένη στην Αθήνα η Ρενέ Νικολάου ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές από πολύ μικρή ηλικία. Με καθηγήτρια στο πιάνο τη Σοφία Γαρουφαλή απέκτησε Πτυχίο και Δίπλωμα πιάνου με «Άριστα παμψηφεί και τιμητικό έπαινο» και «Άριστα παμψηφεί» αντίστοιχα. Έχει παρακολουθήσει master classes στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τους διεθνούς φήμης πιανίστες Άρη Γαρουφαλή, Martino Tirimo και Paul Badura Skoda. Παράλληλα συνεχίζει τις σπουδές της στα Ανώτερα Θεωρητικά, όπου και αριστεύει, πλάι στους Ελένη Κωστή, Ανδρέα Αργυρού, τον αρχιμουσικό Γιώργο Αραβίδη και τον συνθέτη Ορέστη Μπαζό.

Από το 1992 εργάζεται ως καθηγήτρια πιάνου, μουσικής δωματίου και ανώτερων θεωρητικών.

Ως μουσικός έχει συμμετάσχει σε συναυλίες ως σολίστ, αλλά και με σύνολα μουσικής δωματίου καθώς επίσης σε ρεσιτάλ για δυο πιάνα με την πιανίστα Μαριλένα Σπαχή .
Στο συνθετικό της έργο συγκαταλέγονται έργα για πιάνο (Σπουδές,Valse Lente, Νυχτερινά κ.α.), συλλογή με"παιδικά τραγούδια", κομμάτι της οποίας έχει παρουσιαστεί στο ‘’Φεστιβάλ Σχολικών Χορωδιών’’ στην Παναγία Εκατονταπυλιανή της Πάρου (Μάιος 2009), η παιδική οπερέτα 
‘’Η αλεπού καλόγρια’’, το συμφωνικό έργο ‘’Μεταχώρησις’’ γραμμένο για συμφωνική ορχήστρα 
και χορωδία, έργα μουσικής δωματίου για πιάνο και βιολοντσέλο, τρίο κ.τ.λ. 

Επίσης, έχει μελοποιήσει ποιήματα του Δ. Σολωμού και Κ. Ουράνη. Τα έργα της ‘’Δυο μικροί κανόνες’’ και ‘’Σπουδή αρ.2’’ έχουν βραβευτεί από το διαγωνισμό που διοργανώνει η National Academy of Music (State of Colorado) των Η.Π.Α. με το ‘’Finalist of the International Music Prize for Excellence in Composition 2010’’ και ‘’Honorable Mention Citation’’ αντίστοιχα. 
Στον ίδιο διαγωνισμό το 2011 τα κομμάτια ‘’Little Tangos for Little Pianists” και “Άνευ Όρων” κατακτούν τον τίτλο “Winners of the International Music Prizes for Excellence in Composition 2011” και ‘’Honorable Mention Citation’’ αντίστοιχα. 
Το βιβλίο της με τίτλο «Συναισθησία» από τις εκδόσεις «Cambia», περιέχει συλλογή από έργα για πιάνο και έργα μουσικής δωματίου για πιάνο και τσέλο. 
Είναι τακτικό μέλος του «Πανελλήνιου Συλλόγου Διευθυντών Χορωδιών και Ορχηστρικών Συνόλων» (ΠΑ.Σ.ΔΙΕ.Χ.ΟΣ.).


 











<< Συναισθησία - Ρενέ Νικολάου, Έργα για πιάνο, πιάνο - τσέλο
Ένα βιβλίο με συνθέσεις για πιάνο και πιάνο- τσέλο της Ρενέ Νικολάου, της οποίας τα έργα ‘’Δυο μικροί κανόνες’’ και ‘’Σπουδή αρ.2’’ έχουν βραβευτεί από το διαγωνισμό που διοργανώνει η National Academy of Music (State of Colorado) των Η.Π.Α. με το ‘’Finalist of the International Music Prize for Excellence in Composition 2010’’ και ‘’Honorable Mention Citation’’ αντίστοιχα.
Περιέχει 12 συνθέσεις, 9 για πιάνο - επίπεδο Ανωτέρας και 3 για πιάνο - τσέλο
Στο βιβλίο θα βρείτε ενσωματωμένο cd με στουντιακή ηχογράφηση των έργων από την ίδια τη συνθέτη, ενώ τα έργα για πιάνο-τσέλο ερμηνεύουν η Μαριλένα Σπαχή (στο πιάνο) και ο Γιάννης Νίνα (στο τσέλο) >>

