BORODIN ALEXANDER
1833 - 1887
Alexander Porfiryevich Borodin[1] (12 November 1833 – 27 February 1887)[2] was a Russian Romantic composer, doctor and chemist. He was a member of the group of composers called The Five (or "The Mighty Handful"), who were dedicated to producing a specifically Russian kind of art music.[3][4][5] He is best known for his symphonies, his two string quartets, In the Steppes of Central Asia and his opera Prince Igor. Music from Prince Igor and his string quartets was later adapted for the US musical Kismet.
He was a notable advocate for women's rights and education in Tsarist Russia and was a founder of the School of Medicine for Women in St.Petersburg.
Life and profession
Borodin was born in Saint Petersburg, the illegitimate son of a Georgian noble, Luka Gedevanishvili (Georgian: ლუკა სიმონის ძე გედევანიშვილი) and a 24-year-old Russian woman, Evdokia Konstantinovna Antonova (Евдокия Константиновна Антонова). The nobleman had him registered as the son of one of his serfs, Porfiry Borodin.[6] As a boy he received a good education, including piano lessons.[7] He entered the Medico–Surgical Academy in 1850, which was later home to Ivan Pavlov, and pursued a career in chemistry. On graduation he spent a year as surgeon in a military hospital, followed by three years of advanced scientific study in western Europe.
In 1862 Borodin became a professor of chemistry at the Academy of Medicine, and eventually was able to establish medical courses for women (1872). He spent the remainder of his life lecturing and overseeing the education of others.
He began taking lessons in composition from Mily Balakirev in 1862. He married Ekaterina Protopopova, a pianist, in 1863.[8] Music remained a secondary vocation for Borodin outside of his main career as a chemist and physician. He suffered poor health, having overcome cholera and several minor heart attacks. He died suddenly during a ball at the Academy, and was interred in Tikhvin Cemetery at the Alexander Nevsky Monastery, in Saint Petersburg.
Career as a chemist
In his profession Borodin gained great respect, being particularly noted for his work on aldehydes.[9] Between 1859 and 1862 Borodin held a postdoctorate in Heidelberg. He worked in the laboratory of Emil Erlenmeyer working on benzene derivatives. He also spent time in Pisa, working on organic halogens. One experiment published in 1862 described the first nucleophilic displacement of chlorine by fluorine in benzoyl chloride.[10] A related reaction known to the West as the Hunsdiecker reaction published in 1939 by the Hunsdieckers was promoted by the Soviet Union as the Borodin reaction. In 1862 he returned to the Medico–Surgical Academy, where he worked on self-condensation of small aldehydes. He published papers in 1864 and 1869, and in this field he found himself competing with August Kekulé.
Borodin is co-credited with the discovery of the Aldol reaction, with Charles-Adolphe Wurtz. In 1872 he announced to the Russian Chemical Society the discovery of a new by-product in aldehyde reactions with alcohol-like properties, and he noted similarities with compounds already discussed in publications by Wurtz from the same year.
He published his last full article in 1875 on reactions of amides and his last publication concerned a method for the identification of urea in animal urine.
His son-in-law and successor was fellow chemist A. P. Dianin.
Musical avocation
Opera and orchestral works
Borodin met Mily Balakirev in 1862. While under Balakirev's tutelage in composition he began his Symphony No. 1 in E flat major; it was first performed in 1869, with Balakirev conducting. In that same year Borodin started on his Symphony No. 2 in B minor, which was not particularly successful at its premiere in 1877 under Eduard Nápravník, but with some minor re-orchestration received a successful performance in 1879 by the Free Music School under Rimsky-Korsakov's direction. In 1880 he composed the popular symphonic poem In the Steppes of Central Asia. Two years later he began composing a third symphony, but left it unfinished at his death; two movements of it were later completed and orchestrated by Glazunov.
In 1868 Borodin became distracted from initial work on the second symphony by preoccupation with the opera Prince Igor, which is seen by some to be his most significant work and one of the most important historical Russian operas. It contains the Polovtsian Dances, often performed as a stand-alone concert work forming what is probably Borodin's best known composition. Borodin left the opera (and a few other works) incomplete at his death. Prince Igor was completed posthumously by Rimsky-Korsakov and Glazunov. It is set in the 12th century, when the barbarous Polovtsians invaded southern Russia. The story tells of the capture of Prince Igor and son Vladimir of Russia by Polovtsian leader Khan Konchak, who entertains his prisoners lavishly and calls on his slaves to perform the famous Polovtsian dances, which provide a thrilling climax to the second act.
