(Βρότσλαβ Πολωνίας 1950). Πολύμορφη μουσική προσωπικότητα:
κλαρινετίστας, πιανίστας, καθηγητής θεωρητικών, μουσικολόγος-αναλυτής,
μαέστρος χορωδιών, ενορχηστρωτής και συνθέτης (
μέλος του ΕΣΣΥΜ από το 1979, της ΕΕΜ από το 1981 και μέλος--συνιδρυτής το 1987 με τον Άλκη Παναγιωτόπουλο--
της Εταιρείας Ελλήνων Συνθετών). Γιος του γιατρού και διανοουμένου Φίλιππου Φυλακτού (
από το Βελβενδό Κοζάνης) πήρε το όνομα του θείου του (
ποιητή, αγωνιστή και αυτοδίδακτου μουσικού Νίκου Φυλακτού:
Βελβενδό 1897-Ευκαρπία Νιγρίτας 1944, ο
οποίος δολοφονήθηκε από ταγματασφαλίτες, αφού προηγουμένως είχε
συνθέσει αρκετά τραγούδια που είναι ενσωματωμένα στη λαϊκή παράδοση της
γενέτειράς του--όπως τα: «Μαρς του Βελβεντού»: 1934 και «Τραγούδι του
Σωτήρου»: 1935--και τραγουδιούνται σ’ όλες τις τοπικές γιορτές. Σήμερα
στο Βελβενδό, ο δρόμος που γεννήθηκε φέρει το όνομά του). Ο Νίκος
Φυλακτός ο νεότερος μεγάλωσε στην κωμόπολη Ζγκοζέλετς, εμφάνισε το
μουσικό του ταλέντο από νωρίς καί άρχισε μουσικές σπουδές σε ηλικία 7
ετών. Το 1967 τελείωσε τη Μουσική Σχολή του Ζγκοζέλετς, έχοντας
μάθειπιάνο-κλαρινέτο. Με μεταβατικό στάδιο τη δευτεροβάθμια Μουσική
Σχολή του Βάουμπζιχ (
όπου έπαιζε 2ο κλαρινέτο στη ΣΟ της πόλης) συνέχισε σπουδές διεύθυνσης ορχ.-σύνθεσης στην Ανώτατη Κρατική Μουσική Σχολή του Πόζναν (
1972-77) με τους Σταν. Κουλβζίνσκυ και Φλ. Νταμπρόφσκυ (
με τον οποίο δημιούργησε τους «Μαντριγκαλιστόν», χορωδιακό Σύνολο για την ερμηνεία έργων της Αναγέννησης)
και συμμετείχε σε διάφορα διεθνή Σεμινάρια νέων συνθετών, ενώ το 1973
συνδημιούργησε με νέους Πολωνούς συνθέτες την Ομάδα Νέων Δημιουργών (
με συναυλίες, διαλέξεις, αναλύσεις,κ.λπ..). Έργα του έχουν παιχτεί σε Φινλανδία, Δ. Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, Πολωνία, Βουλγαρία και Ελλάδα (
όπου εγκαταστάθηκε το 1978, αν και χωρίς την ποθητή ελλ. ιθαγένεια--η οποία αποκτήθηκε το 1980). Στα πρώτα του έργα (
της "τονικής περιόδου": 1962-68) ήταν επηρεασμένος από τη λαϊκή πολωνική και ελλ. μουσική παράδοση. Από το 1970 στρέφεται προς τα σύγχρονα ιδιώματα (
αρχικά
στο σειραϊσμό και αργότερα στον αλεατορισμό, ενώ από το 1990 γίνεται ο
θεμελιωτής της Νέας Προγραμματικής Μουσικής--το Μανιφέστο της οποίας
δημοσιεύτηκε το 1994 στο περιοδικό «Πνευματική Ιδιοκτησία» του
Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης, του οποίου είναι μέλος από το 1988).