Nikolaos Katsoulis
Dictionary Composers: Nikolaou, Rene (1972-)
http://listofcomposers.blogspot.gr/.../nikolaou-rene-1972...

Συνθέσεις:

NOCTURNE - RENE NIKOLAOU

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=DrW3MOFyOFc

GLUCK CRISTOPH WILLIBALD

Jean Baptiste Camille COROT "O Ορφέας οδηγεί την Ευριδίκη 
απο τον κάτω κόσμο"(1861).

Επιμέλεια: Myrto Zacharopoulou

Jean Baptiste Camille COROT
(16 Ιουλίου1796-22 Φεβρουαρίου1875)
Γάλλος ζωγράφος ένας απο τους σημαντικότερους της εποχής του.Εργα του τοπιογραφίες,πορτραίτα,ιστορικά θέματα.Ένα από αυτά "ο Ορφέας οδηγεί την Ευριδίκη απο τον κάτω κόσμο"(1861).

ΟΠΕΡΑ σε 3 πράξεις" ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ" του Cristoph Willilald GLUCK(1714-1787).Ο συνθέτης εκφράζει το πρώιμο

Willibald Gluck

κλασσικό ύφος στην όπερα του 2ου μισού του 18ου αιώνα.Γνωστός για τις μεταρρυθμιστικές απόψεις του,σύμφωνα με τις οποίες η μουσική πρέπει να υπηρετεί με εκφραστικότητα το δράμα,χωρίς να διακόπτεται η σκηνική δράση.
Έχουμε 2 εκδοχές του "Ορφέα και της Ευριδίκης του GLUCK:
1)Η Ιταλική εκδοχή που ολοκληρώθηκε το 1762(Azione teatrale).Στη μεταρυθμιστική αυτή εκδοχή συνέβαλλε και ο λιμπρετίστας Ranieri de Calzabigi με τον οποίον ο συνθέτης είχε μια αγαστή συνεργασία.
2)Η Γαλλική εκδοχή της όπερας,που παρουσιάστηκε το 1777 στη Γαλλική Ακαδημία στο Παρίσι.Σε αυτή την εκδοχή η όπερα εμπλουτίζεται με recitativo accompagniato,μπαλέτο,χορωδία που αντανακλούν τις νέες μεταρρυθμιστικές απόψεις του Gluck.

Στο πρώτο μουσικό παράδειγμα της Ιταλικής εκδοχής (act 3,part 3),ακούμε την Janet Baker(γυναίκα ερμηνεύτρια στο ρόλο του 
Ορφέα)

Κι εδώ, στο δεύτερο μουσικό παράδειγμα της Γαλλικής εκδοχής ακούμε την Μαρία Κάλλας στο γνωστό.."J΄ai perdu mon Euridice"

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

*Christos Sipsis

"Οι ελεύθερες τέχνες με τα πνεύματά τους" , 1878-1880, Λάδι σε μουσαμά .

(στη μεση, με το ασπρο φορεμα η μουσικη)

*Christos Sipsis  

COPLAND AARON - Ν. GYZIS

Copland Appalachian Spring - Celibidache - BPO - 1950
http://youtu.be/kFSqUXvr-GI

*Thomai Kapoulitsa Troulou

INSTRUMENTS - VAN KESSEL

Συγκριτικά με τον πλούτο της εικονογραφίας που αναφέρεται στα έγχορδα μουσικά όργανα τα κρουστά θεωρούνται ο φτωχός συγγενής». Καταγράφονται κυρίως στις ορχήστρες, στις στρατιωτικές μπάντες. Ωστόσο, υπάρχουν κρουστά και στις κατηγορίες έργων που αναφέρονται σε αλληγορίες, στην ματαιοδοξία, σε μυθολογικά θέματα, ακόμα και πορτρέτα. Επίσης δεν αποτελεί οξύμωρο σχήμα να βρει κανείς τα τύμπανα σε θέματα. θρησκευτικά «Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος· αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ· αινείτε αυτον εν χορδαίς και οργάνω. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις· αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού» (Ψαλμός 150: 1 - 6). Βιβλικά επεισόδια εκπροσωπούνται με συνοδεία κρουστών, αλλά αναφέρονται κυρίως σε σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη. Αντίθετα τα κρουστά πολύ σπάνια αναφέρονται στη ζωή του Ιησού ή αγίων διότι έφεραν ίχνη της κακής φήμης των οργάνων των διονυσιακών γιορτών. (Doussot, 1995) Στο τέλος του 17ου αιώνα όπου η ζωγραφική στη Γαλλία ως διακοσμητική τέχνη, ήταν ένα πρόσχημα για τη δοξολογία της βασιλικής δύναμης, τα έπαθλα των όπλων ήταν ένα καλό θέμα για την επίκληση των «κρουστών». Μέσα στον πίνακα του «Van Kessel «Τα τρόπαια» δύο τύμπανα από δέρμα σχεδόν αιματηρά σε μια αντιστοιχία με το φως μιας πυρκαγιάς στο βάθος φαίνονται να υπενθυμίζουν πως κάθε νίκη είναι και μια ήττα.

*Thomai Kapoulitsa Troulou

MUSIC - KLEE

Ανάμεσα στο δίλημμα για μια καριέρα ζωγράφου ή μουσικού ο Klee αποφασίζει τη ζωγραφική, αλλά η μουσική δε θα σταματήσει να υπάρχει στα έργα του σαν ένα συμβολικό ποιητικό παιχνίδι, «φωλιάζει στο έργο του και το περιτρέχει σαν ένα υπόγειο ρεύμα» Στο έργο του«Φούγκα σε κόκκινο»προσπαθεί να προσαρμόσει στη οπτική γλώσσα τις αρχές της φούγκας: θέμα, αντί θέμα, ανάπτυξη. Αλλά αυτό που κυριαρχεί είναι η επανάληψη του ιδίου θέματος στο ύφος του Bach, όπου οι μορφές εξελίσσονται , αναπτύσσονται , διασταυρώνονται . Η ακουαρέλα επιτρέπει αυτά τα χρωματικά περάσματα, αυτή την πολυφωνία.

*Tanja Pavlovic

MUSICIANS - WILLIAM-ADOLF BOUGUEREAU

  Far from home.

Robert Schumann- Traumerei .avi 
http://youtu.be/xiC8R7eQmm0

*Thomai Kapoulitsa Troulou

BIZET-CARMEN - JOSEF FENNEKER (αφίσα)

 Αφίσα του Josef Fenneker από μια παράσταση της Κάρμεν στην όπερα του Duisburg μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο (1935). Η μορφή της Κάρμεν και η ιστορία της που μοιάζει να είναι τόσο σύγχρονη και τόσο διαχρονική εδώ έχει αποδοθεί σύμφωνα με το ύφος της ζωγράφου Kathe Kollwitz.

ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

"Αει(φ)θόρον"

Christos Sipsis

Επιμέλεια: *Dimitris Lasdas

Αναχωρητές και μοναξιά στην Κλασική Μουσική

Η μοναξιά με την ευρύτερη έννοια της (αναχωρητισμός ,μελαγχολία, εγκατάλειψη) συναντιέται αρκετές φορές στην Κλασική Μουσικής όχι μόνον στην Όπερα αλλά και σε συμφωνικά κομμάτια και σε μελοποιημένη ποίηση.Περισσότερο αντιπροσωπευτικά της πραγματικής μοναξιάς είναι τα ιμπρεσιονιστικά και μινιμαλιστικά κομμάτια (οι Gymnopedies του Erik Satie είναι ένα τυπικό παράδειγμα). Η διάθεση αποτύπωσης της μοναξιάς είναι εμφανής και στην κινηματογραφική μουσική ιδιαίτερα από συνθέτες “ νεοκλασικούς όπως για παράδειγμα ο Ludovico Einaudi και ο Ryuichi Sakamoto .
Το πρώτο χρονικά έργο με θέμα την μοναξιά ανήκει στον Henry Purcell (1659-95) ο οποίος παρουσίασε την ιδανική εκδοχή της μοναξιάς στην φωνητική του σύνθεση " O Solitude », το 1684 βασισμένη στην ποίηση του Γάλλου ποιητή Girard Marc - Antoine de Saint- Amant και μετάφραση της Katherine Phillips ( 1664 ) .
O solitude, my sweetest choice!
Places devoted to the night,
Remote from tumult and from noise,
How ye my restless thoughts delight!
O solitude, my sweetest choice!
O heav'ns! what content is mine
To see these trees, which have appear'd
From the nativity of time,
And which all ages have rever'd,
To look today as fresh and green
As when their beauties first were seen.
O, how agreeable a sight
These hanging mountains do appear,
Which th' unhappy would invite
To finish all their sorrows here,
When their hard fate makes them endure
Such woes as only death can cure.
O, how I solitude adore!
That element of noblest wit,
Where I have learnt Apollo's lore,
Without the pains to study it.
For thy sake I in love am grown
With what thy fancy does pursue;
But when I think upon my own,
I hate it for that reason too,
Because it needs must hinder me
From seeing and from serving thee.
O solitude, O how I solitude adore!

Εξαιρετικά είναι τα “Δέκα τραγούδια του ερημίτη “ για πιάνο και φωνή σοπράνο του Αμερικανού συνθέτης Samuel Barber (1910-1981) που βασίζονται σε μεσαιωνικά ιρλανδική ποιήματα και αποσπάσματα που μεταφράστηκαν από συγγραφείς του 20ού αιώνα όπως W. Η. Auden. Τραγούδια για τη μοναξιά, τη σφοδρή επιθυμία, το θρησκευτικό πάθος και τις χαρές της μοναξιάς. Η πιο αντιπροσωπευτική καταγραφή είναι Leontyne Price με τον ίδιο τον Barber στο πιάνο. Τα κομμάτια είναι:
At Saint Patrick's Purgatory
Church Bell at Night
St. Ita's Vision
The Heavenly Banquet
The Crucifixion
Sea-Snatch
Promiscuity
The Monk and His Cat
The Praises of God
The Desire for Hermitage

Leontyne Price: The Monk and his Cat
"The Monk and His Cat," μεταφράστηκε από τον W. H. Auden,εξωτερικεύει την ατμόσφαιρα του κελιού ενός Ιρλανδού ερημίτη(το όνομα της γάτας Pangur προέρχεται από τον αυθεντικό Ιρλανδέζικο τραγούδι)
Pangur, white Pangur, How happy we are
Alone together, scholar and cat.
Each has his own work to do daily;
For you it is hunting, for me study.
Your shining eye watches the wall;
My feeble eye is fixed on a book.
You rejoice, when your claws entrap a mouse;
I rejoice when my mind fathoms a problem.
Pleased with his own art, neither hinders the other;
Thus we live ever without tedium and envy.

