*Krystallia Ioannidou
Powerful Passion in Classical Music
http://www.youtube.com/watch?v=wSg6LszGbzA
-Also Sprach Zarathustra: Einleitung (Strauss)
- Carmina Burana: In Taberna (Orff)
- Cavalleria Rusticana: Inneggiamo, il Signor non è morto (Mascagni)
- Coronation Anthems: Zadok the Priest (Händel)
- Der Ring Des Nibelungen: Die Walküre (Wagner)
- Ein Deutsches Requiem: Herr, lehre doch mich (Brahms)
- Gloria: Gracias agimus Tibi (Vivaldi)
- Great Mass: Gloria in excelsis (Mozart)
- Lord Nelson Mass: Kyrie (J. Haydn)
- Matthäus-Passion: Kommt, ihr töchter, helft mir klagen (Bach)
- Missa Solemnis: Sanctus (Beethoven)
- Prince Igor: Polovtsian Dance and Chorus (Borodin)
- Requiem: Dies Irae (Suppé)
- Requiem: Dies Irae (Verdi)
- Romeo and Juilet: Montagues and Capulets (Prokofiev)
- St Francis Mass: Gloria (M. Haydn)
- Stabat Mater: Stabat Mater Dolorosa (Pergolesi)
- Symphony No. 8: Faust (Mahler)- Symphony No. 9: Allegro con fuoca (Dvorak)
- War Requiem: Dies irae (Britten)
Δεν μπορείτε να είστε ευαίσθητοι αν δεν είστε παθιασμένοι.Μην φοβάστε αυτή τη λέξη: πάθος. Τα περισσότερα θρησκευτικά βιβλία, οι περισσότεροι γκουρού, σουάμι, ηγέτες, και όλοι οι υπόλοιποι, λένε: "Μην έχετε πάθος."Αλλά αν δεν έχεις πάθος, πώς μπορείς να είσαι ευαίσθητος στο άσχημο, στο πανέμορφο, στα φύλλα που θροΐζουν, στη δύση του ηλίου, σε ένα χαμόγελο, σε ένα κλάμα; Πώς μπορείτε να είστε ευαίσθητοι χωρίς αίσθηση πάθους, στο οποίο υπάρχει εγκατάλειψη; Παρακαλώ ακούστε, και μην ρωτάτε πώς να αποκτήσουμε πάθος. Ξέρω ότι είστε όλοι παθιασμένοι αρκετά για να πάρετε μια καλή δουλειά, να μισήσετε κάποιον, ή να τον ζηλεύετε. Αλλά μιλάω για κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα πάθος ικανό να αγαπά.Η αγάπη είναι μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει "εγώ". Η αγάπη είναι μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει καμία αποδοκιμασία, σε αυτή την κατάσταση δεν λέμε ότι το σεξ είναι σωστό ή λάθος, ότι αυτό είναι καλό και κάτι άλλο είναι κακό. Η αγάπη δεν είναι κανένα από αυτά τα αντιφατικά πράγματα. Στην αγάπη δεν υπάρχει αντίφαση. Και πώς μπορεί κάποιος να αγαπήσει αν δεν είναι παθιασμένος; Χωρίς πάθος, πώς μπορεί κανείς να είναι ευαίσθητος;Το να είσαι ευαίσθητος είναι να μπορείς να αισθανθείς το γείτονα σου που κάθεται δίπλα σου. Στην αδιαφορία δεν υπάρχει αγάπη. Το να είσαι ευαίσθητος είναι να δεις την ασχήμια της πόλης με την εξαθλίωση της, τη βρωμιά της, τη φτώχεια της, να μπορείς να δεις την ομορφιά του ποταμού, τη θάλασσα, τον ουρανό. Εάν δεν είστε παθιασμένος, πώς μπορείτε να είστε ευαίσθητος σε όλα αυτά; Πώς μπορείτε να νιώσετε ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ;Η αγάπη, σας διαβεβαιώ, είναι πάθος.