Παράλληλα, ενδιαφέρεται από την αρχή της πορείας του ως δημιουργού, για
τη μορφή της αρχαίας τραγωδίας και τα αρχαία τετράχορδα, όπως και για τη
συνύπαρξη της δημοτικής μουσικής παράδοσης με τα σύγχρονα και
υπερσύγχρονα ιδιώματα. Το 1982 συνεργάστηκε με τό Γ' Πρόγραμμα ως
παραγωγός σε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκπομπές. Από το 1984 διευθύνει τη
μικτή Χορωδία του Δήμου Ηρακλείου Αττικής και από το 1985 αναλαμβάνει
καθηγητής θεωρητικών και καλλιτεχνικός δ/ντής σε διάφορα Ωδεία (
Αλίμου, "Χαϊμαντά", "Ριζοπούλου"), ενώ έχει γράψει και πολυάριθμα ενδιαφέροντα κείμενα μουσικής ανάλυσης. Στους μαθητές του, ο
Β. Μπέρκαν (Victor), ο
Γρ. Κακούρης, ο
Φ. Χίου, η
Λ. Αγγελάκου (
βλ. Ωδειακής Παιδείας λειτουργοί), κ.ά. Τα κυριότερα έργα του: "Ουβερτούρα" (
ΣΟ, 1972), "Σονάτα γιαπιάνο" (
1972), "Θέμα και παραλλαγές" (
ΣΟ, 1972-73), "Μικρή μουσική για κρουστά" (
1973), «In Memoriam» (
κουαρτέτο εγχ., 1973), "Αλεατορικά σκίτσα" (
ΣΟ., 1974), «Εναλλαγές» (
φλάουτο,βιολί,βιόλα, κόρνο, 1975), "Κοντσέρτο γιαπιάνο και ορχ." (
1975), "Συντο-τράγος" (
μουσική παράσταση σε κείμενο Κ. Γκροχμάλσκυ για 2 ηθοποιούς και 12 εκτελεστές, 1975-76), «Πλατφόρμα» (
σκηνική μουσική για έργο του Γκροχμάλσκυ, 1976), "Συμφωνία" (
μεγάλη ορχ., 1976. Έχει δισκογραφηθεί σε CD του Υπ. Εξωτερικών), "Ελληνικά νησιά" (
καντάτα για φωνητικό κουαρτ., αφηγητή, αφηγήτρια, μεγάλη μικτή χορωδία και ορχ., 1976-77), "2 Ευφωνίες" (
2 φλογέρες καικιθάρα, αρ. 1-1976--χαμένη, αρ. 2-1981), "Ελληνική ουβερτούρα" (
για λαϊκή ορχ. και ΣΟ, 1978), "Τραγούδια σε στίχους Ισμήνης Καραϊωσηφίδου-Πολίτου" (
φωνή καιπιάνο, 1979-80), "Κουαρτέτο εγχ." (
1981-82), "Τραγούδια σε στίχους Μαρίας Πολύδούρη" (
φωνή καιπιάνο, 1982-85), "Σπουδή για κρουστα" (
3 εκτελεστές, 1983-84), "Ηχολαβύρινθος" (
ορχ. δωματίου, 1985), «Ζεϊμπέκικο» (
ΣΟ, 1986), "Χώρα των ονείρων" (
μουσικό δράμα, 1986), "Requiem aeterna" (
στη μνήμη του καθηγητή του Β. Καντούλσκυ, 8φωνη μικτή χορωδία, 1987), "2 κομμάτια γιαπιάνο" (
1988), "Stabat Mater" (
μικτή χορωδία, 1988), "5 Πρελούδια για σύνολο δωματίου" (
1990), "Ντιβερτιμέντο" (
ορχ. εγχόρδων, 1993), "Xωρίς τζαζ" (
φλάουτο,κιθάρα, μπάσο-κιθάρα,πιάνο, ντραμς, 1995), «Σινφονιέτα» (
ΣΟ, 1996), «Δυο ιστορίες για μια σφεντόνα» (
παραμυθόδραμα σε κείμενο της Μ. Δαλμάτη, παραγγελία ΜΜΑ), «Sonatina alla Conzertare» (
κλαρινέτο και κουαρτέτο εγχ., 1998), «Θρύλοι της θάλασσας» (
υψίφωνος και σύνολο οργάνων, 1998), «Απόηχοι» (
βιολί-πιάνο, αφιερωμένο στον Θ. Ταμβάκο),κ.λπ..
Συνέθεσε επίσης μουσική για το ραδιόφωνο, το θέατρο, τον κιν/γράφο και
διασκεύασε-ενορχήστρωσε έργα της λεγόμενης έντεχνης λαϊκής μουσικής (
όπως το «Κοντσέρτο για σαντούρι» του Η. Ανδριόπουλου, το Ορατόριο «Της Αλώσεως» του Γ. Χατζηνάσιου, το «Κοντσέρτο για μπουζούκι» του Θαν. Πολυκανδριώτη,κ.λπ..).
Πηγή:Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001
http://www.musipedia.gr/wiki/%CE%A6%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82
Επιλογή έργων
από μέλη της ομάδας
"Ακούτε
Κλασική Μουσική; Εγώ ακούω."
*Foteini Triantafyllou
NIKOS FILAKTOS DIVERTIMENTO
http://youtu.be/YH2fiCYYH7I
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου