ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ - ΓΚΑΙΤΕ

Michelangelo's Ganymede. 

Copy after a lost original (1532) pencil. 

Royal Collection, Windsor Castle

Επιμέλεια: De Profundis Ya 

21/1/2015

GOETHE: ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ

Πώς με ζεστάινεις, άνοιξή μου,
γλυκειά τριγύρω,
μέσα στο φέγγος της αυγής!
Χίλιες φορές ηδονικά
σφίγγεται απάνω στη καρδιά μου
αίσθημα θείο,
της θέρμης της αιώνιας σου,
ατέλειωτη Ομορφιά!
Να σε αγκαλιάσω πόσο θάθελα
με αυτά μου εδώ τα χέρια!
Στο στήθος σου, αχ,
με τι λαχτάρα γέρνω,
και τα λούλούδια σου κ' η χλόη σου
σκεπάζουν την καρδιά μου.
Τη φλογερή του στήθους μου
δροσίζεις δίψα,
γλυκό μου αγέρι πρωινό.
Απ' την αχνή τη ρεματιά
ερωτικά το αηδόνι με καλεί.
Έρχομαι, έρχομαι!
Πού; Αχ, πού;
Ψηλά! Ψηλά μιά ορμή με σέρνει.
Τα σύννεφα κατρακυλούν,
γέρνουν τα σύννεφα
στην ποθητήν αγάπη εμπρός.
Σ' εμένανε! Σ΄εμένα!
Στον κόρφο σας
Ψηλά!
Αγκαλιασμένοι!
Ψηλά στο στήθος σου,
τα πάντα που αγαπάς, Πατέρα!

Μετάφραση: Νίκος Α. Σερεσλης
Περιοδικό Νέα Εστία, ΕΚΕΒΙ

*

Ο ομορφότερος των θνητών, περιγράφει τον ΓΑΝΥΜΗΔΗ ο Όμηρος.

Πρίγκιπας της Τροίας, γιός του Τρώα και της Καλλιρόης. Ο Δίας μεταμορφωμένος σε αετό τον άρπαξε και τον μετέφερε στον Όλυμπο, του έδωσε αθανασία και έζησε αιώνια εκεί ως οινοχόος των θεών. Σαν αποζημίωση, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να προσφέρει για λογαριασμό του στον Τρώα, πατέρα του Γανυμήδη, ένα ζευγάρι άλογα γοργοπόδαρα σαν τον άνεμο κι ένα χρυσό κλήμα, έργο του Ηφαίστου. (wiki)

*

Δύο ποιήματα του GOETHE, της ίδιας περιόδου (1770-1775) που θεωρούνται σαν "ζευγάρι",
είναι ο Γανυμήδης που αποπλανάται από τον Δία και ο Προμηθέας.
Το ένα εκφράζει το αίσθημα της θείας αγάπης, ενω το άλλο το δημιουργικό και ανυπότακτο
πνεύμα που αψηφά το Θείο.

 Δίας και Γανυμήδης, αττικός κρατήρας, 490-480 ΠΤΕ., ΜΕΤ

 Baldassare Peruzzi - ( c. 1509-14). Villa Farnesina, Rome, Italy.

 The Abduction of Ganymede (ca. 1650), by Eustache Le Sueur, 

(Inventory) Louvre Museum

 Λεπτομέρεια από άγαλμα του Γανυμήδη από πεντελικό μάρμαρο, 

ρωμαϊκό αντίγραφο αγάλματος του 4ου αι. π.τ.Ε. Λούβρο

*

 O SCHUBERT συνέθεσε το ποίημα του Goethe το 1817, εκδόθηκε το 1825 και το αφιέρωσε στον ποιητή. Είναι γραμμένο για σολο φωνή και πιάνο.
Το ίδιο ποίημα μελοποίησε και ο HUGO WOLF.

 *

Δώρο από τον φίλο Strati Vagi: 
Η Lotte Lehmann απαγγέλλει Γανυμήδη του Goethe

*  

 Το ποίημα στην πρωτότυπη γλώσσα:

Στην πρωτότυπη γλώσσα:
Wie im Morgenglanze
Du rings mich anglühst,
Frühling, Geliebter!
Mit tausendfacher Liebeswonne
Sich an mein Herz drängt
Deiner ewigen Wärme
Heilig Gefühl,
Unendliche Schöne!

Daß ich dich fassen möcht'
In diesen Arm!

Ach, an deinem Busen
Lieg' ich, schmachte,
Und deine Blumen, dein Gras
Drängen sich an mein Herz.
Du kühlst den brennenden
Durst meines Busens,
Lieblicher Morgenwind!
Ruft drein die Nachtigall
Liebend nach mir aus dem Nebeltal.
Ich komm', ich komme!
Wohin? Ach, wohin?

Hinauf! Hinauf strebt's.
Es schweben die Wolken
Abwärts, die Wolken
Neigen sich der sehnenden Liebe.
Mir! Mir!
In eurem Schosse
Aufwärts!
Umfangend umfangen!
Aufwärts an deinen Busen,
Alliebender Vater!