SOUEREF ANTONIS

http://www.youtube.com/watch?v=YS0BJYwiyVw&feature=youtu.be

Φιλαρμονική Σιναράδων : Αντώνης Σουέρεφ ΜΕΤΑΣΤΑΝΤΩΝ ΕΠ΄ΕΛΠΙΔΙ Marcia Funebre

 

http://www.youtube.com/watch?v=3vDgEjNJC60&feature=youtu.be

Αντώνιος Σουέρεφ: ΜΕΤΑΣΤΑΝΤΩΝ ΕΠ΄ΕΛΠΙΔΙ Marcia Funebre (2da versione - processionale) in Do min

http://www.youtube.com/watch?v=mXRBezjz3Ds&feature=youtu.be

Αντώνιος Σουέρεφ : ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΙΙ ( VIA CRUCIS II ) Marcia Funebre (2da versione-score sound) HD

 

http://www.free-scores.com/download-sheet-music.php

http://www.free-scores.com/download-sheet-music.php
 

 

Symphony Orchestra of Athens- Anthony Soueref: TERZETTO RELIGIOSO (Corfu/2013.5.1) HD official video

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 31

31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Franz Schubert

Oil painting, A.Depauly

1797: Γεννιέται ο Αυστριακός συνθέτης Franz Schubert. Στη σύντομη διάρκεια της ζωής του, μικρότερη από 32 χρόνια, ο Schubert υπήρξε ένας παραγωγικός συνθέτης, γράφοντας περίπου 600 lieder, δέκα πλήρεις ή σχεδόν πλήρεις συμφωνίες, λειτουργική μουσική, όπερες, σκηνική μουσική και ένα μεγάλο σώμα μουσικής δωματίου και σόλο μουσικής για πιάνο. Η εκτίμηση της μουσικής του, ενόσω ζούσε, περιοριζόταν σε σχετικά μικρό κύκλο θαυμαστών στη Βιέννη, αλλά το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε σημαντικά τις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά το θάνατό του. Οι Felix Mendelssohn, Robert Schumann, Franz Liszt, Johannes Brahms και άλλοι συνθέτες του 19ου αιώνα ανακάλυψαν και προώθησαν τα έργα του. Σήμερα, ο Schubert κατατάσσεται μεταξύ των σημαντικότερων συνθετών της πρώιμης ρομαντικής εποχής και, ως εκ τούτου, είναι ένας από τους πιο πολυερμηνευμένους συνθέτες από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Σε ηλικία έξι ετών, ο Schubert ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές. Ο πατέρας του τον δίδαξε την βασική τεχνική του βιολιού και ο αδελφός του Ignaz του έδωσε μαθήματα πιάνου. Στην ηλικία των επτά ετών, πήρε μαθήματα από τον Michael Holzer, Οργανίστα και χοράρχη της τοπικής εκκλησίας της ενορίας στο Lichtental. Το 1804 ο Schubert κέρδισε την προσοχή του Antonio Salieri, τότε ηγετική φυσιογνωμία της μουσικής στη Βιέννη, ο οποίος και αναγνώρισε το φωνητικό του ταλέντο. Τον Οκτώβριο του 1808 έγινε μαθητής στο Stadtkonvikt (Imperial Seminary) κερδίζοντας υποτροφία. Στο Stadtkonvikt ήρθε σε επαφή με την μουσική του Μότσαρτ και του Joseph Haydn. Εν τω μεταξύ, η ιδιοφυία του άρχισε να φαίνεται στις συνθέσεις του και άρχισε ιδιωτικά μαθήματα στη θεωρία της μουσικής και στη σύνθεση με τον Σαλιέρι. Το 1814, ο Schubert συνάντησε την νεαρή σοπράνο Therese Grob, κόρη ενός ντόπιου