Chamber music
No other member of the Balakirev circle identified himself so openly with absolute music as did Borodin in his two string quartets. Himself a cellist, he was an enthusiastic chamber music player, an interest that deepened during his chemical studies in Heidelberg between 1859 and 1861. This early period yielded, among other chamber works, a string sextet and a piano quintet. In thematic structure and instrumental texture he based his pieces on those of Felix Mendelssohn.[11]
In 1875 Borodin started his First String Quartet, much to the displeasure of Mussorgsky and Vladimir Stasov. That Borodin did so in the company of The Five, who were hostile to chamber music, speaks to his independence. From the First Quartet on, he displayed mastery in the form. His Second Quartet, in which his strong lyricism is represented in the popular "Nocturne", followed in 1881. The First Quartet is richer in changes of mood. The Second Quartet has a more uniform atmosphere and expression.[11]
Musical legacy
The bust of Borodin at his tomb in Tikhvin Cemetery. The visible musical notation on the tile monument in the background shows themes from (1) "Gliding Dance of the Maidens" from Polovtsian Dances; (2) "Song of the Dark Forest"; and (3) the "Scherzo" theme from Symphony No. 3.
Main article: List of compositions by Alexander Borodin
Borodin's fame outside the Russian Empire was made possible during his lifetime by Franz Liszt, who arranged a performance of the Symphony No. 1 in Germany in 1880, and by the Comtesse de Mercy-Argenteau in Belgium and France. His music is noted for its strong lyricism and rich harmonies. Along with some influences from Western composers, as a member of The Five his music exudes also an undeniably Russian flavor. His passionate music and unusual harmonies proved to have a lasting influence on the younger French composers Debussy and Ravel (in homage, the latter composed in 1913 a piano piece entitled "À la manière de Borodine").
The evocative characteristics of Borodin's music made possible the adaptation of his compositions in the 1953 musical Kismet, by Robert Wright and George Forrest, perhaps most notably in the song, "Stranger in Paradise". In 1954, Borodin was posthumously awarded a Tony Award for this show.
Borodin's music is full of romantic charm and enticing melody, and much of it also rings with the pageantry and landscape of old Russia; of onion-domed churches, richly decorated icons, and the vastness of the land. (Betty Fry)
http://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Borodin
*
Η Ομάδα των Πέντε
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η φράση «Η Ομάδα των Πέντε» ή απλώς «Οι Πέντε» χρησιμοποιείται στην ιστορία της δυτικής μουσικής αναφορικά με τους παρακάτω πέντε Ρώσους συνθέτες, οι οποίοι έδρασαν στο πλαίσιο της εθνικής ρωσικής σχολής της μουσικής του 19ου αιώνα:
- Μίλι Αλεξέγιεβιτς Μπαλακίρεφ [1] (1837-1910)
- Σεζάρ Αντόνοβιτς Κιουί (1835-1918)
- Αλεξάντερ Μποροντίν (1833-1887)
- Μοντέστ Πετρόβιτς Μούσοργκσκι (1839-1881)
- Νικολάι Αντρέγιεβιτς Ρίμσκι - Κόρσακοβ (1844-1908)
