ΦΑΟΥΣΤ, ΓΚΑΙΤΕ

Eugène Delacroix (1827), ο Φάουστ στο γραφείο του

Επιμέλεια: De Profundis Ya22/10/2014

Απόσπασμα από τον "Φάουστ του Γκαίτε"
Μετάφραση Κων/νου Χατζόπουλου, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ: Με ορμή μ' έχεις εδώ βγαλμένο,
βυζαίνοντας στην σφαίρα μου καιρό, και τώρα...

ΦΑΟΥΣΤ: Οϊμέ! Δε σε υπομένω!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ: Με την πνοή πιασμένη με ικετεύεις,
τη φωνή μου ν΄ακούσεις, να με δεις γυρεύεις·
γέρνω στη δυνατή σου δέηση κ΄έρχομαι! Όμως,
υπεράνθρωπε, ποιός σε πιάνει τρόμος;
Πού ειν' η ορμή της ψυχής; Πού είναι το στήθος,
που κόσμο έπλασε κ' έτρεφε στυ βύθος;
Που σε χαράς φουσκώνοντας μεθύσι,
εμάς τα πνεύματα ήθελε να γγίσει;
Πού είσαι, Φάουστ, που η φωνή του με καλούσε,
που μ΄όση δύναμη είχε με απαιτούσε;
Συ είσαι που νιώθεις στην πνοή μου φρίκη
κι ολόβαθά σου τρέμεις σα σκουλήκι,
που στη γη κουλουριάζεται δειλό;

ΦΑΟΥΣΤ: Εγώ, φλόγινη ειδή, να φύγω εμπρός σου;
ο Φάουστ είμαι γω,, ο όμοιός σου!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ: Στο κύμα της ζωής, στων έργων το βρασμό
κατεβαίνω, ανεβαίνω,
εδώ και κει πηγαίνω.
Γέννα και μνήμα,
αιώνιο κύμα
φάδι που αλλάζει,
ζωή που βράζει,
στου Καιρού εγω διάζομαι το βοερό αργαλειό
και του θεού το φόρεμα υφαίνω ζωντανό.

ΦΑΟΥΣΤ: Συ που τον κόσμο ολάκερο αγκαλιάζεις,
πνεύμα ασίγαστ, πόσο είμαι κοντά σε σένα!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ: Με το πνεύμα που νιώθεις, μοιάζεις, όχι με μένα! (χάνεται)

ΦΑΟΥΣΤ: (πέφτοντας κάτω).
Όχι με σένα; Τότε με ποιόν;
Εγώ του θεού ομοίωμα! Και μήτε κάν εσένα!

                                          Eugene Delacroix, Faust, Goethe's Tragedy, 1828

                             Mikhail Vrubel, Flight of Faust and Mephisto, oil on canvas.
                                                  Tretyakov Gallery, Moscow, Russia

Odilon Redon, Faust and Mephistopheles, lithography

WAGNER: "Eine Faust" Overture 

Το έργο γράφτηκε το 1840 και αναθεωρήθηκε το 1855. Προοριζόταν να αποτελέσει το 1ο μέρος Συμφωνίας, βασισμένη στο δράμα Φάουστ του Γκαίτε. Η ιδέα εγκαταλείφτηκε επειδή ο Βάγκνερ εκείνη τη περίοδο έγραφε τον Ιπτάμενο Ολλανδό. Έτσι, μετά από διάφορες αλλαγές, η εισαγωγή εκδόθηκε με τον τωρινό της τίτλο.

Έχει να κάνει με τον ίδιο τον Φάουστ, πριν τη συνάντησή του με τον Μεφιστοφελή και τη Μαργαρίτα/Gretchen.

Μία υπέροχη εικόνα της ανήσυχης ψυχής, των φιλοδοξιών της, τους αγώνες για το πεπρωμένο….