Oil painting, W.A.Rieder, 1875

παραγωγού μεταξιού και έγραψε πολλά έργα λειτουργικής μουσικής (συμπεριλαμβανομένων ενός Salve Regina και ενός Tantum Ergo) για κείνη η οποία ήταν σολίστ στην πρεμιέρα της πρώτης του Λειτουργείας τον Σεπτέμβριο του 1814. Μία από τις πιο παραγωγικές χρονιές για τον Schubert ήταν το 1815. Συνέθεσε μεγάλο αριθμό έργων, περισσότερα από το ήμισυ των οποίων ήταν για ορχήστρα, συμπεριλαμβανομένων εννέα θρησκευτικών έργων, μια Συμφωνία και περίπου 140 Lieder. Ο Schubert πέρασε το καλοκαίρι του 1818 ως καθηγητής μουσικής στην οικογένεια του κόμη Johann Karl Esterházy στον πύργο τους στο Zseliz. Τα καθήκοντά του ήταν σχετικά λίγα ( δίδασκε πιάνο και τραγούδι στις δύο κόρες της οικογένειας, την Μαρία και την Karoline) και ο μισθός του ήταν ικανοποιητικός. Ως αποτέλεσμα, ο Schubert συνέχισε να συνθέτει απερίσπαστος κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Η ανάπαυλα στο Zseliz οδήγησε σε μια σειρά από συνθέσεις για πιανιστικά ντουέτα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1820, ο Schubert ήταν μέλος ενός σφιχτοδεμένου κύκλου καλλιτεχνών και φοιτητών οι οποίοι διοργάνωναν μουσικές εκδηλώσεις που έγιναν γνωστές ως " Schubertiaden ". Οι συνθέσεις του 1819 και 1820 δείχνουν σημαντική πρόοδο στην ανάπτυξη και την στυλιστική του ωριμότητα. Από το 1826 έως το 1828, ο Schubert διέμενε συνεχώς στη Βιέννη, εκτός από μια σύντομη επίσκεψη στο Graz το 1827. Η ιστορία της ζωής του κατά τη διάρκεια των τριών αυτών ετών ήταν συγκριτικά πληκτική όσων αφορά στο συνθετικό του έργο. Το 1826 αφιέρωσε μια συμφωνία (D. 944, που αργότερα έγινε γνωστή ως η «Μεγάλη») στο Gesellschaft der Musikfreunde και έλαβε μια σχετικά καλή αμοιβή σε αντάλλαγμα. Τα έργα των δύο τελευταίων ετών του αποκαλύπτουν έναν συνθέτη που διαλογίζεται για την

Watercolor, W.A.Rieder

πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής και τις ανθρώπινες σχέσεις και με μια βαθύτερη αίσθηση της πνευματικής ευαισθητοποίησης και την αντίληψη των ‘’πέρα’’ (των καταστάσεων πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες αντίληψης). Στη μέση αυτής της δημιουργικής δραστηριότητας, η υγεία του επιδεινώθηκε. Η αιτία του θανάτου του ήταν επισήμως ο τυφοειδής πυρετός, αν και άλλες θεωρίες έχουν προταθεί, συμπεριλαμβανομένου του τριτογενούς σταδίου της σύφιλης. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1820, ο Schubert σταδιακά εξασθενούσε και ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε σε μερικούς φίλους του ότι ήταν κοντά στο θάνατο. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1828, ο συνθέτης είδε τον ειδικό γιατρό Ernst Rinna, ο οποίος μάλλον επιβεβαίωσε τις υποψίες του Schubert ότι ήταν άρρωστος πέρα από κάθε θεραπεία και οτι ήταν πιθανό οτι θα πέθαινε σύντομα. Στις αρχές του Νοεμβρίου, πάλι αρρώστησε με πονοκεφάλους, πυρετό, πρήξιμο των αρθρώσεων και έμετο. Πέθανε στη Βιέννη σε ηλικία 31 ετών στις 19 Νοεμβρίου 1828, στο διαμέρισμα του αδελφού του Φερδινάνδου. Το 1872 ανεγέρθηκε ένα μνημείο για τον συνθέτη στο Stadtpark της Βιέννης. Το 1888, τόσο η σορός του Schubert όσο και του Beethoven, μεταφέρθηκαν στο Zentralfriedhof όπου βρίσκονται πλέον δίπλα σε εκείνες του Johan Strauss ΙΙ και του Johannes Brahms. Ο Schubert έγραψε περίπου 1.000 έργα σε μια εντυπωσιακά σύντομη καριέρα. Ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτά είναι τραγούδια (πάνω από 600). Έγραψε επτά πλήρεις Συμφωνίες καθώς και τα δύο πρώτα μέρη της ‘’Ημιτελούς’’ Συμφωνίας, ένα πλήρες σκίτσο (με μερική ενορχήστρωση) της Ένατης Συμφωνίας και –αμφισβητήσιμα- θραύσματα από μία δέκατη. Άφησε επίσης ένα μεγάλο σώμα