Οι «Πέντε» γνωρίστηκαν στην Αγία Πετρούπολη μέσω του Μπαλακίρεφ, σταδιακά από το 1856 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1860. Έδρασαν ως ομάδα κάτω από την καθοδήγηση του Μπαλακίρεφ και με σημαντικό υποστηρικτή τον κριτικό Βλαντιμίρ Στάσοφ. Ο Μπαλακίρεφ αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα στις αρχές της δεκαετίας του 1870, κάτι που οδήγησε σε μια σταδιακή χαλάρωση των δεσμών μεταξύ των πέντε συνθετών στα επόμενα χρόνια. Οι «Πέντε» δεν εκπροσωπούσαν κάποιο κίνημα στην ιστορία της μουσικής, ούτε ήταν όλοι συνθέτες στο κύριό τους επάγγελμα, αλλά ήταν στην πραγματικότητα μια μουσική «παρέα», με κοινό στόχο την ανάπτυξη μιας εθνικής ρωσικής μουσικής που θα ενσωμάτωνε το ρωσικό λαϊκό στοιχείο στην έντεχνη μουσική, διακρίνοντάς την από τη δυτική μουσική της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και από τη μουσική άλλων Ρώσων συνθετών, όπως οι αδερφοί Άντον και Νικολάι Ρουμπινστάιν και ο Τσαϊκόφσκι, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Στάσοφ, δεν είχαν εθνικό «χρώμα» στις συνθέσεις τους και εκπροσωπούσαν τους ωδειακούς θεσμούς της Ρωσίας, στα πρότυπα των γερμανικών ακαδημιών[3]. Υπό αυτήν την έννοια, οι «Πέντε» αναφέρονται συχνά ως συνεχιστές του έργου του Μιχαήλ Γκλίνκα (1804-1857), ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της ρωσικής εθνικής μουσικής σχολής, και του Αλεξάντερ Νταργκομίζσκι (1813-1869), ο οποίος συνεργάστηκε στο τέλος της ζωής του με την «Ομάδα των Πέντε». Κάποιοι από τους «Πέντε» ασχολήθηκαν επίσης με την καταγραφή και εναρμόνιση ρωσικών παραδοσιακών τραγουδιών. Ο Κόρσακοβ ασχολήθηκε επίσης με την καταγραφή του παλαιορωσικού μονοφωνικού εκκλησιαστικού μέλους («ζναμένι»), το οποίο καταγόταν από το βυζαντινό μέλος και καταγραφόταν με μια εξελιγμένη μορφή της βυζαντινής παρασημαντικής.
Στο πλαίσιο μιας γενικότερης προβληματικής των «εθνικών μουσικών σχολών» του Ρομαντισμού σχετικά με το τι κάνει μια μουσική «εθνική» ή «μη εθνική», οι μεταγενέστεροι Ρώσοι συνθέτες του 20ού αιώνα, όπως και πολλοί σύγχρονοι μουσικολόγοι, με γνωστότερο τον Richard Taruskin, έχουν επισημάνει ότι η μουσική των «Πέντε» ήταν κάποιες φορές περισσότερο «ιταλική» ή «γαλλική» παρά «ρωσική» (ενδεικτικό παράδειγμα αυτό του Κιουί) ή ακόμα ότι η μουσική του Τσαϊκόφσκι ήταν πολλές φορές περισσότερο «ρωσική» από αυτή των Πέντε, παρά τις σχετικές κατηγορίες εναντίον του Τσαϊκόφσκι, κυρίως από τον Στάσοβ και τον Μπαλακίρεφ. Ο Στραβίνσκι, ο οποίος υπήρξε μαθητής του Κόρσακοβ, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο Τσαϊκόφσκι υπήρξε, αν όχι εθνικιστής και λαϊκιστής, όπως οι Πέντε, πάντως βαθύτατα εθνικός, πράγμα που φαίνεται και από το χαρακτήρα και τη διαμόρφωση των μουσικών του θεμάτων, και από τη ρυθμική φυσιογνωμία των έργων του»[4]. Η προσπάθεια των Πέντε για την ανάπτυξη μιας εθνικής ρωσικής έντεχνης μουσικής δεν περιορίστηκε πάντως στην ίδια τη μουσική μόνο, που ήταν ιδιαίτερα επιτυχής στην Ευρώπη ως «εξωτική», αλλά και στη θεματολογία των πολυάριθμων τραγουδιών που έγραψαν, μελοποιώντας ποίηση σημαντικών Ρώσων λογοτεχνών, όπως ο Πούσκιν, καθώς και στις πολυάριθμες όπερες που συνέθεσαν με θέματα από την ρωσική ιστορία (Ο Πρίγκηπας Ιγκόρ του Μποροντίν είναι από τις πιο γνωστές και πολυπαιγμένες όπερες).