M.von Schwind, schubertiade

μουσικής για σόλο πιάνο, συμπεριλαμβανομένων 21 πλήρων σονατών και πολλούς σύντομους Χορούς, καθώς και ένα σχετικά μεγάλο σύνολο έργων για πιανιστικά ντουέτα. Σώθηκαν περίπου 30 έργα μουσικής δωματίου, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων αποσπασματικών έργων. Η χορωδιακή του παραγωγή περιλαμβάνει έξι Λειτουργείες. Ολοκλήρωσε μόνο το ήμισυ των δεκαοκτώ οπερατικών του έργων και δεν έγραψε κανένα κοντσέρτο. Ενώ ήταν σαφώς επηρεασμένος από την κλασική μορφή σονάτας του Beethoven και του Mozart (πρώιμα έργα του, μεταξύ των οποίων ιδίως η 5η Συμφωνία, είναι ιδιαίτερα επηρρεασμένα από τον δεύτερο), οι επίσημες δομές της μουσικής του και οι αρμονικές της εξελίξεις, τείνουν να δίνουν την εντύπωση μιας περισσότερο μελωδικής ανάπτυξης από τα αρμονικά δράματα των δύο άλλων κλασσικών συνθετών. Αυτός ο συνδυασμός της κλασικής μορφής και της μακράς ρομαντικής μελωδίας, δίνει μερικές φορές στις συνθέσεις του ένα σχεδόν ασυνάρτητο ύφος. Η τεχνική του Schubert ήταν πρόδρομη της κοινής ρομαντικής τεχνικής της χαλάρωσης στην ένταση στη μέση ενός μέρους, με το κρεσέντο να μένει στο τέλος. Στο είδος του Lied ωστόσο άφησε ο Schubert ανεξίτηλο το σημάδι του. Πριν από την εποχή του Schubert, το Lied έτεινε προς μία στροφική, συλλαβική επεξεργασία του κειμένου, ενώ εκείνος χρησιμοποίησε το φολκλορικό (δημοτικό) τραγούδι και προσέδωσε στο Lied ιδιότητες που εμφορούνταν από τα σκιρτήματα του Ρομαντικού εθνικισμού. Ο Schubert πέθανε πολύ νέος αλλά, όπως ο Purcell, ο Mozart και άλλοι συνθέτες, είχε ήδη αφήσει το έντονο και σπουδαίο στίγμα του στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής.

Philip Morris Glass  
1937: Γέννηση του Αμερικανού συνθέτη Philip Morris Glass. Ο Glass θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες

του τέλους του 20ου αιώνα. Η μουσική του, συχνά αμφιλεγόμενη, χαρακτηρίζεται ως μινιμαλιστική, μαζί με το έργο των άλλων μεγάλων μινιμαλιστών La Monte, Terry Riley και Steve Reich. O ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως "κλασσικό", επισημαίνοντας ότι σπούδασε αρμονία και αντίστιξη με τη Nadia Boulanger και μελέτησε και επηρρεάστηκε από συνθέτες όπως οι Franz Schubert, Johann Sebastian Bach και Wolfgang Amadeus Mozart.
Έχει γράψει έργα για το μουσικό συγκρότημα που ίδρυσε ο ίδιος ‘’Philip Glass Ensemble’’ (με το οποίο εξακολουθεί να ερμηνεύει τα έργα του), καθώς και όπερες, μουσικά έργα για το θέατρο, δέκα Συμφωνίες, έντεκα κοντσέρτα, έργα για σόλο, μουσική δωματίου, συμπεριλαμβανομένων κουαρτέτων εγχόρδων, καθώς και μουσική για τον κινηματογράφο. Τρία από τα μουσικά του θέματα έχουν προταθεί για Όσκαρ. Έμαθε φλάουτο στο Peabody Conservatory of Music και μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, στην ηλικία των 15, όπου σπούδασε μαθηματικά και φιλοσοφία. Το 1954 πήγε στο Παρίσι για πρώτη φορά, επισκέφθηκε στούντιο διαφόρων καλλιτεχνών και είδε το έργο τους. Στη συνέχεια σπούδασε στο Juilliard School of Music πιάνο και σύνθεση με καθηγητές τους Vincent Persichetti και William Bergsma. Το καλοκαίρι του 1960 μελέτησε με τον Darius Milhaud στο θερινό σχολείο του Aspen Music Festival και συνέθεσε ένα Κοντσέρτο για βιολί. Μετά το πέρας των σπουδών του στο Juilliard το 1962, μετακόμισε στο Πίτσμπουργκ και εργάστηκε σε ένα σχολείο συνθέτοντας διάφορα χορωδιακά και μουσική δωματίου. Από το φθινόπωρο του 1964 έως το καλοκαίρι του 1966 πήγε στο Παρίσι όπου σπούδασε με υποτροφία δίπλα στην περίφημη καθηγήτρια σύνθεσης Nadia Boulanger. Από το 1971 έως το 1974 έγινε τακτικός βοηθός στο στούντιο Serra. Εκτός από τη σύνθεση της δυτικής κλασικής παράδοσης, η μουσική του έχει προφανείς επιρροές από το ροκ, το ambient, την ηλεκτρονική μουσική και τις ποικίλες εκφάνσεις από μουσικά είδη όλου του κόσμου. 

ΘΑΝΑΤΟΙ
1903: Johann Baptist Wilhelm Meyer Lutz
1909: Hermann Schröder
1990: Juan Francisco Giacobbe

31 Ιανουαρίου

1679: Πρεμιέρα της όπερας “Bellérophon” (Βελλεροφόντης) του Jean-Baptiste Lully στο Théâtre du Palais-Royal του Παρισιού. 

1727: Πρεμιέρα της όπερας του G. F. Händel “Admeto, re di Tessaglia” (Άδμητος, βασιλιάς της Θεσσαλίας) στο Haymarket Theater του Λονδίνου, σε λιμπρέτο του Nicola Haym βασισμένο εν μέρει στην τραγωδία “Άλκηστη” του Ευριπίδη.

1943: Πρώτη εκτέλεση “Divertimento” Op. 86 του Richard Strauss, βασισμένο σε 17 κομμάτια για τσέμπαλο του François Couperin, με τη Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του Clemens Krauss στη Βιέννη.
http://youtu.be/47mvdCSiq30

Richard Strauss: Divertimento, op.86 (1941)

1952: Πρώτη εκτέλεση της “Sinfonia” του Αμερικανού συνθέτη Leon Kirchner με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης.


 
http://youtu.be/siDobyW98cI
Leon Kirchner: Sinfonia


 




1986: Πρώτη εκτέλεση του Κοντσέρτου για πιάνο No. 1 με τον υπότιτλο “Homage to Beethoven” (Φόρος τιμής στον Μπετόβεν) της Αμερικανίδας συνθέτριας Joan Tower, με τη Hudson Valley Philharmonic Chamber Orchestra υπό τη διεύθυνση του Imre Palló και την Jacqueline Helin στο πιάνο. Ο υπότιτλος οφείλεται στην ενσωμάτωση στο έργο αποσπασματικών φράσεων από τις σονάτες για πιάνο Waldstein, Καταιγίδα και Opus 111 του Beethoven.
http://youtu.be/-h44mDgzw18

Manon Hutton DeWys plays Joan Tower Piano Concerto (Movement 3 of 3)

1987: Πρώτη εκτέλεση του Κουιντέτου για πνευστά No. 2 του Αμερικανού συνθέτη David Maslanka με το Manhattan Quintet στο Weill Recital Hall του Carnegie Hall της Νέας Υόρκης.