Ως σημαντικότερα μέλη της Ομάδας των Πέντε αναγνωρίζονται σήμερα οι Μποροντίν, Μούσοργκσκι και Κόρσακοβ. Ο Μούσοργκσκι μάλιστα επηρέασε σημαντικά τον Ντεμπυσύ, καθώς στο έργο του Εικόνες από μια Έκθεση ανιχνεύονται οι αρχές του ιμπρεσιονισμού στη μουσική. Η ενορχηστρωτική τεχνική του Κόρσακοφ ήταν επίσης σημαντικό επίτευγμα για την εποχή, ενώ το σύγγραμά του Εγχειρίδιο Ενορχήστρωσης διδάσκεται ακόμα και σήμερα σε μουσικές Ακαδημίες και Πανεπιστήμια.
http://el.wikipedia.org/wiki/
Επιλογή έργων
από μέλη της ομάδας
"Ακούτε
Κλασική Μουσική; Εγώ ακούω."
*Christos Sipsis
Borodin In the Steppes of Central Asia - Svetlanov
http://youtu.be/_W2aQf8Lb5M
Borodin - In the Steppes of Central Asia (1880), played on period instruments
http://youtu.be/juisZsDQZBo
*Anna Papazoglou
Borodin Quartet No 2, 3 Mov Notturno, Andante
http://youtu.be/OKm-oipDkp0
*Kosmas Pavlopoulos
"POLOVETSIAN DANCE" Aleksandr Borodin [classical music]
http://www.youtube.com/watch?v=TmfTqVqngO8&feature=share
*ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΒΕΡΟΝΙΚΑ
Borodin: Prince Igor Polovtsian dances (Kochanovsky)
http://www.youtube.com/watch?v=X7KYjn3bwAQ&feature=share
*Artis Stathis
Sofronitsky plays Borodin: Petite Suite
http://www.youtube.com/watch?v=b4JgzxJbExM
Vladimir Sofronitsky plays Borodin: Petite Suite
http://www.youtube.com/watch?v=Ukyg7RHoqCE
*Gianni Christopoulos
"POLOVETSIAN DANCE" Aleksandr Borodin [classical music]
http://www.youtube.com/watch?v=TmfTqVqngO8
*Christina Liakou
Aleksander Borodin - Symphony No. 1 in E flat major - 4. Allegro molto vivo
http://www.youtube.com/watch?v=DarOLC7moIY
*Abakis Christos
Oda Slobodskaya Songs by Borodin and Balakirev
http://www.youtube.com/watch?v=RgvMsc1lMuY
Oda Slobodskaya - Wikipedia, the free encyclopedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Oda_Slobodskaya
*Stratis Vagis
Aleksander Borodin - Symphony No. 1 in E flat major - 1. Adagio
http://www.youtube.com/watch?v=2k9Tm9JGoBQ&feature=share
Aleksander Borodin - Symphony No. 1 in E flat major - 2. Prestissimo
http://www.youtube.com/watch?v=_WrnxSubUsA&feature=share&list=UL_WrnxSubUsA
Aleksander Borodin - Symphony No. 1 in E flat major - 3. Andante
http://www.youtube.com/watch?v=oG22BLTIgIw&feature=share&list=ULoG22BLTIgIw
Aleksander Borodin - Symphony No. 1 in E flat major - 4. Allegro molto vivo
http://www.youtube.com/watch?v=DarOLC7moIY&feature=share&list=ULDarOLC7moIY
*Paris Karkaloutsos
Drolc Quartet - Drolc Quartett - Alexander Borodin string quartet no 2
http://www.youtube.com/watch?v=MKXUENWg_4o&feature=share
*De Profundis Ya
Borodin Quartet plays Borodin Quartet No.2
http://www.youtube.com/watch?v=X_FVODPf2tk
ολοκληρωμένο
Gilels-Tsyganov-Shirinsky @ BORODIN Piano Trio in D major (complete) 1950
http://www.youtube.com/watch?v=au0vkiWuy1Y&feature=my_liked_videos&list=LLFMOzDHUrXnYBK1wL74-m_w
*Tanja Pavlovic
Borodin - In the Steppes of Central Asia (1880), played on period instruments
http://www.youtube.com/watch?v=juisZsDQZBo&feature=share&list=AL94UKMTqg-9DpRMFghByQ_To4v7netw6N
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου